Στην σκιά της Ευρώπης

Ι. Στην σκιά των ευρωπαϊκών θεσμών δεν προάγονται τα ελληνικά συμφέροντα. Δια του ν. 3671/2008 καταστήσαμε εσωτερικό μας  δίκαιο την Συνθήκη της Λισαβόνας. Η τελευταία στο κεφάλαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθιέρωσε ως πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο τις θεμελιώδεις ευρωπαϊκές ελευθερίες. Δεσπόζουσα θέση, μεταξύ αυτών, κατέχει το λεγόμενο τεκμήριο αθωότητας. Ότι, δηλαδή, η αθωότητα δεν αποδεικνύεται. Τεκμαίρεται. Και το τεκμήριο καταρρίπτεται, αποκλειστικά, σε περίπτωση αμετάκλητης καταδίκης.

Έτσι πρακτικά ο πολίτης ασφαλίζεται από αυθαιρεσίες του διοικητικού μηχανισμού. Η οικεία διάταξη (άρθρ. 6 ΕΣΔΑ) είναι κατηγορηματική: …«… παν πρόσωπο ( – ) τεκμαίρεται ( – ) αθώον μέχρις ( – ) αποδείξεως της ενοχής του …»…

ΙΙ. Ακατανόητη η προσπάθεια εξαίρεσης της Ελλάδας. Εν τούτοις, το ακατανόητο επιχειρείται. Κατά την διάταξη της § 3 άρθρ. 15 ν. 3888/10 ο φορολογούμενος καλείται, ο ίδιος, ν’ αποδείξει (!!!) το φορολογικώς νόμιμο της περιουσιακής του κτήσης. Η φοροδιαφυγή, αποτελεί έγκλημα. Αυτονοήτως, λοιπόν, η προεκτεθείσα διάταξη ανατρέπει το τεκμήριο της αθωότητας. Ο Έλληνας είναι ο μόνος (πλέον) ευρωπαίος που καλείται, από το κράτος του, ν’ αποδείξει την αθωότητά του (!!!).

ΙΙΙ. Στο πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης, μάλιστα και κατ΄άρθρ. 28 § 1 του Συντάγματός μας, οι διεθνείς συμβατικοί κανόνες που κυρώνονται νομοθετικά αποκτούν αυξημένη τυπική ισχύ. Έτσι ώστε η νομιμότης αυτή ν’ ασφαλίζεται από πράξεις αυθαιρεσίας οιουδήποτε απροσάρμοστου κοινού νομοθέτη. Ο ν. 3888/10 είναι κοινός νόμος. Άρα η Ελλάς επιμένουσα  στην εφαρμογή του αυθαιρετεί κατά βασικών θεσμών της πολιτιστικής Ευρώπης.

IV. Το κυριώτερο: Ουδείς έλεγχος – ποτέ – έχει εδώ συντελεσθεί χωρίς ανάδειξη διαφορών. Άρα ζούμε σε κοινωνία, εγγενώς, επικίνδυνη. Ο οιοσδήποτε είναι υποψήφιος κατηγορούμενος. Αρκεί να ερωτηθεί. Τελούμε, υπό κρατική τρομοκρατία. Μάλιστα (και) μ’ επιλεκτική δράση της διοίκησης. Αίφνης: Ο κ. Παπούλιας ουδέποτε αρνήθηκε συμμετοχή στον κύκλο των δανειστών του Αν. Παπανδρέου προς φορολογική τακτοποίηση της περίφημης “ροζ – βίλας”. Μ’ όλον τούτο ουδέποτε, φαίνεται, πως ρωτήθηκε σχετικώς (!!!).

V. Σ’ επιστέγασμα, δια του ν. 4152/13 (Α. 107/9.5.13) ορίσθηκε ότι …«… με την άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής βεβαιώνεται άμεσα (..) και καταβάλλεται (!!!) ποσοστό 50% του αμφισβητουμένου ποσού …»… Πάγια αντίθετη είναι η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ). Επιβεβαιώνει διαρκώς ότι κάθε παρεμπόδιση προσφυγής στην δικαιοσύνη συνιστά απαγορευμένο περιορισμό. Ειδικά έχει κριθεί ότι ιδρύει τέτοια απαγόρευση η προηγούμενη καταβολή ποσού σημαντικού. Εδώ η καταβολή του 50% της διαφοράς είναι αμιγώς πράξη τρομοκρατίας. Αυτό διότι ο έλεγχος μετά προσθέτων και προσαυξήσεων φουσκώνει το λαβείν. Ο πολίτης τρομοκρατούμενος πιέζεται να καταβάλει λύτρα απαλλαγής. Κατά κυριολεξία έχουμε τακτική του τύπου  … ή πληρώνεις ό,τι θέλω ή σου παίρνω ό,τι έχεις. Τέτοιες, όμως, πρακτικές εξωθούν την Ελλάδα στο περιθώριο της Ευρώπης, στην σκιά της. Παγίως καταδικαζόμενη είναι η Ελλάς  στα ευρωπαϊκά όργανα.

VΙ. Τον τόνο στην Ευρωζώνη δίδει η κ. Merkel. Συναντήθηκε με τον κινέζο πρωθυπουργό. Εκεί απέκλεισε την επιβολή δασμών στις φωτοβολταϊκές κατασκευές που εισάγονται, στην Εν. Ευρώπη, από την Κίνα. Έτσι απέρριψε – ασυζητητί – αντίθετη πρόταση των Βρυξελλών για δασμούς ύψους 42%. Ταυτόχρονα η κ. Merkel συζήτησε για ίδρυση εργοστασίων των WV και Basf στα ενδότερα της Κίνας.

Η κ. Merkel επισκέφθηκε και το Παρίσι. Δήλωσε στον κ. Holland πως συμφωνεί στην παράταση προσαρμογής της Γαλλίας επί των δημοσιονομικών. Τόνισε, ταυτόχρονα, ότι επιμένει στην εφαρμογή τους. Κατηφής ο κ. Holland συμφώνησε.

Την δύναμη αποτελεί η Γερμανία. Η αντίληψη Τσίπρα για συνένωση του Νότου εναντίον Βορρά συνιστά αφέλεια. Αν μη τι άλλο: ο Νότος  στερείται μέσων οικονομικής του συντήρησης, άρα και αρωγής προς την Ελλάδα.

Η Γερμανία, κυρίως, χρηματοδοτεί, σήμερα. Η τελευταία, μετά τις εκλογές, θ’ αναδιατάξει την ευρωπαϊκή εικόνα. Προσθέτουμε  στην οικονομική μας αδυναμία και αδυναμία πολιτιστικής μας συμπόρευσης με την Ευρώπη. Διακυβεύουμε, όμως έτσι, σοβαρότατα το ευρωπαϊκό μας  μέλλον.