Φούσκας αναπαραγωγή

Ι. Ήδη επί Σημίτη προτάθηκε τομή εξορθολογισμού του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Θυελλώδεις υπήρξαν οι αντιδράσεις. Προβλήθηκε, προς τα έξω, η συμπαθής εκδοχή της προστασίας κεκτημένων. Ουσιαστικά κυριάρχησε η πεποίθηση ότι  χώρα της Ευρωζώνης δεν πτωχεύει. Συνεπώς και ότι η Ελλάς θα μπορούσε  να φουσκώνει τα δάνειά της επ΄άπειρον (!!!).

Οι προβλέψεις διαψεύσθηκαν. Η φούσκα των πιστώσεων έσκασε. Η χώρα πτώχευσε (2010). Το ΑΕΠ συρρικνώθηκε, έκτοτε κατά 25%. Οι Έλληνες φτώχυναν.

ΙΙ. Από τις εφημερίδες της 5^ης τρέχοντος πληροφορούμεθα ότι, η αντιπολίτευση, συνολικά, επιμένει στο πάγωμα των πλειστηριασμών ακινήτων. Η κοινωνικώς συμπαθής εκδοχή επικεντρώνεται στην κατοικία του βιοπαλαιστού. Εκουσίως ή όχι παραβλέπεται η, έτσι, ανάδειξη νέας φούσκας άκρως επικίνδυνης.

Μεγάλα ελλείμματα θα προκύψουν μεταξύ ονομαστικών τιμών και πραγματικότητας. Πλειστηριασμός σημαίνει λειτουργία αγοράς, άρα, και διαμόρφωση πραγματικών τιμών των ακινήτων. Όσο ο μηχανισμός αδρανεί, τόσο η φούσκα της αξίας των ακινήτων μεγαλώνει. Τείνει προς έκρηξη. Οι συνέπειες  προεικάζονται, τότε, οδυνηρές. Οι τράπεζες θα υποστούν διπλή ζημία. Η εξ ακινήτων περιουσία τους θ΄αχθεί σε καθίζηση. Ακόμη μεγαλύτερη καθίζηση θα υποστεί η αξία του λαβείν τους που στηρίζεται σε εμπράγματες εξασφαλίσεις, επί ακινήτων. Ανάλογη θα είναι η ζημία και του Κράτους. Όταν εκραγεί και αυτή η φούσκα θα διαλυθούν οι αντικειμενικές  διατιμήσεις. Άρα, καθολικά, θα γκρεμισθεί και η φοροδοτική βάση των ακινήτων.

Τα συνολικά ελλείμματα θ΄αποδειχθούν δυσβάσταχτα (!!!). Εκδοχή πως πρέπει να διατηρηθούν οι περιορισμοί διεξαγωγής πλειστηριασμών, (και) προς συγκάλυψη των ελλειμμάτων είναι αδιέξοδη. Με διοικητικούς χειρισμούς δεν λύνεται το πρόβλημα των τιμών των αγαθών. Εάν αυτό ήταν κατορθωτό, θα είχε παγκοσμίως αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της φτώχειας. Άρα η διατήρηση των περιορισμών στην διεξαγωγή των πλειστηριασμών εκτρέφει φούσκα, δηλαδή ελλείμματα. Καθιστά αναξιόπιστα όλα τα στοιχεία αξιών ακινήτων που επισήμως – (θεωρητικώς) διαθέτουν Κράτος και τράπεζες (!!!).

ΙΙΙ. Η συνθήκη τουMaastricht της 10.12.91 αποτελεί θεμελιώδη ευρωπαϊκή ρύθμιση. Καθιερώνει την ανάπτυξη υπό συνθήκες λιτότητας. Διαλαμβάνει (η συνθήκη) ανώτατα όρια ελλείμματος και χρέους κάθε χώρας. Η συνθήκη αποστρέφεται τα ελλείμματα, άρα και τις φούσκες (!!!). Έτσι επιτυγχάνεται ισχυρό – ακριβό κοινό νόμισμα, το “ευρώ”. Σήμερα (το €) 35% ακριβότερο από το δολλ. ΗΠΑ αναχαιτίζει οιαδήποτε πληθωριστική πίεση εκ του εξωτερικού. Εξασφαλίζει, λοιπόν, συνθήκες νομισματικής σταθερότητας για το σύνολο των χωρών της ζώνης. Εξασφαλίζει και πλούτο για τις χώρες που επιτυγχάνουν εξαγωγικές επιδόσεις στο ακριβό κοινό νόμισμα (€).

Αναμφισβήτητα ωφελούνται, κυρίως, οι βόρειες χώρες, μάλιστα δε η Γερμανία. Όμως, τονιστέο, ότι ωφελούνται τηρούντες τους κανόνες (Maastricht). Άρα ωφελούνται νομίμως. Η Γερμανία ειδικώτερα υπό τέτοιες συνθήκες (οικονομικού φιλελευθερισμού και λιτότητας) πέτυχε ενσωμάτωση της ανατολικής της πλευράς, σε καθυστέρηση, στην ευδαίμονα δυτική. Ετσι ο βορράς – και η Γερμανία ειδικώτερα – επιμένουν στην δική τους πετυχημένη συνταγή λιτότητας. Άλλωστε εκδοχή διευρυμένων ελλειμμάτων προς υποβοήθηση (υποτιθέμενη) ασθενεστέρων χωρών, θα είχε αρνητικές  συνέπειες επί της αξίας του κοινού νομίσματος. Αλλ΄αυτό είναι ό,τι οι βόρειοι αποκλείεται να δεχθούν. Και των πραγμάτων ούτως εχόντων: η έκρηξη φούσκας στην κτηματαγορά της Ελλάδας κινδυνεύει, να αναδείξει νέα μεγάλα ελλείμματα. Άρα, έτσι, κινδυνεύει να επιβαρύνει πολύ την χώρα έναντι των εταίρων της, μάλιστα δε των βορείων.