Προϊόν Τουριστικόν

Ι. Όποιος αδυνατεί ή, πάντως, παραλείπει να επισημαίνει στόχους πρόσφορους, κινδυνεύει να καταλήξει όπου δεν επιθυμεί. Τουριστικό προϊόν είναι, εξ άλλου, ό,τι,  ως όφελος, μένει στην χώρα από τα εκατομμύρια αυτών που μας επισκέπτονται ετησίως, ιδίως το καλοκαίρι.

Οι πολλοί έρχονται μέσω πρακτορείων. Οι λίγοι έρχονται με δρομολόγιο επιλογής τους. Χρήματα πολλά αφήνουν οι λίγοι.

ΙΙ. Τα πρακτορεία διακίνησης παραθεριστών κλείνουν χονδρικώς θέσεις ξενοδοχειακής διαμονής. Άρα, ουσιαστικά, καρπούνται μέγιστο  τμήμα της χρήσης των εδώ καταλυμάτων. Αυτό κατ΄εξοχήν συμβαίνει την τελευταία εξαετία της κρίσης. Το φάσμα των κενών δωματίων υποχρεώνει τους Έλληνες ξενοδόχους σε μεγάλες εκπτώσεις προς τους πράκτορες – τουριστικούς διακινητές.

• Αποτέλεσμα: σε αυτή την πολυπληθέστερη κατηγορία επισκεπτών το οικονομικό όφελος μένει, εν πολλοίς, εκτός Ελλάδος. Εισπράττεται από τον πράκτορα στην έδρα του. Εκεί, δηλαδή, που καθορίζονται τα προγράμματα – πακέτα. Εκεί απευθύνονται, μαζικά, οι ενδιαφερόμενοι. Ο πράκτορας κατά το δοκούν, βάσει, του συμφέροντος του καθορίζει την σειρά επιλογής τόπων διακοπών.  Πρακτικά, λοιπόν, διαφημίζει ό,τι τον εξυπηρετεί (!!!).

Επί πλέον στον λεγόμενο μαζικό τουρισμό το προσφερόμενο “πακέτο” περιλαμβάνει πλήρη εστίαση, ψυχαγωγία και διαμονή. Οι περιορισμένης αντοχής υποψήφιοι (επισκέπτες) καλύπτουν τις ανάγκες διακοπών “εντός πακέτου”. Μένουν, δηλαδή, στο επιλεγμένο  ξενοδοχειακό συγκρότημα. Ελάχιστες είναι, στατιστικά, οι έξοδοι.   Ελαχιστότερη είναι κατά συνέπεια (και) η εξωτερική δαπάνη.   Η τοπική αγορά, δηλαδή, ωφελείται πολύ λίγο (!!!).

Διαβίωση εντός ξενοδοχειακού χώρου σημαίνει, ακόμη, αδιαφορία για ό,τι το εκτός αυτού. Έτσι οι ελληνικές τιμές  πιέζονται από το αντίστοιχο επίπεδο τιμών, Βουλγαρίας, Δαλματίας, ήδη και Αλβανίας κ.ο.κ.  Σ’όλες αυτές τις χώρες προσφέρεται ήλιος, θάλασσα και εσωτερική ψυχαγωγία.  Άρα σ’ αυτό το επίπεδο η Ελλάς δεν είναι σε θέση να προσφέρει κάτι περισσότερο από τις ανταγωνίστριες χώρες.  Αμελείται, εν πολλοίς, απ’ αυτούς τους επισκέπτες, ό,τι συνιστά αξιοσημείωτο μνημείο της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

 ΙΙΙ. Οι Έλληνες επιχειρηματίες, λοιπόν, εξαντλούνται, κυρίως, στον έλεγχο της εδώ υποδοχής. Τα ξενοδοχεία είναι εδώ. Κείνται όμως εκτός ελληνικού ελέγχου τα σημεία προβολής και οργάνωσης των “πακέτων” διακοπών. Αυτά καθορίζονται στις επιχειρήσεις των πρακτόρων.

IV. Ανέκαθεν το κράτος μας υπήρξε φοβικό έναντι δραστηριοτήτων που αδυνατεί να ελέγξει. Κάποτε ο φόβος ήταν επικεντρωμένος στο “συνάλλαγμα”. Θα έμενε (πρακτορειακώς) εκτός Ελλάδος. Σήμερα είναι επικεντρωμένος στον φόρο. Ό,τι μένει στα πρακτορεία είναι για τις ΔΟΥ μας, περίπου, απρόσιτο.

V. Η σχέση δυσαρμονίας μεταξύ διοικούντων και διοικουμένων στην (Ελλάδα), έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις και στον τουρισμό. Στόχος πρόσφορος δεν είναι να διέλθουν από την χώρα εκατομμύρια ατόμων. Αντιθέτως, τέτοιος στόχος είναι να μείνουν εδώ πολλά εκατομμύρια, σε χρήμα. Αυτό έτσι ώστε και να μη δυσφημείται η Ελλάς ως τόπος υποδοχής επισκεπτών απόρων.  Άρα, κατά κανόνα, και χαμηλής πολιτιστικής στάθμης.

Αυτό το τελευταίο δεν πρέπει να το επιθυμούμε. Εν τούτοις δεν φαίνεται και να το αποκρούομε, όπως θα οφείλαμε. Μάλιστα δε, με το να εμπιστευτούμε τους Έλληνες επιχειρηματίες ίσως και να τους ενισχύσουμε με κίνητρα, ώστε σε μεγάλο βαθμό η ελληνική δράση να εκταθεί και στην διαχείριση των πρακτορείων.  Επί τέλους, θα πρόκειται για πρακτόρευση – διαφήμιση αμιγούς ελληνικού προϊόντος.  Αν αυτό συμβεί, τότε, θα καθετοποιηθεί η τουριστική αγορά από την στιγμή εμφάνισης του ενδιαφερομένου παραθεριστή, μέχρι την ολοκλήρωση της εδώ διαμονής.  Όλη, άρα, η οικονομική αλυσίδα θα είναι προς ελληνικό όφελος.