Παραγραφής σημασία

Ι. Ο θεσμός έχει ελληνική ρίζα και απήχηση παγκόσμια. “Πανθ΄ο μέγας χρόνος μαραίνει” υπογραμμίζει ο Σοφοκλής στον  “Αίαντα”. Ιδού η αφετηρία της παραγραφής. Με την πάροδο του χρόνου οι παραστάσεις αλλοιώνονται. Η μνήμη σβήνει. Τα χαρτιά διασκορπίζονται. Η δικαιοσύνη χωρίς  στέρεα αποδεικτικά μέσα  αδυνατεί να κρίνει με ασφάλεια.

Τέμνει το ζήτημα ο νομοθέτης. Θέτει όριο χρονικό. Όριο, δηλαδή, πέρα από το οποίο τεκμαίρεται αμαχήτως ότι η δικαστική αλήθεια είναι αδύνατη. Το όριο αυτής της αδυναμίας αποτελεί συμπλήρωση (και δικαιολογητική βάση) της παραγραφής (!!!).

ΙΙ. Η καθολική αξία του πράγματος έχει καταστήσει τον  θεσμό παγκόσμιο. Τα κακουργήματα των Nazi κηρύχθηκαν απαράγραπτα. Επρόκειτο περί συμβολισμού. Όλες οι μαζικές εκτελέσεις ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο 1946. Μετά ταύτα μόνον ο Adolt Eichmann, ως ενορχηστρωτής του ολοκαυτώματος, απήχθη και απαγχονίσθηκε στο Ισραήλ το 1962. Και πάλι όμως πριν συμπληρωθεί 20ετία  από την λήξη του Πολέμου (8.5.45). Η 20ετία είναι ο συνήθης χρόνος παραγραφής των βαρέων κακουργημάτων.

ΙΙΙ. Η φορολογική παραγραφή έχει ιδιαιτερότητα. Ανάγεται στην συνταγματική απαγόρευση της αναδρομικής φορολογίας. Η  απαγόρευση είναι διεθνής. Σ΄εμάς  εξειδικεύεται στο άρθρο 78 § 2 Σ. Είναι ανεπίτρεπτη η αναδρομή η υπερβαίνουσα την διετία. Ιδού το κρίσιμο: Παράταση παραγραφής σημαίνει φορολόγηση σε παρελθόντα χρόνο. Σ΄ό,τι, δηλαδή, παύει να είναι παραγεγραμμένο (!!!). Αλλ΄η αναδρομική φορολογία απαγορεύεται εάν υπερβαίνει την διετία. Άρα και η παράταση της παραγραφής πρέπει να ολοκληρώνεται στα δύο χρόνια που ακολουθούν την φορολογική οφειλή.

Η παρουσίαση είναι, κάπως, απλοποιημένη. Εν τούτοις, στην ουσία, αυτά τα ολόσωστα είπε το ΣτΕ με την υπ΄αριθμ. 1738/2017 ομόφωνη απόφασή του.

IV. Δημοσιεύθηκε αντίλογος από τον ιατρό – υπουργό κ. Πολάκη (Εστία 1.7.17). Δημοσιοποιείται αγανάκτηση για περιεχόμενο “λίστας Lagarde και Μπόργιανς”. Εάν πράγματι τέτοια ελέχθησαν είναι βαρύ το λάθος. Εκτίθεται και εκθέτει ο κ. Πολάκης, (αυτούς που εκπροσωπεί). Πέφτει στο σφάλμα της λήψης ζητουμένου. Για λίστα Lagard επιλήψιμη θα μιλήσουμε εάν η δικαιοσύνη αυτό το κρίνει. Όχι όμως και όταν αδυνατεί να το ελέγξει, διότι από τη πάροδο του χρόνου δεν υπάρχουν πλέον αξιόπιστα στοιχεία. Είναι, ακριβώς, όπως ο δικαστής, που, τυχόν, ζητά να κρατηθούν ως ένοχοι οι κατηγορούμενοι πριν γίνει η δίκη (!!!). Αυτό για οποιονδήποτε λόγο και εάν η δίκη δεν είναι δυνατόν να διεξαχθεί.

V. Κεφαλαιώδης προϋπόθεση για να γίνει κανονικό κράτος η Ελλάς είναι η αποκατάσταση του “Κράτους Δικαίου”. Και προς αυτή την κατεύθυνση είναι πολύ σημαντική η άνω απόφαση του ΣτΕ.