Ολική επαναφορά

Ι. Προ τριετίας κηρύξαμε αδυναμία πληρωμής των ομολόγων μας (P.S.I.).Την φοβερή απόφαση εξωραΐσαμε ως λύση του προβλήματος του δημοσίου χρέους. Τέτοια ανακοίνωση έκανε, τότε, ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος προς την κοινοβουλευτική του ομάδα. Ήδη όμως τελούμε υπό συνθήκες  ολικής επαναφοράς. Για το 2014 προβάλει  χρηματοδοτικό κενό το οποίο αδυνατούμε να καλύψουμε ιδιοδυνάμως. Συζητείται λύση νέας ομολογιακής δανειοδότησης. Όμως, ο Σύριζα διακηρύσσει ότι το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο. Άρα απειλείται νέο P.S.I. (!!!).

ΙΙ. Παραφροσύνη είναι η διαρκής (και) πανταχόθεν πολεμική κατά της “τρόικα”. Δεν είναι η αιτία των δεινών μας. Είναι το αποτέλεσμα της αβελτηρίας μας. Η “τρόικα” δεν συνιστά, δύναμη εισβολής. Ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου μόλις συνειδητοποίησε ό,τι όφειλε να γνωρίζει  ως υπεύθυνος πολιτικός,  στράφηκε προς  θρυλούμενους φιλο-σοσιαλιστές. Δηλαδή, στράφηκε προς Gaddafi, Κινέζους και κ. Pοutin. Πυξ-λαξ ομοφώνως αποκρουσθήκαμε. Τότε, μόνον τότε, όχι απλώς κάλεσε, αλλά – κυριολεκτικώς – παρακάλεσε την “τρόικα” να μας σώσει.  Επειγόντως  να μας χορηγηθούν ευρώ. Αυτό ώστε να μην πέσει το επίπεδο ζωής μας χαμηλότερα εκείνου της υποσαχάριας Αφρικής. Τα ταμεία ήταν κενά (!!!). Χρηματοδοτηθήκαμε από την “τρόικα”. Η τελευταία διαχειρίζεται εδώ δικά της κεφάλαια. Όχι δικά μας. Τα δικά μας ευρώ τα σπαταλήσαμε, και δεν μπορέσαμε να τα’ αντικαταστήσουμε (!). Έχουμε αποδειχθεί ανάξιοι επιμελητές οικονομικών. Με δανεικά συντηρούμε το όποιο επίπεδο ζωής μας. Είναι ψεύδος ότι η  τρόικα  διώχνει υπαλλήλους. Αληθές είναι ότι το κράτος αδυνατεί ν’ αυτοσυντηρηθεί, στην υδροκεφαλική έκτασή του. Ο,τι το ηθικώς και υλικώς παραγωγικό, φεύγει. Όπως πάμε εδώ θα μείνουν οι διαδηλωτές. Θα μείνουν πρόσκαιρα (και) οι εμπρηστικοί τίτλοι, έντυποι και ηλεκτρονικοί.  Αλλά και αυτοί γρήγορα θα σβήσουν. Οι διαδηλωτές δεν διαβάζουν εφημερίδες, ούτε βλέπουν τηλεόραση.

ΙΙΙ. Η κλεψύδρα αδειάζει. Απαιτείται άμεση προσγείωση. Η Ελλάς μεταπολεμικά ανορθώθηκε ως χώρα, κυρίως, γεωργο-κτηνοτροφική. Διαθέταμε επί πλέον ελαφρά βιομηχανία επεξεργασίας, μάλιστα, ημεδαπής παραγωγής: λάδι, σταφίδα, καπνό κλπ. Τέτοια βιομηχανία, φερ΄ειπείν, συσκευασίας στους τόπους συγκομιδής φέρει μεγάλη προστιθέμενη αξία. Συμβάλλει αποφασιστικά στην εθνική οικονομία. Είναι ανεπίτρεπτο ό,τι συμβαίνει σήμερα με το λάδι. Αυτό, δηλαδή, που εξάγεται χύμα στην Ιταλία ώστε να επανεισαχθεί εδώ συσκευασμένο και πολύ ακριβώτερο (!!!).

Ο αναπτυχθείς τουρισμός συμβάλλει.  Δεν  επαρκεί όμως.

IV. Τα ανθρώπινα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Το ελληνικό πρότυπο, προκαλούσε, άλλοτε, θαυμασμό. Η δραχμή μεταξύ 1954-1964 ήταν ισχυρό νόμισμα. Ηταν εφάμιλλη του μάρκου, σε αξιοπιστία. Ήταν σταθερότερη εκείνου (!). Ετσι από 1.1.1959 ενταχθήκαμε στην τότε ΕΟΚ. Κοντολογίς: θριάμβευε η Ελλάς  σε πλαίσιο  διαρκούς σταθερής ανάπτυξης. Στήριγμα κεφαλαιοδοτικό αποτελούσαν  τα πρωτογενή, κυρίως, πλεονάσματα. Όχι, δηλαδή, τα θαλασσοδάνεια που μας έπνιξαν μετά το 1981. Δανειζόμασταν, έκτοτε, όχι για την διεύρυνση παραγωγικής μας βάσης. Αποκλειστικά για ψηφοθηρική διεύρυνση της κατά κεφαλήν δαπάνης (!!!). Αυτή η αμοιβαία διαφθορά (διοικούντων – διοικουμένων) μας έφερε εδώ.

Η επιτυχία δείχνει τον δρόμο. Σ΄ ό,τι πετύχαμε προ εξηκονταετίας, εντυπωσιάζοντας τον κόσμο, πρέπει να επιστρέψουμε. Η προτρεπτική δήλωση του Ελευθερίου Βενιζέλου προ 85 ετών είναι επίκαιρη: …«… Η ελληνική γη και ο τίμιος μόχθος των Ελλήνων θ’ ανοίξουν για το Έθνος νέους δρόμους ευτυχίας …»… Οι γενικές μας παραγωγικές συνθήκες είναι σήμερα χειρότερες (!!!).

Επιβάλλεται έστω και τώρα άμεση προσγείωση το εφικτό. Χωρίς περιστροφές εκατομμύρια Ελλήνων πρέπει να φύγουν από τα γραφεία και να επιστρέψουν στην παραγωγή.

V. Η προβολή της απαράμιλλης ομορφιάς της Ελλάδας (κλίμα, τοπίο, πνεύμα) για την ανάδειξη υποδομών παροχής υπηρεσιών διακίνησης διεθνών προϊόντων, συνιστά επόμενο ζήτημα. Ο,τι τώρα προέχει είναι η αυτοδύναμη σταθεροποίησή μας. Επί τέλους, η εξασφάλιση του επισιτισμού μας, από την εδώ παραγωγή.