Κρίση αυτοτροφοδοτούμενη

Ι. Η οικονομική κρίση είναι πλέον αυτοτροφοδοτούμενη.  Η αντιμετώπισή της στηρίχθηκε σε βαρύ συλλογιστικό σφάλμα. Στο ότι, δηλαδή, θα επιβάλαμε  την ονομαστική μείωση του χρέους (!).

Άσχετοι περί τα ευρωπαϊκά πολιτικοί, ουδέποτε συνειδητοποίησαν το κρίσιμο. Ότι, δηλαδή, χάρισμα χρεών εντός Ευρωζώνης  είναι αντίθετο προς τις “Συνθήκες”. Συνιστά – προδήλως μάλιστα – κρατική βοήθεια προς τον ωφελούμενο. Άρα νοθεύει τον ανταγωνισμό. Προκαλεί και αγανάκτηση των υπολοίπων (!).

ΙΙ. Επιδιώξαμε το ανέφικτο. Χάσαμε τον ευρωζωνικό συρμό. Την 10.3. τ.ε. ο κ. Mar. Draghi ανήγγειλε μέτρα τόνωσης της ευρωζωνικής οικονομίας. Δηλαδή, κυρίως, η Κεντρική Τράπεζα θ’ αγοράζει (προεξοφλεί) κρατικά μακροπρόθεσμα ομόλογα. Παράλληλα, θα δανείζει τις  εμπορικές τράπεζες  με μηδενικό επιτόκιο. Ο σκοπός είναι φανερός. Αποβλέπει σε παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Ήδη στα καθ’ ημάς. Ελληνικοί κρατικοί τίτλοι δεν αγοράζονται. Ελληνικές τράπεζες δεν χρηματοδοτούνται. Στο οικονομικό γίγνεσθαι της Ευρωζώνης δεν μετέχουμε (!).

ΙΙΙ. Δεν παράγει η οικονομία μας τα αναγκαία  “ευρώ”. Οι τράπεζες αδυνατούν να επιστρέψουν τις καταθέσεις (!). Ο κ. Ν. Φίλης ενημέρωσε την Βουλή πως εκατοντάδες χιλιάδες  πτυχιούχοι εγκαταλείπουν τον τόπο (Εστία 3.3.16). Τελούμε υπό συνθήκες ραγδαίου αποπληθωρισμού. Ο δείκτης του Χρηματιστηρίου είναι – περίπου – στο ένα εικοστό (1/20) του της εποχής της απατηλής μας ένταξης στην Ευρωζώνη. Οι αξίες των ακινήτων έχουν καταρρεύσει.

IV. Η κρίση έχει εξουθενώσει την ελληνική ηγεσία. Περιμένει απλώς την επόμενη “μνημονιακή – δόση”. Ουδέποτε υπήρξαμε τόσο εξαρτημένοι από  τους εταίρους. Προς στοιχειώδη λειτουργία του κράτους, λαμβάνονται παρανόμως μέτρα εξοντωτικά. Θύμα είναι ο ΄Ελλην εσωτερικού. Το κράτος δεν πληρώνει ό,τι του οφείλει. Αντιθέτως, αγρίως τον φορολογεί. Όμως, φορολογία καταρρακωμένων αξιών σημαίνει ανατροφοδότηση της γενικής κατάρρευσης (!). Διαρκώς περισσότεροι επιστήμονες φεύγουν. Για να σωθούν φεύγουν και τα κεφάλαια. Εδώ είναι χαμένα: Το Χρηματιστήριο διαλύεται. Η γη απαξιώνεται. Οι τράπεζες δεν επιστρέφουν καταθέσεις. Η ανασφάλεια κυριαρχεί. Ο Σύριζα έδωσε τον ρυθμό: ο σώζων εαυτόν σωθήτω στην αλλοδαπή.

V. Λύσεις, εν τούτοις, υπάρχουν. Πρακτικοί άνθρωποι τις έχουν διατυπώσει. Οξυδερκής είναι η του Στεφ. Μάνου για το “ασφαλιστικό”. Προτείνεται η καταβολή γενικώς προς όλους μηνιαίας σύνταξης € 700, από του 67^ου έτους. Αυτό χωρίς καταβολή εισφορών (!).

Οι συνταξιούχοι αυτοί υπολογίζονται στα δύο περίπου εκατομμύρια. Άρα, το κόστος δεν θα υπερβεί τα 15 δισ. Σήμερα συνολικά το “σύστημα” (κοιν. ασφάλιση και κράτος) επιβαρύνεται με περίπου 28 δισ. Κορυφαία πλεονεκτήματα της πρότασης είναι: i. Μείωση κόστους παραγωγής και τόνωση ανταγωνιστικότητας. Αυτό ως εκ της κατάργησης των εισφορών. ii. Αυτόματη εξαφάνιση της   “μαύρης εργασίας”. Κατάργηση εισφοράς σημαίνει και αντίστοιχη κατάργηση κινήτρου (μαύρης εργασίας).

Η μεταβατική φάση θα γίνει δικαίως. Κυρίως θα επωμισθούν το κόστος οι λαθρεπιβάτες. Όσοι, δηλαδή, ουδέποτε κατέβαλαν, υπό τα νυν ισχύοντα, εισφορές. Θα το επωμισθούν και οι δαπανηρότεροι. Όσοι δηλαδή απολαμβάνουν σύνταξη σε νεαρή σχετικώς  ηλικία και πάντως προ των 67 ετών.

Πρακτικώς, την λύση θα δώσει η ανέχεια. Δεν φαίνεται, δηλαδή, ότι υπό τις  διαμορφούμενες συνθήκες  θα περισσεύουν για την καταβολή συντάξεων περισσότερα των δεκαπέντε δισ. ετησίως.

VΙ. Εδώ που καταντήσαμε και εάν παρασχεθεί κάποια ακόμη διευκόλυνση στην αποπληρωμή του χρέους,  η όποια βελτίωση θα είναι ό,τι και η αποζημίωση του πυροπλήκτου μετά ολοσχερή καταστροφή (!!!).

Οι χαρτοπαίκτες της πολιτικής καίνε τους λαούς τους.