Παράλληλο νόμισμα

Ι.  Το παράλληλο νόμισμα είναι εδώ. Μάλιστα από τότε που καθιερώθηκαν τα capital controls.  Δηλαδή από τότε που περιορίσθηκε η κυκλοφορία του χρήματος ατόφιου.  Χρήμα αποτελεί ό,τι γίνεται – υποχρεωτικώς – δεκτό προς πληρωμή οφειλών.

Από Ιανουαρίου 2015 η κυβέρνηση Σύριζα – Ανέλ φιλοδόξησε  αναθεώρηση σχέσεων με τους πιστωτές.  Παρουσίασε διάφορες θέσεις.  Απορρίφθηκαν (όλες) ως ανεδαφικές.  Επήλθε κορύφωση την 13.7.  Ο κ. Τσίπρας εμφανίσθηκε ενώπιον των πιστωτών.  Ήταν ήδη ο νικητής δημοψηφίσματος. Το είχε οργανώσει ο Σύριζα.  Ο λαός είχε διατρανώσει πελώριο Όχι έναντι των απαιτήσεων των πιστωτών. Ο κ. Τσίπρας μπήκε την 13^η.7. στην διάσκεψη με αυτοπεποίθηση.  Ήταν έτοιμος ν’ απειλήσει έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.  Οι Γερμανοί τον πρόλαβαν.  Πριν ο κ. Τσίπρας μιλήσει ζήτησαν από την Ελλάδα να εγκαταλείψει την “Ζώνη”.  Προσφέρθηκαν και σε οικονομική διευκόλυνση της αποχώρησης.  Εξουθενώθηκε ο κ. Τσίπρας.  Έχασε αμετάκλητα την πρωτοβουλία των εξελίξεων.  Υπήχθη στην θέληση των πιστωτών (!!!).

Εν τω μεταξύ η επιδείνωση των σχέσεων με τους πιστωτές αντιστοίχως επιδείνωνε και την εδώ οικονομική κατάσταση. Οι πολίτες γινόντουσαν διαρκώς περισσότερο ανήσυχοι.  Μ’ ένταση απέσυραν τις καταθέσεις τους.  Οι Ευρωπαίοι σταμάτησαν να στέλνουν ευρώ.  Οι τράπεζες εξάντλησαν τις δυνατότητες τους.  Έτσι (και) έκλεισαν.  Ζήτημα είναι πως ακόμη δεν ξανάνοιξαν (!!!).  Αυτό διότι: των τραπεζών “εμπόρευμα” είναι το χρήμα.  Όσο αυτού (χρήματος) η κυκλοφορία περιορίζεται, τόσο (και) η κυρίως λειτουργία των τραπεζών αναστέλλεται.

Οι τράπεζες μας υπολειτουργούν ως παραγγελιοδόχοι ώστε να εξοφλούν – φερ’ειπείν – λογαριασμούς κοινής ωφελείας, ιδιωτικά τιμολόγια, φόρους κ.ο.κ. (!!!).

ΙΙ.  Συμπερασματικά, ήδη, στο μέτρο εφαρμογής των capital controls δεν διαθέτει κανείς το χρήμα του.  Διαθέτει προς εξόφληση υποχρεώσεων του, μόνον την απαίτηση επί του χρήματος του (!!!).  Αυτή η απαίτηση γίνεται – υποχρεωτικώς – δεκτή προς εξόφληση οφειλών. Και έτσι αυτή, πάντα, η απαίτηση γίνεται χρήμα.  Χρήμα άρα παράλληλο προς τις καταθέσεις καθ’εαυτές που δεν επιστρέφονται. Και για όσο καιρό δεν επιστρέφονται (!!!).

Είναι μία ελληνική εκδοχή του IOU (I owe you), της κυκλοφορίας δηλαδή υπόσχεσης παροχής χρήματος, αντί του ίδιου του χρήματος.Υπάρχει ανάγκη αποφυγής συγχύσεων. Σε προηγμένες οικονομίες βορειοευρωπαϊκές κυρίως, το “κροτούν νόμισμα” έχει υποκατασταθεί από πιστωτικές κάρτες.  Αυτό γίνεται για λόγους πρακτικούς.  Αποφεύγεται ο κίνδυνος μεταφοράς χρημάτων κ.ο.κ.  Αλλά εκεί πρόκειται για εθελούσια επιλογή.  Εκεί δεν νοούνται τράπεζες που αρνούνται ή αδυνατούν να επιστρέψουν καταθέσεις.

ΙΙΙ.  Το φαινόμενο γνωρίσαμε με τις “Αναγνωρίσεις της Κατοχής” (1941 – 44).  Εγκλωβίσθηκαν εδώ Έλληνες του εξωτερικού.  Ήταν κυρίως ναυτιλιακοί επιχειρηματίες του Λονδίνου.  Προς αντιμετώπιση της διαβίωσης τους ζητούσαν δανεικά στην Ελλάδα.  Σ’ αντάλλαγμα “αναγνώριζαν” υποχρέωση απόδοσης του δανείσματος στο εξωτερικό και δη στο Λονδίνο, με την αποκατάσταση ευτυχέστερων ημερών.

IV. Ότι, λοιπόν, το παράλληλο νόμισμα έχει εισαχθεί είναι βέβαιον. Αμφίβολο είναι εάν η κυβέρνηση το έχει καταλάβει.