Ι. Το φύλλο της Εστίας της 23-24/5/15 είναι ιστορικό. Προβάλλει, πρωτοσέλιδα, την διακήρυξη της Θεσσαλονίκης (13.9.14). Είναι η θέση μάχης του Σύριζα προς κατάληψη της αρχής. Είναι αρθρωμένη: i. στην ονομαστική μείωση του χρέους και ii. επίσης στην εξόφληση του υπολοίπου υπό ρήτρα ανάπτυξης. Δηλαδή ότι θα πληρώνουμε – μόνον – από περισσεύματα. Ουδέποτε από […]
Έτος: 2016
Ι. Οικουμενικός ο ορισμός του Θουκυδίδη: “Δημοκρατία κέκληται (το πολίτευμα) δια το μη ες ολίγους αλλ΄ες πλείονας οικείν”. (Βιβλίον Β-37 σε Ν.Μ. Σκουτερόπουλο “Πόλις” 2011 σελ. 258).
Ι. Ο ψυχικός κεραυνός έχει υπερβεί την ενδοευρωπαϊκή πραγματικότητα. Το Brexit υπήρξε επισημοποίηση προσυμφωνημένων. Ανέκαθεν το Ην. Βασίλειο αποτέλεσε ευρωπαϊκή ιδιορρυθμία. Η χώρα είχε εξαιρεθεί του σχεδιασμού πολιτικής ενοποίησης. Ουδέποτε μετέσχε του ευρώ. Αντίθετα, η λίρα είχε αποβληθεί (16.9.92) του συστήματος των ευρωπαϊκών ισοτιμιών (S.M.E.). Είχε απαλλαγεί και κοινωνικής μέριμνας μεταναστών. ΙΙ. Ο κρίσιμος διαχωρισμός […]
Ι. Δημοψηφισματική ήταν η λειτουργία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Αλλ’ εκεί οι πολίτες διέθεταν άνεση ενημέρωσης επί των δημοσίων ζητημάτων. Η βιοπάλη ήταν ανατεθειμένη σε δούλους και μετοίκους. Σήμερα οι πολίτες αναλίσκονται επιδιώκοντας τον επιούσιο. Δεν είναι οικείοι προς οικονομικά θέματα γεωπολιτικών επιπτώσεων. Καλούμενοι, εν τούτοις, σε τέτοια δημοψηφίσματα, μετέχουν “στα τυφλά”. Έτσι, βέβαια, δεν προάγεται. […]
Ι. Ο Σύριζα αναδείχθηκε σε κυβέρνηση με βάση πολιτική απλή και σαφή. Διακήρυξε άρνηση εξόφλησης των ελληνικών χρεών. Επαγγέλθηκε, συνάμα, εξαναγκασμό των εταίρων σε περαιτέρω χρηματοδότησή μας. Ο Σύριζα, τελικά, υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό ευημερία χρηματοδοτούμενη από τις λοιπές χώρες της Ένωσης (!!!).
Ι. Η εθνική μας αξιοπρέπεια τελεί υπό αυξανόμενη πίεση. Ο κ. Schäuble – ρηματικά – συγχαίρει τον κ. Τσίπρα για την προσαρμοστικότητα του Σύριζα στα ευρωπαϊκά κελεύσματα (Εστία 11.6). Εν τούτοις η εκταμίευση της πολυπόθητης δόσης καθυστερεί. Η εξονυχιστική εξέταση των «προαπαιτουμένων» καταβολής αναδεικνύει έλλειψη οιασδήποτε εμπιστοσύνης έναντί μας.
Ι. Ο Σύριζα ξεκίνησε τον Γενάρη 2015 ως δύναμη εθνικοαπελευθερωτική. Εκκρεμούσε, ακόμη τότε, η πλήρης αποκατάσταση των Πορτογαλίας και Κύπρου. Η ισορροπία στην Ευρωζώνη εμφανίζονταν επισφαλής. Η διευρωπαϊκή συγκυρία έδινε, λοιπόν, στην Ελλάδα κάποια δύναμη πίεσης. Δηλαδή: ελληνική απειλή αποχώρησης σκίαζε την συνοχή όλης της Ευρωζώνης.
Ι. Την 9 Μαΐου 1945 (πρώτη μεταπολεμική ημέρα) δύο ήταν τα πτωχότερα κράτη της Ευρώπης. Το Λουξεμβούργο και το Monaco. Μεταλλωρύχοι και εργάτες μεταλλουργοί κατέκλυζαν το πρώτο. Οι ψαράδες πλειοψηφούσαν στο Monaco.
Ι. Κυβερνήσεις διαθέτουν όλα τα καθεστώτα. Αντιπολιτεύσεις διαθέτουν – μόνον – τα κοινοβουλευτικά. Το πρωτείο των τελευταίων δεν έχει ρίζα μεταφυσική. Ανάγεται σε λόγο πρακτικό. Η εξουσία φθείρει. Δι΄εκλογών επέρχεται μεταβολή αρχόντων. Στους εναλλασσόμενους προσωποποιείται η φθορά. Ο θεσμός είναι απρόσωπος. Προστατεύεται, έτσι, κατ΄αρχήν – πάντως.
Ι. Ζήσαμε και νέα σκηνοθεσία ανύπαρκτου θριάμβου. Εμπεδώσαμε πως η γλώσσα κόκαλα δεν έχει. Πλην κόκαλα τσακίζει (!). ΙΙ. Έμπλεος αλαζονείας κραύγαζε ο λαϊκό – απελευθερωτικός Σύριζα: “Θα βαράμε το νταούλι και θα χορεύουν οι αγορές”. Ο καιρός πέρασε. Το νταούλι βρόντηξε. Και βρόντηξε εκκωφαντικά, προφανώς οργισμένα. Και – πάντως – εντελώς εναντίον μας.
Ι. Οι κυβερνητικές ανακοινώσεις είναι, παγίως, “ψυχροπολεμικές”. Καταλήγουν σε ανάδειξη σκληρών πιστωτών – εχθρών των Ελλήνων (!). Εκεί εντάσσεται και πρόσφατη επιστολή του υπουργού Οικονομικών. Εξορκίζει τους ομολόγους του να συμβάλλουν ώστε να μην καταστεί η Ελλάς, τελειωτικώς, failed state (!).
Ι. Το φαινόμενο είναι παράνομο. Τείνει να γίνει ενδημικό. Ειδησεογραφείται (και συχνά) πως φωτογραφικές διατάξεις τείνουν σε “τακτοποιήσεις” ημετέρων. Πρόκειται, δηλαδή, για περιπτώσεις ατασθαλιών ως προς την διαχείριση δημοσίων υποθέσεων. Εσχάτως εξαχρειώθηκε έτι μάλλον το ζήτημα: τέτοιες φαύλες ρυθμίσεις εισάγονται και με τροπολογίες “νυκτερινές” σε άσχετα νομοσχέδια – Εστία 27.4.16 – (!!!).
Ι. Τα greek statistics έγιναν συνώνυμα κρατικής ψευδολογίας. Κορυφαίος δικαστικός λειτουργός έχει διαπιστώσει φαινομενική την μείωση του δημοσίου μας χρέους, ώστε να ενταχθούμε στην Ευρωζώνη (Εστία 8.5.12).
Ι. Η νύκτα της 13-14 Ιουλίου 2015 υπήρξε μοιραία. Κατέρρευσε τότε, στις Βρυξέλλες, η “εθνικοαπελευθερωτική” ρητορία του Σύριζα. Οι εταίροι και δανειστές δεν φοβήθηκαν. Προσφέρθηκαν να διευκολύνουν την έξοδό μας από την “Ευρωζώνη” (!). Ο κύριος Schäuble πρότεινε (και) ανθρωπιστική βοήθεια εξόδου (!!!).
Ι. Η τάξη των δικηγόρων τελεί σε απόγνωση. Απεργεί απ’ αρχής του έτους (!). Αντικατοπτρίζεται (και) έτσι ο ανορθολογισμός της ελληνικής πραγματικότητας. ΙΙ. Κάθε ένταξη στην αγορά εργασίας πρέπει να είναι οικονομικά χρήσιμη. Μόνον, τότε, είναι (και) επωφελής. Άλλως (η ένταξη) δημιουργεί κοινωνικό βάρος. Καλούνται οι πολίτες να εισφέρουν ώστε να διατηρηθεί κλάδος πληθωριζόμενος.
Ι. Εκτίθεται ως αιτιολογική έκθεση φορολογικού νόμου: η φοροδιαφυγή αναιρεί τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους, το (-) στερεί από αναγκαίους πόρους (-) στους τομείς υγείας, πρόνοιας, παιδείας κλπ. Αποδυναμώνει (-) την καταπολέμηση της ανεργίας, την εκτέλεση έργων υποδομής κ.ο.κ. Το να λέγονται αυτά προς Έλληνες είναι ντροπή (!).
Ι. Δια του ν.δ. 1247/1942 θεσπίσθηκε θανατική ποινή για κάθε συναλλαγή σε χρυσές λίρες. Υπό το παραλήρημα του κατοχικού πληθωρισμού το “αδίκημα” διαπράττετο παγκοίνως. Παραδίδεται στιγμιότυπο χαρακτηριστικό: Αφελής απολογήθηκε ότι: …«… χάλασα δύο λίρες ώστε να πάρω κονσέρβες …»… Το δικαστήριο αθώωσε λόγω … αμφιβολιών (!).
Ι. Λήγει η θητεία της κ. Merkel στην Καγκελαρία. Άλυτο, όμως, μένει το ελληνικό ζήτημα. Δηλαδή, η αδυναμία ενός κράτους μέλους της Ευρωζώνης ν΄αντιμετωπίσει τις δαπάνες του ιδιοδυνάμως. Η Ελλάς από του 2010 έπαυσε τις πληρωμές διεθνών ομολόγων της (P.S.I.).
Ι. Η οικονομική κρίση είναι πλέον αυτοτροφοδοτούμενη. Η αντιμετώπισή της στηρίχθηκε σε βαρύ συλλογιστικό σφάλμα. Στο ότι, δηλαδή, θα επιβάλαμε την ονομαστική μείωση του χρέους (!). Άσχετοι περί τα ευρωπαϊκά πολιτικοί, ουδέποτε συνειδητοποίησαν το κρίσιμο. Ότι, δηλαδή, χάρισμα χρεών εντός Ευρωζώνης είναι αντίθετο προς τις “Συνθήκες”. Συνιστά – προδήλως μάλιστα – κρατική βοήθεια προς τον […]
Ι. Ο δυτικός κόσμος είναι τεχνοκρατούμενος. Στα πλαίσιά του η περίπτωση Σύριζα δεν έχει προηγούμενο. ΙΙ. Χωρίς ποσοτικοποιημένο πρόγραμμα εφαρμογής επιδίωξε την εξουσία. Την κέρδισε προεξοφλώντας τ’ αδύνατα. Ότι δηλαδή η απειλή οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας, θα την οδηγούσε σ’ έξοδο από την Ευρωζώνη. Άρα η προοπτική θα τρόμαζε τους εταίρους – πιστωτές.
Ι. Διανύουμε τον έκτο χρόνο δεινής κρίσης. Διαστελλόμεθα αρνητικά, διαρκώς περισσότερο, από τα λοιπά μέλη της Ευρωζώνης. Αδυναμία των τραπεζών όπως ανταποκριθούν στην αιτούμενη εκροή των καταθέσεων, σημαίνει έλλειψη “ευρώ” (!). Ανήκουμε, δηλαδή, στην νομισματική ένωση. Μας λείπει, όμως, το κοινό νόμισμα (!!!).
Ι. Ευρωπαϊκοί εμφύλιοι υπήρξαν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Στα καπνίζοντα ερείπια του δευτέρου αναπτύχθηκε η δυναμική ενοποίησης της Ευρώπης. Είχε προηγηθεί – ως πυρήνας – απελπισμένη έκκληση του W. Churchill, τον Ιούνιο 1940. Ματαίως πρότεινε, τότε, ένωση Αγγλίας – Γαλλίας. Αυτό ελάχιστες ημέρες πριν οι Nazi εισβάλουν στο Παρίσι (!).
Ι. Η αραβική άνοιξη υποκινήθηκε με αφελή ενθουσιασμό. Με τρόμο αντιμετωπίζεται η μετάλλαξη της σε τρομοκρατικό χειμώνα. Συνακόλουθα (και) σε κύματα προσφύγων – εισβολέων. ΙΙ. Αποικισμός σημαίνει ότι ο αποικίζων επιβάλλει διοικητικές δομές επιλογής του στον αποικιζόμενο.
Ι. Ο Σύριζα υποσχέθηκε τον ουρανό και τα άστρα. Ως κυβέρνηση συντήρησε και επέτεινε μέτρα φορολογικής βαρβαρότητας. Έχει φέρει την χώρα σε συνθήκες πρωτοφανούς ανέχειας. Η φτωχοποίηση διευρύνεται. Και συναγωνίζεται τον παραλογισμό των μέτρων.
Ι. Ό,τι είναι για τους κυβερνώντες ηθικώς καλλίτερο, είναι για τον τόπο, πολιτικώς, επικινδυνώτερο (!). Έντονη διατηρείται στην μνήμη των Ελλήνων η κεντρική επιλογή του Σύριζα. Ότι, δηλαδή, θα επιβάλει την διαγραφή του χρέους μας, κατά το μέγιστο μέρους του (!).
Ι. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση ασθμαίνει. Τα συμφωνημένα στο Maastricht όρια παραβιάζονται. Πολλές και μεγάλες χώρες σημειώνουν ελλείμματα. Αυξάνουν, συνακόλουθα, αντισυμβατικά τα δημόσιά τους χρέη. Οι υποδείξεις των Βρυξελλών αγνοούνται. ΙΙ. Η Γαλλία έχει, μονομερώς, επικαλεσθεί τα εναντίον της τρομοκρατικά κρούσματα. Συνακόλουθα έχει επικαλεσθεί την ανάγκη αμυντικής θωράκισης. Άρα και αδυναμία μείωσης του τεράστιου δημόσιου χρέους […]
Ι. Πενία τέχνας κατεργάζεται. Ανεδείχθη ομολογία εκπληκτική της κρατικής ανέχειας. Ανακοινώθηκε πως για την επιβολή φορολογίας, η Ελλάς λαμβάνει υπ΄όψιν και στοιχεία “κλεμμένα” από αρχεία τραπεζών. Δηλαδή, το κράτος μας καλωσορίζει (και) εκβιαστές υπαλλήλους τραπεζών που θα “καρφώνουν” Έλληνες καταθέτες. Εάν η κεντρική επιλογή είναι σωστή, είναι (και) μισή. Απαιτείται κίνητρο για να αποδώσει το […]