Δολοφονείται η Ελλάς

Ι. Ό,τι ως ελληνισμός σήμερα νοείται, είναι αυτό που ο Πρόεδρος Valery Giscard d’Estaing έθεσε ως πρωταρχική βάση της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης. Η αρχαία μας, δηλαδή, λογική-φιλοσοφική αντίληψη. Τελικώς : Η αιτιότητα που κατ’ αλληλουχία αιτίας προς αποτέλεσμα αναδεικνύει την έννοια της προβλεψιμότητας.

ΙΙ. Η προβλεψιμότητα αυτή, όμως, είναι ό,τι σήμερα κυριολεκτικώς δολοφονείται. Ο δημόσιος τομέας (ούτως ή άλλως της 30ετίας) διαβρώθηκε από την κομματοκρατία. Και, πάντως, βαρύνεται με αρνητική συμβολή στην παραγωγικότητα. Η ανάπτυξη, ουσιαστικά, προήλθε από ιδιωτική δράση. Αλλ’ η τελευταία διώκεται ανηλεώς. Επιβάλλονται όχι μόνο άδικοι, αλλά και ανύπαρκτοι φόροι. Δεν επιδιώκεται φορολογική δικαιοσύνη. Επιδιώκεται, δια παντός θεμιτού και αθέμιτου μέσου, είσπραξη προς τόνωση των, λόγω κομματοκρατίας, άδειων ταμείων. Αντιπαροχές – όχι εμπόρων και μάλιστα ηλικιωμένων – βαπτίζονται “οικοδομικές επιχειρήσεις”. Στη συνέχεια εκβιαστικά οι μη οφειλέτες ωθούνται σε φορολογικές περαιώσεις. Επιπρόσθετα, αποθαρρύνεται η προσφυγή στη Δικαιοσύνη, με την απειλή βεβαίωσης του αμφισβητούμενου φόρου. Η βεβαίωση συγκροτείται εκ του ποσού του φόρου, μετά προσαυξήσεων. Πρακτικά : Ο μη οφειλέτης διώκεται για το σύνολο της οφειλής (!!!). Και το κράτος είναι όλως αμφίβολο, εάν μετά χρόνια, όταν δικαιωθεί ο πολίτης, θα διαθέτει το ποσό της επιστροφής μάλιστα δε σ’ “ευρώ”. Ως κράτος δικαίου πέσαμε πολύ κάτω του επιπέδου της Ουγκάντα. Αλλά και ως τεχνικό μέγεθος η παραγωγική βάση συρρικνούται ενώ οι δαπάνες διογκώνονται. Οι ελληνικές επιχειρήσεις μετεγκαθίστανται στις γειτονικές χώρες. Κατ’ εξοχήν στις Βουλγαρία, Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία, Κύπρο. Οι προικισμένοι νέοι αναζητούν εργασία αλλού. Οι εύποροι, εδώ, κάτοικοι αναζητούν προστασία του πλούτου τους εκτός επικράτειας. Όλοι πράττουν άριστα. Οι εκτός της ελληνικής – σήμερα – γάγγραινας αξίες (ηθικές και υλικές) αποτελούν, εν δυνάμει, την ελπίδα ανασυγκρότησης, οψέποτε έλθει η αγία ώρα. Εδώ οι επιχειρήσεις πτωχεύουν. Οι εργαζόμενοι μεταβάλλονται σε δυστυχείς ανέργους. Εξ ανεχείας γίνονται (και) αναρχικοί. Η διόγκωση της δυστυχίας φανερή. Η ανεπάρκεια της κυβέρνησης κατάδηλη.

ΙΙΙ. Στερούνται, οι κυβερνώντες, αντίληψης του πρακτικού βίου. Τείνουν ν’ αντιμετωπίζουν αριθμητικά ζητήματα με πολιτικές αοριστολογίες. Και η χώρα δέχεται προσβολές. Όλοι (ή περίπου) πέρασαν στην πολιτική από φοιτητικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις. Ουδέποτε άσκησαν επάγγελμα. Δεν γνωρίζουν να συντάξουν λογαριασμό οικονομικών αποτελεσμάτων. Και ο χώρος των κομμάτων όπου γαλουχήθηκαν είναι νοσηρός. Όλα τα κόμματα εισπράττουν “μαύρα”. Οι επιχειρηματίες δεν ενισχύουν ιδέες. Ενισχύουν εγκαθέτους – πράκτορές τους. Δεν επιθυμούν (αυτονοήτως) να γνωρίζει ο ένας ό,τι εισπράττει ο άλλος. Έτσι δεν εκδίδουν αποδείξεις. Όλα γίνονται στο “μιλητό”. Άρα και τα κόμματα πληρώνουν – αναγκαίως δε – “μαύρα”. Άλλως (αυτονοήτως) θα είχαν περίσσευμα στο επίσημο ταμείο (!).

Το απολύτως ανέλεγκτο της δράσης των κομμάτων αποτελεί πρόκληση. Η καταγγελία του κ. Θ. Τσουκάτου για τα “μαύρα” ταμεία ουδεμία είχε συνέχεια ελέγχου στα κόμματα (!!!). Πρόκειται για κράτος «καραγκιόζη». Ακόμη, έτσι, οι πολιτικοί ζουν σε “εικονική πραγματικότητα”. Χαρακτηριστική η πρόσφατη ανακοίνωση του υπ. Οικονομικών. Καταγγέλλεται ως φήμη  πληροφορία για χρεωκοπία. Αυτά σήμερα που – πράγματι – η Ελλάς αδυνατεί να εξοφλήσει και ζητεί συμβιβασμό με τους ομολογιούχους (!). Κερασάκι στην τούρτα: Συνιστάται γραφείο επικουρίας Αντιπροέδρου (ΦΕΚ 1763/4.8.11) με προβλεπόμενο ετήσιο κόστος € 895.280 (!!!).

ΙV. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, αλλά και αντιστρόφως. Η μαινόμενη κρίση χρέους στην ευρωζώνη εγείρει –  προσκαίρως – τείχος προστατευτικό. Δεν φαίνεται φρόνιμο να μας εγκαταλείψουν τώρα, παρ’ ότι μας έχουν βαρεθεί. Το μέτωπο, εισέτι, απαιτείται αρραγές. Ήδη και το αντίστροφο: Νέα κεφάλαια βοηθείας πλέον θα σπανίζουν. Η Ευρώπη πιθανολογείται ότι θα ανασυγκροτηθεί. Το τραπεζικό της σύστημα θα θωρακισθεί. Και μόλις όλ’ αυτά θα έχουν συντελεσθεί, εμείς πλέον θα είμεθα φορτίο άχρηστο.

Και όταν αυτά συμβούν θα περιέλθουμε στην εξουσία της πανίσχυρης και εχθρικής Τουρκίας. Υπό την επιβλητικό πληθυσμιακό της όγκο, ισχυρή οικονομικώς, στρατιωτικώς και πολιτικώς, ως ηγετική οθωμανική δύναμη, θα επιδιώξει την πλήρη κυριαρχία της στο Αιγαίο. Θα επαναλάβει ό,τι με επιτυχία έχει επιτελέσει στην Κύπρο.