Κατηγορία παράλογη

Ι. Ο Ανδρέας Γεωργίου είναι οικονομολόγος – στατιστικολόγος. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Michigan. Υπήρξε στέλεχος του ΔΝΤ. Τον Αύγουστο του 2010 ανέλαβε Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ. Έμεινε στη θέση αυτή μέχρι τον Αύγουστο του 2015.

ΙΙ. Κυρίως στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, αλλά όχι μόνο, ο φθόνος γνώρισε και θεσμοποίηση. Πρόκειται για τον οστρακισμό. Αυτόν ο Πλούταρχος χαρακτηρίζει ως απότοκο εμπάθειας.

Με τέτοια προϊστορία ο Γεωργίου έπρεπε να προεξοφλεί την εναντίον του πολεμική. Και πράγματι αυτό συνέβη. Ζητήθηκε κατ’ επανάληψη η κατ’ αυτού άσκηση διώξεων. Μάλιστα δε με βάση τον ισχυρισμό ότι ο Γεωργίου είπε δολίως ψέματα. Δηλαδή, ότι εμφάνισε το δημόσιο χρέος μας διογκωμένο. Έτσι ώστε να υπαχθούμε στο σύστημα των μνημονίων. Και τελικά να βασανίζεται επί χρόνια ο ελληνικός λαός.

ΙΙΙ. Ό,τι ξενίζει είναι η άσκηση διώξεων υπό των δικαστικών αρχών. Και ακόμη περισσότερο, ξενίζει η συστηματική άσκηση ενδίκων μέσων κατά των απαλλακτικών κρίσεων υπέρ του Γεωργίου (!!!).

Ο δικαστικός λειτουργός δεν δικαιούται ν’ αγνοεί το αυτονόητο. Και είναι εδώ αυτονόητο το εξής : Αν η ελληνική οικονομία δεν ήταν στην κατάσταση που αποδίδουν τα “στοιχεία Γεωργίου” δεν θα είχε, αντιστοίχως, ανάγκη και των τριακοσίων είκοσι πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ που της καταβλήθηκαν δυνάμει των μνημονίων. Ακόμη περισσότερο : εάν δεν υπήρξαν ανάγκες προς κάλυψη δια των εισπραχθέντων, τότε, η Ελλάς με τόσο (επί πλέον των αναγκών της – ! -) χρήμα θα ήταν χώρα πλουσιώτατη. Δεν είναι όμως. Παρά τις εισπράξεις εξακολουθεί η Ελλάς, να τελεί υπό κατάρρευση (!!!).

Η Ελλάς πάσχει από χρόνια και οξύτατη παραγωγική ανεπάρκεια. Χωρίς την οικονομική βοήθεια των μνημονίων δεν καλύπτει τις ανάγκες της.

Επί πλέον, εάν με την φερόμενη ως ψευδή εικόνα του Γεωργίου εισπράξαμε, η νομική συνέπεια είναι προφανής. Οφείλουμε, αμέσως, να επιστρέψουμε ό,τι εισπράξαμε. Ουδείς δικαιούται σε κατακράτηση προϊόντος απάτης. Αυτό, κυρίως, μετά την αποκάλυψη. Και οι εμπαθείς μηνυτές του Γεωργίου ισχυρίζονται ότι έχουν αποκαλύψει τέτοια απάτη.

IV. Η Ελληνική Δικαιοσύνη εκτίθεται και περαιτέρω. Η Ελλάς “καίγεται” κυριολεκτικά για την δόση της βοήθειας. Αυτή η καταβολή καθυστερεί. Οι πιστωτές έχουν συνείδηση της ελληνικής ένδειας. Άρα και των ψευδολογιών κατά Γεωργίου. Ζητούν, λοιπόν, από τον υπουργό Οικονομικών απαλλαγή του Γεωργίου. Αυτό ώστε και οι πιστωτές, επί τέλους, να μην υπάρχει υποψία που υπήρξαν συνεργοί του (!!!).

Ο υπουργός χρειάζεται το χρήμα ώστε να εξοφλήσει υποχρεώσεις της κατάχρεης Ελλάδας. Συγκατανεύει, λοιπόν, ο υπουργός και αναφορικά προς το ζήτημα Γεωργίου. Αυτό το τελευταίο, δε, εις δόξαν της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Για την ετυμηγορία της οποίας συνεννοείται  με τους πιστωτές ο υπουργός (!!!).

V. Ενός δεινού μύρια έπονται. Η παραγνώριση του αυτονοήτου δυναμιτίζει και την Δικαιοσύνη και την Οικονομίας της Ελλάδος.