Κατηγορία: Διεθνή θέματα

Ι. Επιχειρήθηκε διευθέτηση του κυπριακού. Ήταν  και πάλι προσπάθεια στερημένη αισθήματος πραγματικότητας. Την Κύπρο έχει κατά το ένα τρίτο της περίπου, καταλάβει νικηφόρος τουρκικός στρατός. Όσο ο στρατός είναι εκεί οι Τούρκοι έχουν πλεονέκτημα.  Αντιστοίχως οι Έλληνες έχουν μειονέκτημα. Και αποχώρηση ορατή των στρατευμάτων δεν υπάρχει (!!!).

Ι. Ο Ανδρέας Γεωργίου είναι οικονομολόγος – στατιστικολόγος. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Michigan. Υπήρξε στέλεχος του ΔΝΤ. Τον Αύγουστο του 2010 ανέλαβε Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ. Έμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον Αύγουστο του 2015.

Ι. Η στήλη από 19ης.4.2017 υποστήριζε ότι: «Η αριστερά επιβλήθηκε, κυρίως, δια του κοινοβουλευτισμού. Τα παραγγέλματά της  συγκλόνισαν. Τα ταξικά προνόμια καταργήθηκαν. Η μεταξύ των πολιτών ισότης  έγινε  συνείδηση.

Ι. Υπάρχουν χώρες πλεονασματικές. Υπάρχουν (και) χώρες ελλειμματικές.  Οι πρώτες έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα προς τις δεύτερες. Οι πλεονασματικές επιθυμούν ακριβό νόμισμα, ώστε να έχουν αξία τα αποθέματά τους. Οι ελλειμματικές επιθυμούν φθηνό νόμισμα, ώστε να ενισχύονται οι εξαγωγές τους.

Ι. Η Ελλάς για να ευημερήσει, πρέπει – πρώτα – να επιζήσει (!). ΙΙ. Ανέκαθεν η Τουρκία υπήρξε επίβουλος: i. Μετά την μικρασιατική καταστροφή, αξίωσε αποζημιώσεις από την κάθοδό μας στην Σμύρνη το 1919. Ό,τι αξιώθηκε ως ποσό ήταν εξουθενωτικό, για την καθημαγμένη (και) τότε Ελλάδα.

Ι. Ο ψυχικός κεραυνός έχει υπερβεί την ενδοευρωπαϊκή πραγματικότητα. Το Brexit υπήρξε επισημοποίηση προσυμφωνημένων. Ανέκαθεν το Ην. Βασίλειο αποτέλεσε ευρωπαϊκή ιδιορρυθμία. Η χώρα είχε εξαιρεθεί του σχεδιασμού πολιτικής ενοποίησης. Ουδέποτε μετέσχε του ευρώ. Αντίθετα, η λίρα είχε αποβληθεί (16.9.92) του  συστήματος των ευρωπαϊκών ισοτιμιών (S.M.E.). Είχε απαλλαγεί και κοινωνικής μέριμνας μεταναστών. ΙΙ. Ο κρίσιμος διαχωρισμός […]

Ι. Η εθνική μας αξιοπρέπεια τελεί υπό αυξανόμενη πίεση. Ο κ. Schäuble – ρηματικά – συγχαίρει τον κ. Τσίπρα για την προσαρμοστικότητα του Σύριζα στα ευρωπαϊκά κελεύσματα (Εστία 11.6). Εν τούτοις η εκταμίευση της πολυπόθητης δόσης καθυστερεί. Η εξονυχιστική εξέταση των «προαπαιτουμένων» καταβολής αναδεικνύει έλλειψη οιασδήποτε εμπιστοσύνης έναντί μας.

Ι. Λήγει η θητεία της κ. Merkel στην Καγκελαρία. Άλυτο, όμως, μένει το ελληνικό ζήτημα. Δηλαδή, η αδυναμία ενός κράτους μέλους της Ευρωζώνης ν΄αντιμετωπίσει τις δαπάνες του ιδιοδυνάμως. Η Ελλάς από του 2010 έπαυσε τις πληρωμές διεθνών ομολόγων της (P.S.I.).

Ι. Ο δυτικός κόσμος είναι τεχνοκρατούμενος. Στα πλαίσιά του η περίπτωση Σύριζα δεν έχει προηγούμενο. ΙΙ. Χωρίς ποσοτικοποιημένο πρόγραμμα εφαρμογής επιδίωξε  την εξουσία. Την κέρδισε  προεξοφλώντας  τ’ αδύνατα. Ότι δηλαδή η απειλή οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας, θα την οδηγούσε σ’ έξοδο από την Ευρωζώνη. Άρα  η προοπτική θα τρόμαζε τους εταίρους – πιστωτές.

Ι. Ευρωπαϊκοί εμφύλιοι υπήρξαν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Στα καπνίζοντα ερείπια  του δευτέρου αναπτύχθηκε η δυναμική ενοποίησης της Ευρώπης. Είχε προηγηθεί – ως πυρήνας – απελπισμένη έκκληση του W. Churchill, τον Ιούνιο 1940. Ματαίως πρότεινε, τότε, ένωση Αγγλίας – Γαλλίας. Αυτό ελάχιστες  ημέρες πριν οι Nazi εισβάλουν στο Παρίσι (!).

Ι. Η αραβική άνοιξη υποκινήθηκε με αφελή ενθουσιασμό. Με τρόμο αντιμετωπίζεται η μετάλλαξη της σε τρομοκρατικό χειμώνα. Συνακόλουθα (και) σε κύματα προσφύγων – εισβολέων. ΙΙ. Αποικισμός σημαίνει ότι ο αποικίζων επιβάλλει διοικητικές δομές επιλογής του στον αποικιζόμενο.

Ι. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση ασθμαίνει. Τα συμφωνημένα στο Maastricht όρια παραβιάζονται. Πολλές και μεγάλες χώρες  σημειώνουν ελλείμματα. Αυξάνουν, συνακόλουθα, αντισυμβατικά τα δημόσιά τους χρέη. Οι υποδείξεις των Βρυξελλών αγνοούνται. ΙΙ. Η Γαλλία έχει, μονομερώς, επικαλεσθεί τα εναντίον της τρομοκρατικά κρούσματα. Συνακόλουθα έχει επικαλεσθεί την ανάγκη αμυντικής  θωράκισης. Άρα και αδυναμία μείωσης του τεράστιου δημόσιου χρέους […]

Ι. Το κράτος δικαίου είναι στοιχείο του “Χάρτη θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης”. Κατά τις υπαγορεύσεις του οι πολιτικοί υπόσχονται ό,τι μπορούν. Τηρούν ό,τι έχουν υποσχεθεί. Ο σεβασμός των αρχών αυτών αποτελεί κοινή δεοντολογική δέσμευση.

Ι. Χάνεται η Ευρώπη στον ορίζοντα. Στην Θεσσαλονίκη, την 13.9.14 ο Σύριζα είχε υποσχεθεί το θαύμα. Την άμεση, δηλαδή, επανεκκίνηση της οικονομίας. Θαύμα δεν υπήρξε. Προεκλογική ήταν η υπόσχεση. Μετά τις εκλογές ΄Εσβησε (!).

Ι. Ανέκαθεν, εχθρός της ανθρωπότητας υπήρξε η βλακεία. Την “τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω”, αναλύει, ο Λεμπέσης στην Εφημερίδα Ελλήνων Νομικών του Σεπτεμβρίου 1941.

Ι. Δημοσκοπικά οι Έλληνες επιλέγουν Ευρώπη και ευρώ. Η εκεί, όμως, ένταξη προϋποθέτει μετρήσιμη οικονομική ικανότητα. Το έλλειμμα κάθε οικονομίας απαγορεύεται να υπερβαίνει ετησίως  το 3% του ΑΕΠ (ακαθάριστου εθνικού προϊόντος). Το σύνολο του δημοσίου χρέους δεν πρέπει να υπερβαίνει το 60% του αυτού μεγέθους.

Ι. Η δημαγωγία θολώνει (και) τα αυτονόητα. Υγιής είναι η οικονομία όταν οι εισπράξεις υπερβαίνουν τις δαπάνες. Οι πιστώσεις είναι καλοδεχούμενες. Αρκεί να έχουν παραγωγικό αντίκρισμα. Φερ’ ειπείν κατασκευή συσκευαστηρίων στους τόπους παραγωγής. Αυξάνουν την αξία των παραγομένων (και συσκευαζομένων) προϊόντων.

Ι. Το πλειοψηφίσαν κόμμα έστρεψε τον εκλογικό του αγώνα κατά “μερκελιστών”. Συνακόλουθα (και)  υπέρ του συνόλου των λαών. Αυτό για μία “Νέα Ευρώπη”, κατά την άποψή του. Προέβλεψε, στην διάρκεια του αγώνα, την  διαγραφή του ελληνικού χρέους. Μάλιστα, κατά  “μέγα ποσοστό”.

Ι. Είναι αυτονόητο. Όσο λιγώτερο συνεννοούμεθα με τους Ευρωπαίους, τόσο επισφαλέστερη γίνεται η θέση μας κοντά τους.

Ι. Ένταξή μας στην Ευρωζώνη σήμανε είσοδο στο ακριβότερο οικονομικό συγκρότημα του κόσμου. Ανέτοιμοι – πράγματι – περάσαμε εκεί δια των έκτοτε περιωνύμων “greek statistics”. Δια ψευδών, δηλαδή, στοιχείων.

Ι. Φιλέλληνες διάσημοι: οι V.G. d’Estaing και Hel. Schmidt αποφαίνονται, εν τούτοις, αδυναμία περαιτέρω συμμετοχής μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (“Europa” Edition, Paris, 2014). O Φιλανδός κ. Katainen ως εκπρόσωπος της Commission αρνείται στους Έλληνες προστασία εκ της Χάρτας των ευρωπαϊκών δικαιωμάτων. Αυτό όσο διαρκεί το πρόγραμμα εξόφλησης του “χρέους” μας (απάντηση 17.9.14). ΙΙ. Φταίξαμε: Ουδείς  […]

Ι. Υποκριτική (και άκριτη) υπήρξε η κατά Junker επίθεση. Το Λουξεμβούργο είναι κράτος χαμηλού κόστους. Άρα δεν έχει ανάγκη μεγάλης φορολογίας. Προσελκύει, τεράστια κεφάλαια παγκοσμίως. Παρ΄ότι μικροσκοπικό με εξακόσιες, περίπου, χιλιάδες  πολίτες, είναι ο μεγαλύτερος  δέκτης επενδυτικών κεφαλαίων μετά τις ΗΠΑ (!!!).

Ι. Δείγμα αξιοπιστίας, άρα και κανονικότητας, παρέχει πρόσφατη απόφαση του βρετανικού θησαυροφυλακίου. Ανακοινώθηκε μερική εξόφληση δημοσίου χρέους (Le Figaro 2.11.14). Προφανώς θα υπήρχαν και Γάλλοι πιστωτές.

Ι. Ο J. Μ. Keyns υπήρξε, κυρίως, πρακτικός νους. Αντιμετώπισε την διεθνή οικονομική κρίση του μεσοπολέμου. Ιδίως δε την εκείθεν άτονη ζήτηση. Εισηγήθηκε διέγερση της με “τεχνικά – μέσα”.

Ι. Η Εστία (30.9.14) αναφέρεται στην αντιπαράθεση της κατασκευάστριας του κεντρικού μας αεροδρομίου (Hochtief) έναντι της Ελλάδας.

Ι. Στην Σκωτία, το “όχι” νίκησε (;). Έλαβε 55%. Το  “ναι” έλαβε 45%. Αλλά το “ναι” νίκησε πολιτικά (!!!). Εξασφάλισε, υπό την πίεση του δημοψηφίσματος, υπόσχεση του Λονδίνου για παραχώρηση αυτονομίας: φορολογικής, νομοθεσίας επενδυτικής, ομοίως και κοινωνικής πρόνοιας.

Ι.  Συμβαίνει συχνά.  Η αδυναμία λύσης των προβλημάτων υποκαθίσταται από εξωραϊσμό των συμπτωμάτων.

Ι. Την 31η παρελθόντος Ιουλίου δημοσιεύθηκε η απόφαση για  την Yukos. Το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) καταδίκασε  την Ρωσία σε αποζημίωση 1.866.104.634 ευρώ. Έκρινε ότι έχει εμπρόθετα παραβιασθεί η “Σύμβαση της Ρώμης για την προστασία των ελευθέρων θεσμών”.

I. Η αντιπρόεδρος της Comission κ. V. Reding έδωσε βαρυσήμαντη συνέντευξη στον αγαπητό Αθ. Παπανδρόπουλο. Επιγραμμάτισε (η αντιπρόεδρος) ότι η οικονομική προκοπή της Ευρ. Ένωσης, διέπεται από το δίπτυχο: “Δικαιοσύνη για Ανάπτυξη”.

Ι. Οι εκλογές τελείωσαν (25.5.). Νίκησε ο κ. Junker. Καθήκοντα, όμως, δεν ανέλαβε. Διαφωνεί, λέγεται, ο κ. Cameron. Το Ηνωμ. Βασίλειο μετέχει ιδιορρύθμως της Ένωσης. Από 16 Σεπτεμβρίου 92 έχει αποβληθεί του S.M.E. (Ευρωπ. Νομισματικού Συστήματος).