Ανάγκη ανασύνταξης

Ι. Η κατάσταση παραμένει δύσκολη. Προσδοκίες  μαζικής προσέλκυσης κεφαλαίων επενδυτικών δεν επαληθεύονται. Αντί πολλών: οι απειλές του κ. Τσίπρα κονιορτοποιούν όποιο, τυχόν, (επενδυτικό) ενδιαφέρον. Οι εσωτερικοί πόροι, εξ άλλου, έχουν εξαντληθεί. Οι Τράπεζες θα χρειασθούν φαίνεται (και) άλλα κεφάλαια. Η φορολογική απομύζηση των ακινήτων τελείωσε.

Με ή χωρίς πρωτογενές  πλεόνασμα δεν αυτοχρηματοδοτούμεθα σε ευρώ. Ούτε σημαίνει τίποτε μια έξοδος στις αγορές, με προσυμφωνημένη διάθεση ομολόγων ύψους έστω δύο δις ευρώ. Το χρέος είναι εκατονταπλάσιο. Τέτοια έκδοση δεν έχει νόημα. Υπέρ πάντα ταύτα, η χρόνια ανεργία ναρκοθετεί το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Οι άνεργοι δεν πληρώνουν εισφορές. Ούτε οι τέως εργοδότες. Χωρίς εισφορές δεν καταβάλλονται συντάξεις. Ούτε συντηρείται η νοσοκομειακή πρόνοια. Οι Ευρωπαίοι δύσκολα θα δεχθούν να ξαναπληρώσουν.  Απαιτείται, άρα, αλλαγή στόχου (!!!).

ΙΙ. Στο “Βήμα” της 25.10.87 ο Α. Παπανδρέου επεσήμαινε  ότι, τότε, είχαμε περίπου διπλάσιο προσωπικό από το απαιτούμενο για τις ανάγκες του κράτους. Έκτοτε η ηλεκτρονική οργάνωση μείωσε τις ανάγκες αυτές. Εν τούτοις, το προσωπικό αυξήθηκε κατακόρυφα. Ιδού, άρα, η ελληνική κακοδαιμονία. Το κράτος υποφέρει διπλά. Αδυνατεί να συντηρήσει υπεραρίθμους.  Βλάπτεται διότι οι υπεράριθμοι απέχουν της παραγωγής.  Η διατήρηση μισθοδοτουμένων και μη αναγκαίων έχει χαρακτηρισθεί ως αδίκημα απιστίας.  Τέτοιες διώξεις έχουν ασκηθεί για τους υπεραρίθμους στην ΑΜΕΛ Α.Ε.

ΙΙΙ. Είναι ανάγκη επιτακτική να λεχθεί η αλήθεια. Ότι, δηλαδή,  επιστροφή στο 2008 αποκλείεται. Τα περί θυσιών του λαού συνιστούν εθνικιστική ρητορεία. Ενισχύουν ψυχικά τα άκρα, κυρίως τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Πλήρης η εξήγηση του γεγονότος από τον κ. Πάγκαλο στο “Μαζί τα φάγαμε”. Δηλαδή, κυβερνώντες και κυβερνούμενοι, στο πλέον σπάταλο κράτος της Ευρωζώνης (!!!). Ό,τι ήδη απομένει έγκειται στην επιστροφή των δανεικών. Ώστε να έχουμε ελπίδα, κάπως, να διατηρήσουμε δεσμούς με την αναδιαμορφούμενη “Ευρωπαϊκή Ένωση”. Και αυτό, βέβαια, εάν το θέλουμε.  Τέτοια, καθαρή, εξήγηση θα αποσαφηνίσει την απαιτούμενη συρρίκνωση του δημοσίου. Έτσι και την επιστροφή των υπεραρίθμων στην παραγωγή.

ΙV. Πρώτο στάδιο είναι η αξιοποίηση του υφισταμένου, δηλαδή της υπαίθρου (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία).   Εκείθεν οι υπεράριθμοι – σχεδόν όλοι – κατέκλισαν ρουσφετολογικά το κράτος. Εγκατέλειψαν, τότε, εργασία παραγωγική.  Η επιστροφή να οργανωθεί με κίνητρα φορολογικά,  επενδυτικά αλλά και με κάθε τιμή.  Θ΄ αντιμετωπισθεί, αυτομάτως, ο επισιτισμός μας. Αίσχος, είναι η εισαγωγή, φερ΄ειπείν, πατάτας από το πανάκριβο Βέλγιο.

Αναγκαία και πρόσθετη ενίσχυση. Για ν΄αποκτήσει σοβαρή προστιθέμενη αξία  η πρωτογενής παραγωγή απαιτείται η επεξεργασία των εκείθεν προϊόντων.  Άρα χρειάζονται συσκευαστήρια στους  τόπους συγκομιδής. Τέλος, απαιτείται (και) εμπορική δεξιοτεχνία διείσδυσης στις αγορές όπου ήδη κυριαρχούν οι Ιταλοί.

Πρακτικά δεν έχουμε άλλη επιλογή.

V. Εάν, κατ’ ευχήν, σταθούμε στα πόδια μας, θ΄αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια. Τις τελευταίες ημέρες υπομείναμε ομοβροντία προσβολών. Εκθέσεις: Commission και “Διεθνούς Διαφάνειας” διαπιστώνουν πανευρωπαϊκά πρωτεία διαφθοράς (Εστία 4.2.). Οι σοσιαλιστές: Jacques Delors και Αντικαγκελάριος Gabriel Sigmar αποφαίνονται ανεπάρκειά μας  για την τότε ένταξη στο ευρώ. Ο τελευταίος  μίλησε για ανυπαρξία κρατικών δομών.  Μας χαρακτήρισε τριτοκοσμικούς (Καθημ. 4.2.). Οι Τούρκοι αποφάνθηκαν ότι οι δικαστικές μας αρχές προσβάλλουν κανόνες πολιτισμού.  Εκδίδουν εντάλματα σύλληψης χωρίς προηγούμενη κλήση προς ακρόαση. Οι Ελβετοί, μας έλεγξαν για παράβαση ομοίων αρχών, δηλαδή  για αναδρομική φορολόγηση (Εστία 8.2.).

VΙ. Εφ’ όσον οικονομικά και πολιτισμικά  ανταποκριθούμε στις διεθνείς μας υποχρεώσεις  υπάρχει ελπίς.  Οι ΗΠΑ κρατούν σκήπτρα στην διαχείριση χρηματοοικονομικών κεφαλαίων. Ακολουθεί το μικροσκοπικό Λουξεμβούργο. Οι φόροι είναι ελάχιστοι και οι μισθοί μέγιστοι,  κατώτατο όριο τα ευρώ 1.800 (!!!).  Εκεί είναι ό,τι μας λείπει.  Δηλαδή κράτος ορθολογισμένο, με φόρους ελάχιστους και συνέπεια μεγάλη. Εάν ήθελε αυτό συμβεί είμεθα αυτομάτως ανταγωνιστές του Λουξεμβούργου. Μπορούμε (και) να το υπερβούμε, υπό προϋποθέσεις δυνατόν ν’ αναδειχθούμε σε όλα καλύτεροι.  Το μέλλον είναι αποκλειστικά στα χέρια μας.