Προαναγγελθείσες αρνητικές συνέπειες

Ι. Ο κ. Παπαδήμος σε άρθρο του: στους Financial Times και Βήμα (23.10.11) υποστήριζε αυτολεξεί: …«… Στην περίπτωση της Ελλάδας στο τέλος Ιουλίου 2011 η ονομαστική αξία του χρέους της κεντρικής κυβέρνησης ήταν 366 δις ευρώ. Σχεδόν το 30% ήταν σε ελληνικά χέρια, κυρίως στα χέρια τραπεζών, συνταξιοδοτικών ταμείων και ασφαλιστικών εταιρειών. Μια σημαντική μείωση της ονομαστικής αξίας του ελληνικού χρέους που κρατούν στα χέρια τους αυτά τα ιδρύματα θα πρέπει να αντισταθμιστεί  σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική στήριξη της κυβέρνησης. Επίσης, οι απώλειες για τα ελληνικά νοικοκυριά … θα πλήξουν την οικονομική δραστηριότητα και τα φορολογικά έσοδα. Άλλο μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια επισήμων θεσμών (sic) … Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα … Για θεσμικούς πολιτικούς και νομικούς λόγους δεν μπορεί να υπάρξει αναδιάρθρωση που θα οδηγήσει σε απώλειες για τους επισήμους θεσμούς (!!!). Επομένως μόνο η αναδιάρθρωση του 40% … του χρέους που βρίσκεται σε χέρια  … ιδιωτών … θα μπορούσε να αποφέρει καθαρά … οφέλη. Ένα ”κούρεμα” 50% θα μειώσει το συνολικό χρέος κατά περίπου 20%. Οι αρνητικές συνέπειες για την Ελλάδα μιας “σκληρής” μη εθελοντικής αναδιάρθρωσης του χρέους και μιας χρεοκοπίας … δεν περιορίζονται στο κόστος ανακεφαλαιοποίησης … Οι επιπτώσεις για την εμπιστοσύνη, για την ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και την πραγματική οικονομία … θα υπονομεύσουν … τη διαδικασία … σταθεροποίησης … Επί πλέον, αν υπάρξει μη εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους και χρεοκοπία μιας χώρας της ευρωζώνης, ο κίνδυνος … διάχυσης … θα είναι … εκτεταμένος …»…

Και ο – τότε – κ. Παπαδήμος κατέληγε στον κίνδυνο υπονόμευσης του ευρώ.

ΙΙ. Όλοι οι προβλεπόμενοι άνω κίνδυνοι (και απευκταίες συνέπειες) έχουν πραγματοποιηθεί. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα δολίως (και παρανόμως) ξέφυγε το κούρεμα. Το τελευταίο έγινε, τελικά, υποχρεωτικά. Η Ελλάς χρεοκόπησε. Η αξιοπιστία της μηδενίσθηκε. Η χώρα στερείται πιστώσεων. Η υπογραφή της δεν γίνεται δεκτή. Οι τράπεζές της είναι αναξιόπιστες. Η πραγματική οικονομία έφθασε στο “ναδίρ”. Οι πτωχεύσεις αυξάνονται θυελλωδώς. Τα φορολογικά έσοδα συρρικνώνονται διαρκώς. Οι ανεκπλήρωτες οφειλές του κράτους προς ιδιώτες αυξάνονται ιλιγγιωδώς (χαρακτηριστικά: Καθημερινή – Οικονομική 24-25.3). Κατά ειδική ρύθμιση του άρθρ. 19 υπό δδ ν. 4015/11 αναδιαρθρώνονται (και) οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ). Δηλαδή: …«… Το σχέδιο αναδιάρθρωσης …εφ’ όσον το αποδεχθούν εγγράφως πιστωτές των ΕΑΣ που εκπροσωπούν τουλάχιστον (sic) το 51% των … οφειλών … δεσμεύει απολύτως … τους λοιπούς πιστωτές …»… Γενικό, λοιπόν, κούρεμα και των αγροτικών χρεών. Συνακόλουθα (και)  χαριστική βολή για το, εντεύθεν, λαβείν των τραπεζών.

Συμπερασματικά: Η παραγνώριση των άνω επισημάνσεων Παπαδήμου “στέγνωσε” την Ελλάδα. Όλοι χρωστάνε σε πολλούς. Ουδείς, όμως, πληρώνει. Το κράτος δεν έχει να πληρώσει τους προμηθευτές. Οι τελευταίοι δεν έχουν για να πληρώσουν φόρο. Οι δανειολήπτες δεν πληρώνουν τις τράπεζες. Οι τελευταίες αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.

Μέχρι πρόσφατα τους ελλείποντες πόρους εξασφαλίζαμε δια δανεισμού. Σήμερα, υπό τις ορθές εξηγήσεις Παπαδήμου, ουδείς μας δανείζει. Ετσι ακριβώς έχει το ζήτημα (!!!).

Μικρή παρηγορία: Επαληθεύεται η πρόβλεψη για επιδείνωση (και) σ’ επίπεδο ευρωζώνης. Τα επιτόκια Πορτογαλίας, Ισπανίας αλλά και Ιταλίας αυξάνονται ανησυχητικά.  Κεφάλαια κινέζικα δανειακά, τελικώς, δεν εισρέουν. Η ευρωζώνη συνολικώς  μεταπίπτει σε ζώνη προβληματική.

ΙΙΙ. Του επιστήμονος Παπαδήμου επιβλήθηκε ο μεταβατικός πρωθυπουργός. Με συνέντευξή του (ομοίως) στους Financial Times της 19^ης Μαρτίου 2012 ανακαλεί την αμέσως προηγούμενη επιχειρηματολογία του. Τώρα, διαφημιστικά, χωρίς  – οιαδήποτε – αιτιολογική θεμελίωση διατυπώνει ανέριστη την ελπίδα της οικονομικής ανάκαμψης. Και ο νοών νοείτω.

ΙV. Ο επιγραμματοποιός Γεώργιος Παπανδρέου, παππούς του απελθόντος πρωθυπουργού, τον οποίο διαδέχθηκε ο κ. Παπαδήμος, είχε δική του χαριτωμένη εξήγηση για τις ριζικές μεταβολές των πολιτευομένων με την ανάληψη της εξουσίας. Έλεγε (κυρίως τον Ιούλιο του 1965) ότι το θέλγητρο της εξουσίας λειτουργεί ως αυλή της ομηρικής Κίρκης. Οι εκεί εισερχόμενοι παραδίδουν τα πάντα, αρκεί να τους ανατεθεί μέγα αξίωμα.

Όσοι είχαν διαβάσει τις άνω σκέψεις του κ. Παπαδήμου, περίμεναν συμβολή του σοβαρότερη και πάντως συνεπή. Ο κ. Παπαδήμος διέψευσε.