Η Ελλάς αιωρείται

Ι. Ο τομέας των υπηρεσιών – ιδιαίτατα – μαστίζεται. Πολλοί χάνουν την εργασία τους. Λιγώτεροι βρίσκουν νέα απασχόληση. Ανεξαιρέτως: η καθ’ υποκατάσταση εργασιακή ένταξη αμείβεται πολύ χαμηλώτερα. Αν η απωλεσθείσα  θέση εργασίας απέφερε μηνιαίως ευρώ οκτακόσια, η νέα θέση – που τυχόν θα την υποκαταστήσει – αποδίδει, πλέον, γύρω στα τετρακόσια πενήντα.

Η σημερινή γενική υποχώρηση του επιπέδου αμοιβής της μισθωτής εργασίας αναλογεί, περίπου, σ΄εκείνη του 2000. Ητοι στην εποχή της δραχμής. Σημειολογικά, άρα, εξακολουθούμε – ακόμη – να χρησιμοποιούμε ευρώ. Οι ανταλλακτικές εξισορροπήσεις μας, όμως, γίνονται στον απόηχο της δραχμής, διαρκώς περισσότερο.

Η ελληνική οικονομία έχει χάσει την δυνατότητα αναχρηματοδότησής της σε ευρώ.

ΙΙ. Η στάθμη της ζωής μας υποβαθμίζεται διαρκώς έναντι εκείνης της κεντρικής Ευρώπης. Προς τις ελληνικές επιχειρήσεις κόβονται οι πιστώσεις. Οι προς τη χώρα μας πωλήσεις γίνονται, πλέον, κατ’ ανιούσα κλίμακα,  “τοις μετρητοίς”. Διεθνείς φαρμακοβιομηχανίες όπως η Bayer, ανεξόφλητες από Δριμύτερη είναι η πτώση των αξιών στο Χρηματιστήριο. Εκεί οι τιμές  προσγειώθηκαν σε στάθμη χαμηλώτερη της προ δεκαοκταετίας. Η φυγή των κεφαλαίων είναι καταιγιστική. Η αξία όλου του τραπεζικού συστήματος έχει καταβαραθρωθεί. Έχει πτωχεύσει η κεφαλαιαγορά (!!). Έχει πτωχεύσει, δηλαδή, ο μηχανισμός εκείνος τον οποίο κυρίως η Ελλάς  πρόβαλε  ως δείκτη ευρωστίας  για την ένταξή μας στο “ευρώ”. Κραύγαζε ο υπουργός  Οικονομίας της εποχής  της ότι η άνοδος του Χρηματιστηρίου είναι δημοψήφισμα των αγορών προς την ελληνική οικονομία.

Η άρνηση παροχής πιστώσεων επιτείνει την οικονομική ασφυξία. Η χώρα εγκαταλείπεται (και) από τους Έλληνες, τους πλέον προκομμένους. Μαζική η φυγή ημεδαπών επιχειρήσεων, πληροφορεί η Εστία της 22ας Απριλίου τρεχ. έτους. Τονίζει, η εφημερίς, ότι τότε είχαν ήδη μετεγκατεσταθεί χίλιες πεντακόσιες επιχειρήσεις στην Κύπρο. Μεγαλύτερος πολύ ο αριθμός των όσων συνεχώς μετεγκαθίστανται στις γύρω χώρες: Βουλγαρία, Σκόπια, Τουρκία, Ρουμανία, Αλβανία. Η Καθημερινή της 28 Σεπτεμβρίου τρεχ. έτους προσθέτει: “Μεταναστεύουν για ψώνια, μηνιαίως, 600 χιλιάδες κάτοικοι ακριτικών περιοχών”. “Άνω του μισού δις ευρώ διαρρέει ετησίως  προς Βουλγαρία, Π.Γ.Δ.Μ. και Τουρκία”.

Η Ελλάς καταρρέει και απωθεί. Οι προ διετίας βεβαιώσεις, του, τότε, υπουργού Οικονομικών ότι θα επιστρέψουμε στις αγορές εντός του 2012 έχουν αμετακλήτως υποβαθμισθεί σε επίσκεψη των αρμοδίων στις λαϊκές αγορές προς κτήση ζαρζαβατικών(!!!). Η εξουσία που αναδείχθηκε στις τελευταίες εκλογές πλήρως απέτυχε. Αφήκε έλλειμμα πρωτογενές διαρκώς διευρυνόμενο, ακόμη και σήμερα. Άρα και αντιστοίχως διογκούμενο χρέος. Οικονομικώς αναπνέουμε με ό,τι παρέχει η “τρόικα”. Αλλ’ είναι αδύνατο να εξοφλήσουμε τα εισπραττόμενα. Ετσι κατ’ ευφημισμόν γίνεται λόγος για δάνεια. Πρόκειται για καθαρή ελεημοσύνη. Εδώ μας κατήντησαν οι ανίκανοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί της 30ετίας.

Επί του παρόντος, η “ελεημοσύνη”, καταβάλλεται. Υπάρχει φόβος ότι – τυχόν – άτακτη πτώχευσή μας δυνατόν να επιφέρει συνθήκες πανικού, έτσι και όξυνση της όλης κρίσης στην Ευρωζώνη. Αλλά το μάλλον πιθανόν είναι ότι η ευρωζώνη θα επιβιώσει. Εάν εμείς, μέχρι τότε, δεν έχουμε λύσει τα δικά μας προβλήματα, μοιραίως, θα  βρεθούμε εκτός Ευρώπης. Η ελεημοσύνη είναι – φύσει – μέτρο προσωρινό.

ΙΙΙ. Οι υφιστάμενες πολιτικές δυνάμεις σακάτεψαν την χώρα. Σε ανθρώπινο δυναμικό έδιωξαν – και διώχνουν – ό,τι καλλίτερο υπάρχει. Ανασυντασσόμενες και αναδιπλούμενες μένουν ό,τι είναι. Χρεοκοπημένα κόμματα που επιβιώνουν με αισχρά θαλασσοδάνεια από κρατικές τράπεζες αδυνατούν, ασφαλώς, να ανασυντάξουν τα οικονομικά της χώρας, αφού ήδη αδυνατούν να ισορροπήσουν τα δικά τους οικονομικά (!!!).

Εκ  του πράγματος, άρα, ζητείται λύση εκτός συστήματος. Και μάλιστα (ζητείται), ο ικανός και γενναίος ο οποίος, ασκαρδαμυκτί, αντικρίζοντας αποκλειστικώς το εθνικό συμφέρον και αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, θα επιδιώξει την σωτηρία του κράτους με τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του. Εάν αυτό σύντομα δεν συμβεί η επισημοποίηση της επανόδου και σε εκτύπωση πλέον δραχμών, θα είναι το μικρότερο δεινό. Ουσιαστικά αποκοπτόμενοι – τότε – από την Ευρώπη, θα υποκύψουμε στον οθωμανικό επεκτατισμό που ήδη κυριαρχεί, δια της  Τουρκίας – πάντως – στο Αιγαίο. Δύναμη, δέκα, περίπου, εκατομμυρίων πτωχών (και) απογοητευμένων, δεν αναμετράται, επιτυχώς, μόνη, προς δύναμη οκταπλάσια, επεκτατική, σφριγώσα και πλούσια.