Επουσιωδών εγκώμιον …

Ι. Η κρίση των πολιτισμών εκδηλώνεται στην σύγχυση του ουσιώδους προς το ανούσιο.

Είναι ουσιώδες ότι μεταξύ 2030-2050 προβλέπεται πως η Ασία θα έχει καταστεί κυρίαρχη δύναμη. Η Ινδία, φαίνεται ότι πληθυσμιακά θα έχει υπερβεί την Κίνα. Εν τούτοις η τελευταία (Κίνα) θα έχει υπερβεί σε οικονομική ισχύ τις ΗΠΑ. Η Ινδία, δε, θα βρίσκεται (οικονομικώς) στην τρίτη θέση. Ακόμη, η Κίνα θα δεσπόζει στην αγορά των πρώτων υλών μ΄εκτεταμένες επενδύσεις στην Αφρική. Ήδη επενδύει και στο Αφγανιστάν, όπου εποφθαλμιά την θέση των Αμερικάνων που αποσύρονται. Τέλος, η Ευρώπη τελεί σε υποχώρηση με αδυναμία αιχμής την υπογεννητικότητα.

ΙΙ. Τα άνω είναι καθοριστικά, για την αξιολόγηση της Δύσης στον πλανήτη. Μ’ όλον τούτο ζήτημα περιορισμένης σημασίας απασχολεί σχεδόν καθημερινά τα διεθνή δελτία ειδήσεων. Πρόκειται για τη θέση των ομοφυλοφίλων στην δυτική κοινωνία. Επί ένα χρόνο (πέρυσι) ήταν επίκαιρο, στην Γαλλία, το ζήτημα του γάμου των προσώπων αυτών μεταξύ τους. Σήμερα απασχολεί την επικαιρότητα το πώς οι άνθρωποι αυτής της ιδιαιτερότητας, ως αθλητές, θα μετάσχουν των αγώνων στην Μόσχα.

ΙΙΙ. Επί τέλους σε κάθε γενιά ένα ποσοστό ανθρώπων αποκλίνει του φυσιολογικού. Αυτό είναι όλο (!!!). Άρα, ό,τι απομένει έγκειται στον βαθμό ένταξης (στον χώρο των φυσιολογικών) και των ιδιορρύθμων (ή ελλειπτικών).

IV. Ο γάμος απ’ αρχής δεν υπήρξε τίποτε περισσότερο από την νομική τυποποίηση της ένωσης που στηρίζεται στο γενετήσιο ένστικτο της αναπαραγωγής. Κατ΄ ακρίβεια, η ένωση αυτή είναι η αποκλειστική πηγή της ζωής. Χωρίς αυτήν εξαντλείται η επί γης ανθρώπινη παρουσία. Η κεφαλαιώδης διαπίστωση αποτέλεσε βάση επί της οποίας, ο Χριστιανισμός έδωσε στον γάμο μεταφυσικό, μυστηριακό και ισόβιο χαρακτήρα. Στην Ανατολική – και δη την Ελληνορθόδοξη – παράδοση η χριστιανική αντίληψη περί του γάμου διατηρείται ζωηρή. Στην ιερολογούμενη αυτή τελετή προσφεύγουν τα νέα ζευγάρια κατά ποσοστά συντριπτικά έναντι της τελετής ενώπιον Δημάρχου.

V. Είναι από τα πιο πάνω σαφές ότι ζήτημα γάμου μεταξύ ομοφύλων δεν τίθεται λόγω έλλειψης της φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής και – έτσι – τελείωσης του περιεχομένου της γαμικής σχέσης. Αυτή είναι η ουσία. Μένει τώρα, ίσως, το ζήτημα της – απλής – σημειολογίας. Αν, δηλαδή, και οι ομοφυλόφιλοι την μεταξύ τους ατελή και – πάντως – στείρα (ή άκαρπη) ένωση θ’ αποκαλούν “γάμο”. Αλλ΄ επιμονή σ’ αυτό δεν είναι τίποτε άλλο πλην πλεγματικής εμμονής των «ιδιορρύθμων» όπως μιμηθούν την συμπεριφορά των φυσιολογικών.

VΙ. Η ομοφυλοφιλία σήμερα στον δυτικό κόσμο, είναι σε μεγάλο βαθμό κοινωνικά ανεκτή. Θεωρείται κατάκτηση πολιτισμού. Ότι, δηλαδή, ουδείς αποκλείεται από το κοινωνικό γίγνεσθαι λόγω της οιασδήποτε ιδιορρυθμίας ή φυσικής ατέλειάς του. Αλλά και ουδείς δύναται να έχει στο κοινωνικό γίγνεσθαι θέση άλλη από εκείνη την οποία η φυσική του δυνατότητα επιτρέπει. Δεν νοούνται, φερ’ ειπείν, τραγουδιστές άφωνοι (!!!). Έτσι και οι ομοφυλόφιλοι απέχοντας από συμπεριφορά που συνιστά …«… πρόκληση σκανδάλου δι’ ασέμνων πράξεων…»… δικαιούνται να συμβιώνουν κατά τις επιλογές τους, κατ’ αναλογία προς τους φυσιολογικούς πολίτες. Άρα να μετέχουν και σε  αθλητικούς αγώνες  υπό όρους ισότητας προς τους λοιπούς. Ακόμη, υπό το ισχύον δίκαιο, περί της συμβίωσης μεταξύ τους δικαιούνται να συνάπτουν συμφωνίες για το ειδικώτερο περιεχόμενο του κοινού βίου και δη για τον τόπο εγκατάστασης, για την κατανομή των δαπανών κ.ο.κ.

VII.  Συνταγή επιτυχίας για ανθρώπινα δεν υπάρχει. Η αποφυγή, εν τούτοις, κεντρικών σφαλμάτων αυξάνει τις πιθανότητες αίσιας εξέλιξης των πραγμάτων. “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”, γαρ.