Εποχή α-πολιτική

Ι. Η πραγματικότης επιβάλλει κανόνες. Ουδέποτε συμβαίνει το αντίστροφο. Αυθόρμητα η παγκόσμια κοινότητα ανέδειξε ως αγαθό υπέρτατο: την κατανάλωση. Μάρτυς αψευδής είναι ο διαφημιστικός καταιγισμός. Ανά δευτερόλεπτο κάτι προσφέρεται προς ικανοποίηση κάθε νοητής επιθυμίας.

ΙΙ. Είναι εμπειρικώς βέβαιο. Την κατανάλωση πολλαπλασιάζει η επιχειρηματική ανάπτυξη. Η επιτυχής, δηλαδή, πρόγνωση του οικονομικώς γίγνεσθαι. Η ικανότητα πρόγνωσης είναι χάρισμα. Είναι κάπως όπως η τέχνη. Ο Picasso έδινε με τον χρωστήρα στο χαρτί αξία εκατομμυρίων. Αυτή η μετουσίωση δεν υπόκειται σε συλλογικές διαδικασίες. Είναι απόρροια έμπνευσης. Εμπνευσμένος είναι αυτός που βλέπει ό,τι οι άλλοι δεν διακρίνουν.  Η εγγενής στα αριστερά (και σοσιαλιστικά) κινήματα συλλογική δράση δεν βοηθά.  Συχνά (και) εκ κοινωνικού φθόνου, υποσκάπτει τον όποιο κορυφαίο.  Συριζαϊκή είναι η αντίληψη πως η “αριστεία αποτελεί ρετσινιά” (sic).

Και κράτη κομμουνιστικά, μάλιστα η Κίνα και το Βιετνάμ, οικονομικώς στηρίζονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Κατακόρυφα αυξάνουν οι Κινέζοι κομμουνιστές και εκατομμυριούχοι (!!!). Θα τρίζουν τα κόκκαλα των Marx και Μao. Έτσι, όμως, είναι.

ΙΙΙ. Έμπρακτη και η γαλλική επιβεβαίωση. Ο Emman. Macron πέρασε στο επιτελείο του σοσιαλιστή Holland. Έγινε και Υπουργός Οικονομικών. Απογοητεύθηκε. Ίδρυσε κίνημα, κατά διεθνή πρωτοτυπία, α – πολιτικό (!). Είναι το “εν πορεία”. Υποσχέθηκε: α π ο τ ε λ ε σ μ α τ ι κ ό τ η τ α. Στελεχώθηκε (το κίνημα) με αριστερούς και δεξιούς. Αυτοί απεκδύθηκαν της ιδεολογίας τους (!!!).  Έθεσαν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία της τεχνοκρατικής πρακτικότητας.

IV. Ο θρίαμβος της προεδρικής εκλογής θεωρήθηκε (και) συμπτωματικός. Ως απότοκος, δηλαδή, της κατάρρευσης του δεξιού Fr. Fillon. Αυτός τέθηκε ουσιαστικά εκτός μάχης. Του καταλογίσθηκε αθέμιτη ωφέλεια σε βάρος του δημόσιου ταμείου.

Η κοινοβουλευτική αναμέτρηση ακολούθησε.  Παγίωσε την πρωτοκαθεδρία του Μacron.  Το κίνημα του απέκτησε απόλυτη κυριαρχία στην Εθνοσυνέλευση (!).

Την νέα εποχή στην Γαλλία σφράγισε η αποχή. Υπερέβη κάθε προηγούμενο. Οι καταναλωτές αρνήθηκαν να γίνουν ψηφοφόροι. Έντονη λοιπόν υπήρξε και εντεύθεν η λαϊκή απόρριψη της πολιτικής.

V. Οι σοσιαλιστές κατέρρευσαν και πανικοβλήθηκαν. Μίλησαν για συμβολή τους σε κοινωνικές κατακτήσεις. Ακούσια έτσι αναγνώρισαν την απώλεια των ηνίων της παραγωγής. Εν τούτοις στην ανταγωνιστική κοινωνία η παραγωγή είναι το προέχον (!). Ούτως ή άλλως πρώτος ο Αριστοτέλης μίλησε για φιλία (αλληλεγγύη) των πολιτών έναντι αλλήλων. Αυτός έθεσε ως προϋπόθεση μακροημέρευσης την τιμιότητα του κράτους.  Ακόμη περισσότερο την  μεγαλύτερη κοινωνική αναμόρφωση όλων των εποχών συνιστά η περί αγάπης (μάλιστα και του ελέους) διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Υπερκαλύπτει,  ως δίδαγμα, κάθε δεοντολογική επιδίωξη του σοσιαλισμού.

VI. Στην εφημερίδα “Le Monde” ο κ. Τσίπρας εμφάνισε σειρά διακηρύξεων ως άρθρο. Περί της νέας εποχής δεν είχε ούτε νύξη.