Κατηγορία: Οικονομία

Ι. Ξημερώματα της 27.10. στις Βρυξέλλες ο πρόεδρος Sarkozy μας πρόσβαλε κατάμουτρα, επικαλούμενος ότι περάσαμε στην ευρωζώνη βάσει στοιχείων κάλπικων (faux).

Ι. Το πολιτικό βάρος του Καραμανλή επέβαλε χαριστικά την ένταξή μας στην Ευρώπη. Στην Ευρωζώνη ενταχθήκαμε βάσει στοιχείων κάλπικων. Ο πρόεδρος Sarkosy, επισήμως, το κατήγγειλε. Ουδείς το διέψευσε.

Ι. Το παρόν “μνημόνιο” θα έχει την μοίρα του προηγούμενου. Αμφότερα, εκείνη του “Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) Ψωροκώσταινα”, λοιπόν, εν όψει.

I. Η αξία της λευκής επιλογής υπογραμμίζεται σήμερα – έντονα – από τη διάχυτη απογοήτευση που ο δημόσιος βίος έχει προκαλέσει στο εκλογικό σώμα.

Ι. Δύο τα απεριόριστα μεγέθη. Η έκταση του σύμπαντος και η ανοησία των ανθρώπων. Η διαχείριση του “Ελληνικού Δημοσίου Χρέους” επιβεβαιώνει το δεύτερο.

Ι. Τέχνασμα υπήρξε η “Αλλαγή”. Θεμελιώθηκε στην διαπίστωση ότι η ανταγωνιστική κοινωνία, κατ’ εξοχήν αναδεικνύει λίγους κορυφαίους και πολλούς παραπονούμενους.

Ι. Για κάθε πολιτισμένο κράτος, η αδυναμία εκπλήρωσης υποχρεώσεων είναι ώρα οδύνης. Επομένως η αντίληψη ότι εξυγιαίνουμε την οικονομία μας “ρίχνοντας” αυτούς που μας εμπιστεύθηκαν, δηλαδή, τους πιστωτές μας, συνιστά αναισχυντία.

Ι. Ο Λαϊκισμός της “αλλαγής” και η εξεγερτική συνθηματολογία υπέρ του “τρίτου δρόμου” προς τον Σοσιαλισμό οδήγησαν, τελικά, στην λεωφόρο της εξαθλίωσης.

Ι.  Μέτρον Άριστον.  Η πίστωση είναι, ταυτοχρόνως, προϋπόθεση ανάπτυξης, αλλά και προανάκρουσμα οικονομικής κατάρρευσης. 

Ι. Το φορολογικό μας σύστημα είναι από τα  χειρότερα. Είναι, ίσως, (και) το πλέον διεφθαρμένο.  Η Ελλάς δεν αποτελεί κράτος δικαίου.

Ι. Ο τομέας των υπηρεσιών – ιδιαίτατα – μαστίζεται. Πολλοί χάνουν την εργασία τους. Λιγώτεροι βρίσκουν νέα απασχόληση.

Ι. Κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι η αξία του ανθρώπου. Νοείται αποκλειστικώς ως υποκείμενο των ρυθμίσεων του δικαίου.

Ι. Ξημερώματα της 27.10. τ.έτ. ο πρόεδρος Sarkosy τόνιζε διεθνώς ότι η Ελλάς είναι λαθρεπιβάτης του ευρώ. Ότι η συμμετοχή της πραγματοποιήθηκε με faux (κάλπικα – κίβδηλα) οικονομικά στοιχεία.

Ι. Εκμηδένισε, ο κ. Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός, το κατ΄εξοχήν διαπραγματευτικό επιχείρημα της χώρας.

Ι. Την αφετηρία σηματοδότησαν συναισθηματικοί αφορισμοί. Η δημαγωγική τους αξιοποίηση υπήρξε αμέσως καρποφόρα. Τα επίχειρα του λαϊκίστικου τακτικισμού πληρώνουμε σήμερα βαρύτατα.

Ι. Η οικονομία μας δεν επιβιώνει χωρίς εκτεταμένη θυσία εθνικών πόρων και πολιτικών ελευθεριών. Κίνδυνος, εν τούτοις, υπάρχει και η θυσία να συντελεσθεί και η πτώχευση να μην αποφευχθεί.

Ι. Παροιμιώδης η διαρκής  ανετοιμότης του πρωθυπουργού στα οικονομικά. Το “ύφος” του δείχνει διαρκώς έκπληκτο. Τρέχει πίσω από τα γεγονότα.

Ι. Επίβουλοι (ή ανόητοι) δυνατόν να επιθυμούν ανάκτηση της δραχμής. Η επιστροφή σημειοδοτεί: Αδυναμία παραμονής στην ευρωζώνη.

Ι. Ό,τι ως ελληνισμός σήμερα νοείται, είναι αυτό που ο Πρόεδρος Valery Giscard d’Estaing έθεσε ως πρωταρχική βάση της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης.

Ι. Το κρατικοδίαιτο, βαθύτατα δε διεφθαρμένο, πολιτικό σύστημα εξώθησε την οικονομία πέρα από τα όριά της. Η Ελλάς είναι σε αδυναμία συνέχισης πληρωμών.

Ι. Η εκ μέρους της κυβέρνησης διαχείριση του εθνικού μας χρέους υπήρξε ολέθρια. Εξαπολύθηκε βάναυση επίθεση κατά του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.

  Το κράτος λειτουργεί μακράν της λογικής: Ι. Ο Στέφανος Μάνος στην Καθημερινή της 12 τρέχοντος εκθέτει ότι έναντι συνολικών εσόδων, του λήξαντος εξαμήνου, εξ 22.539 εκατ. ευρώ, τα συνολικά έξοδα ανήλθαν σε 38.983 εκατ.

Ι. Έχουμε ταυτόχρονα κρίση χρέους στις ΗΠΑ ομοίως και στην Ευρώπη, αλλά και έντονη προειδοποίηση της Κίνας ότι η Αμερική ελέγχεται για την αξία των ομολόγων που της έχει πουλήσει. Είναι, άρα, προφανές ότι η διεθνής οικονομική κρίση του 2008 συνεχίζει να μαίνεται.

Ι. Ο πυρήνας της πολιτικής (ανέκαθεν και παντού) συγκεντρώνεται στο δίλημμα: i. πρόταξη του κράτους ως φορέα κοινωνικού συμφέροντος ή – αντιθέτως – ii. πρόταξη της ιδιωτικής δράσης ως πρόσφορης για την παραγωγή πλούτου.

Ι. Η προτελευταία ευκαιρία ανάκαμψης (δια του α΄ “Μνημονίου”) χάθηκε. Πρωτοφανές (πανευρωπαϊκώς) ύψος κεφαλαίων διετέθη. Ουδεμία, όμως, βελτίωση επήλθε. Αντιθέτως, συνεχίζει το παμφάγο πελατειακό κράτος να καταβροχθίζει τα πάντα.

Ι. Ζήσαμε υπό παράκρουση ευδαιμονισμού. Υπό παραδοχή δηλαδή, ότι διαρκώς θα δανειζόμαστε και θα ανακυκλώνουμε τα χρέη μας. Αρα, και ότι ουδέποτε θα τα εξοφλούμε. Ακόμη, ότι, έτσι, αιωνίως θα συντηρούμε κράτος διεφθαρμένο και πολυέξοδο, ως παράρτημα εξυπηρετικό του πελατειακού πολιτικού κατεστημένου. Η υποφώσκουσα κρίση του παγκόσμιου πιστωτικού συστήματος άστραψε το φθινόπωρο του 2008. Η […]