Ι. Υπήρξε συντριπτική. Έχασε, η Αριστερά, την μάχη της παραγωγής. Σκληρό υπήρξε το δίδαγμα της “Οχτωβριανής επανάστασης”. Συνάμα και της συνακόλουθης κομμουνιστικής εμπειρίας. Τελικά: ο κομμουνισμός συντηρείται – μόνον – υπό καπιταλιστική οικονομία (!!!).
Κατηγορία: Ιστορία
Ι. Οικουμενικός ο ορισμός του Θουκυδίδη: “Δημοκρατία κέκληται (το πολίτευμα) δια το μη ες ολίγους αλλ΄ες πλείονας οικείν”. (Βιβλίον Β-37 σε Ν.Μ. Σκουτερόπουλο “Πόλις” 2011 σελ. 258).
Ι. Εκτίθεται ως αιτιολογική έκθεση φορολογικού νόμου: η φοροδιαφυγή αναιρεί τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους, το (-) στερεί από αναγκαίους πόρους (-) στους τομείς υγείας, πρόνοιας, παιδείας κλπ. Αποδυναμώνει (-) την καταπολέμηση της ανεργίας, την εκτέλεση έργων υποδομής κ.ο.κ. Το να λέγονται αυτά προς Έλληνες είναι ντροπή (!).
Ι. Λειτουργία καταστατικού χάρτη σημαίνει, αυτονοήτως, (και) συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Σύνταγμα, ουδέποτε, είναι ό,τι γράφει το βιβλίο. Είναι, αποκλειστικά, ό,τι εφαρμόζεται. Εάν περί της εφαρμογής οι πολιτικές δυνάμεις αλληλοεξαπατώνται ή διαπληκτίζονται, τότε, το σύνταγμα διαστρέφεται. Παύει να είναι εξισορροπιστής της πολιτείας. Γίνεται πρόσχημα διαλυτικό της κοινωνίας. Ο καθ’ ένας ζητά και υπόσχεται ό,τι […]
Ι. Η οικονομική κατάσταση είναι πολύπλευρα αδιέξοδη: α΄ Συνταξιούχοι και μισθοδοτούμενοι του δημοσίου, ίσως, υπερβαίνουν τα 3,5 εκατομμύρια. Οι άνεργοι ανέρχονται σε 1,5 εκατομμύριο. Τα 2,5 εκατομμύρια των ιδιωτικώς απασχολουμένων δεν αρκούν για την συντήρηση των προηγουμένων (!).
Ι. Εστί καιρός του σπείρειν – Εστί καιρός του θερίζειν. Αυτή είναι η κεντρική βάση παντός υγιούς συστήματος. Η κοινωνική ασφάλιση είναι ανταποδοτική. Δεν υπάρχει θερισμός χωρίς σπορά. Το αυτονόητο σ΄εμάς στρέβλωσε η κομματική κραιπάλη.
Ι. Φοβερή (και) για την Ελλάδα υπήρξε η 10ετία 1940-50. Η χώρα κατακρεουργήθηκε από τέσσερις εισβολείς. Την 28η Οκτωβρίου 40 ο ιταλικός φασισμός προσέβαλε την επικράτεια, πριν – καν – παρέλθει η προθεσμία του σχετικού τελεσιγράφου. Ακολούθησαν βομβαρδισμοί αμάχων στην Αχαΐα.
Ι. Είναι εμπειρική η παρατήρηση: νομοτελειακά συμβαίνει, κάποτε, ν’ άγεται η ζωή προς παραλογισμό. Και εκείθεν σε σφάλματα. Στον Χριστιανικό Κόσμο η διαπίστωση είναι ότι “μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι”. Στην κλασσική αρχαιότητα υπήρχε η “Άτη”. Δηλαδή η πνευματική τύφλωση η άγουσα τον ήρωα του έπους στην πτώση.
Ι. Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 1942. Φοβερή έκρηξη συγκλόνισε την Αθήνα. Και τον κόσμο ολόκληρο (!!!). Είχε ανατιναχθεί το κτίριο που στέγαζε την ΕΣΠΟ (Εθνικοσοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση) επί της γωνίας των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος. Το κτίριο εξαφανίσθηκε. Υπό τα ερείπια του θανατώθηκαν 43 Γερμανοί και 27 ημεδαποί συνεργάτες τους. Επί πλέον: τραυματίσθηκαν 27 μέλη της […]
Ι. Δείγμα αξιοπιστίας, άρα και κανονικότητας, παρέχει πρόσφατη απόφαση του βρετανικού θησαυροφυλακίου. Ανακοινώθηκε μερική εξόφληση δημοσίου χρέους (Le Figaro 2.11.14). Προφανώς θα υπήρχαν και Γάλλοι πιστωτές.
Ι. Ο J. Μ. Keyns υπήρξε, κυρίως, πρακτικός νους. Αντιμετώπισε την διεθνή οικονομική κρίση του μεσοπολέμου. Ιδίως δε την εκείθεν άτονη ζήτηση. Εισηγήθηκε διέγερση της με “τεχνικά – μέσα”.
Ι. Σύνταγμα: όσο περισσότερο το χρειαζόμαστε, τόσο λιγώτερο ισχύει (!!!). Παγκοσμίως πρώτος συντακτικός νομοθέτης υπήρξε ο Σόλων. Θέσπισε, το 596 π.Χ., υπέρ των Αθηναίων, κανόνες δυστροποποιήσιμους. Την βάση της δυτικής καταστατικής τάξης, έχει παράσχει χώρα στερούμενη γραπτού συντάγματος (!!!).
Ι. Συγκλονισμό επέφερε το “νερό – Καματερού” προ σαράντα, περίπου, ετών. Διαφημίσθηκε ως θαυματουργό. Η αξία του προκάλεσε συλλογική ψύχωση. Εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας του έδωσαν υπόσταση.
Ι. Το δίκαιο είναι ρυθμός. Είναι λογική, δηλαδή, ακολουθία μεταξύ προϋποθέσεων και αποτελέσματος. Ουδέποτε συμπέρασμα παράλογο είναι (και) νόμιμο. Και είναι, άκρατος, παραλογισμός, ότι προς εκλογή προέδρου δημοκρατίας απαιτούνται 180 ψήφοι.
Ι. Ο νέος ψυχρός πόλεμος άρχισε στην Συρία. Οι δυτικοί αρνήθηκαν τελειωτικά το 2012 να εξοπλίσουν τους αντάρτες. Φοβήθηκαν ότι τα όπλα θα κατέληγαν σε φανατικούς ισλαμιστές (τρομοκράτες). Η εκτίμηση δείχθηκε εσφαλμένη. Οι τρομοκράτες αντίπαλοι του Assad εξοπλίσθηκαν – κυρίως – μέσω Iraq. Επεβλήθησαν ως μαχητικότατοι. Αποτέλεσμα: το αιμοσταγές καθεστώς (ως αντιτρομοκρατικό) εξ αντικειμένου πλησίασε […]
Ι. Ο Οικονομικός Ταχυδρόμος (Ο.Τ.) κόσμησε τον ελληνικό περιοδικό τύπο. Έθεσε, δι’ εξαίρετων συνεργατών, τον ορθολογισμό στην υπηρεσία της πολιτικής. Εισέπραξε, κυρίως, αδιαφορία (!!!).
Ι. Η Ιστορία διέπεται από λογικούς κανόνες. Επιτρέπουν την πρόβλεψη, σ΄ένα βαθμό, και τον προσανατολισμό της. Οι σύμμαχοι των αντιπάλων είναι αντίπαλοι. Αντιστρόφως, των αντιπάλων οι αντίπαλοι είναι – ex re – σύμμαχοι.
Ι. Σφράγισαν την εκλογή: η αποχή και ο ευρωσκεπτικισμός. Ό,τι – πρώτος – σκέφθηκε ο Σόλων στας Αθήνας του 594 π.Χ δεν συνειδητοποιήθηκε κατά την ίδρυση της Ενωμ. Ευρώπης.
Ι. Είναι ανεπίδεκτη διδαχής η ανθρωπότης. Ουδέν μαθαίνει εκ των παθημάτων της. Πρώτος ο Όμηρος παριστά το δράμα του πολέμου. Η περιγραφή είναι καταπληκτική: Ο Έκτωρ έχει φονεύσει τον Πάτροκλο, ο Αχιλλεύς τον Έκτορα.
Ι. Η συνέντευξη του κ. Hollande, την 14η τρέχοντος, προς την διεθνή κοινή γνώμη, υπήρξε πολλαπλά αποκαλυπτική. Επιβεβαιώθηκαν αδυναμίες του ίδιου του ηγέτου.
Ι. “Εάν ήτο δυνατόν δια της θεσπίσεως ωρισμένων νόμων να προάγεται η οικονομία ( ) όλαι αι υπανάπτυκται χώραι αυτομάτως θ’ ανεπτύσσοντο αντιγράφουσαι τα μέτρα των (ανεπτυγμένων)”.
Ι. Μία εικόνα αναδεικνύει χίλιες λέξεις. Η προκείμενη υπήρξε “νιτσεϊκής” περιωπής. Μόνος επί οχήματος θωρακισμένου διέσχιζε έρημη την πρωτεύουσα ο κ. Σόϊμπλε.
Ι. Η Ελληνική οικονομία διαχρονικώς πάσχει από χαμηλή παραγωγικότητα, άρα (και) από αδύναμη ανταγωνιστικότητα. Ο Βενιζέλος το 1928 επανήλθε επισήμως στην πολιτική.
Ι. Εύρυθμη λειτουργία Πολιτεύματος σημαίνει Νομοκρατία. Ο Πλάτων μετριάζοντας τον ιδεαλισμό της “Πολιτείας”, υπογράμμισε νηφάλια το αξίωμα αυτό, δια του “Πολιτικού”. Το αυτό, άλλωστε, (καθ’ υπερβολήν) δίδαξε και ο φίλος και δάσκαλός του Σωκράτης με το θυσιαστικό του παράδειγμα.
Ι. Ύβρεως κύρωση είναι η άτη. Έγκειται σε πνευματική – θεόθεν – τύφλωση που οδηγεί τον αλαζόνα, αν και κυρίαρχο του έπους, στην αυτοκαταστροφή.
Ι. Ψήφιση νόμου που θα αίρει την υποχρέωση πίστης που υπέχουν οι διοικήσεις των τραπεζών, προς τους μετόχους τους, αντιφάσκει τόσο προς την ευρωπαϊκή όσο και προς την ημεδαπή καταστατική έννομη τάξη.
Ι. Απέτυχε ο μνημονιακός σωφρονισμός. Απογειούται το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Αποτελούμε τους απροσάρμοστους της Ευρωζώνης. Παρά τις εξουθενωτικές προσπάθειες του Πρωθυπουργού, διαλυόμαστε χωρίς νέα βοήθεια.
Ι. Η ασυνείδητη δράση των ταγών της 35ετίας έπληξε την αξιοπιστία του πολιτεύματος. Η οικονομική κατάρρευση υπήρξε περαιτέρω συνέπεια. Η αδυναμία ανόρθωσης όμοια ρίζα έχει. Η δημοκρατία είναι δύσκολο σύστημα.
Ι. Επίδειξη πυγμής, ενδογερμανικής, αποτέλεσε η – εξάωρη – επίσκεψη της κ. Merkel. Πλήρης αυτοπεποίθησης αγνόησε μαζική της αποδοκιμασία. Σε ουδέν υποχώρησε.
Ι. Το μνημόνιο προβλέπει εσωτερικώς όρους εξισορροπιστικής προσαρμογής. Τροποποίησή του, πέραν αυτών, σημαίνει ανατροπή συμπεφωνημένων. Όμως, παγίως η ευρωπαϊκή ομογενοποίηση εξελίσσεται με διαρκή, επί παντός, διαβούλευση και με σεβασμό των υπεσχημένων.