Αντισυνταγματικές δράσεις

Ι. Λειτουργία καταστατικού χάρτη σημαίνει, αυτονοήτως, (και) συνεννόηση  μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.

Σύνταγμα, ουδέποτε, είναι ό,τι γράφει το βιβλίο. Είναι, αποκλειστικά, ό,τι εφαρμόζεται. Εάν περί της  εφαρμογής οι πολιτικές  δυνάμεις αλληλοεξαπατώνται  ή διαπληκτίζονται, τότε,  το σύνταγμα διαστρέφεται. Παύει να είναι εξισορροπιστής της πολιτείας. Γίνεται πρόσχημα διαλυτικό της κοινωνίας. Ο καθ’ ένας ζητά και υπόσχεται ό,τι θέλει.

Επί τέλους: όλα τα ανθρώπινα  υπόκεινται στην αρχή του ορίου. Έτσι και το κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Εάν ενσκύψει κρίση υπερβαίνουσα την αντοχή του, τότε (το πολίτευμα) περιθωριοποιείται. Αναδεικνύεται, κενό. Και το κενό καλύπτει όποιος προλάβει (!!!).

ΙΙ. Διδάσκει η νεώτερη ιστορία μας, μάλιστα και η σχετικώς πρόσφατη.

Η συγκλονιστική κρίση του Ιουλίου 1965 ανέδειξε το σχήμα Στ. Στεφανόπουλου (24.9.65). Αυτό δεν κατάφερε να υποκαταστήσει  την Ένωση Κέντρου, σε βαθμό υπολογίσιμο.

Περί τα τέλη 1966 επήλθε συνεννόηση μεταξύ Γεωργ. Παπανδρέου και Παναγ. Κανελλόπουλου. Περιεχόμενό της υπήρξε η ανάδειξη υπηρεσιακής κυβέρνησης. Αυτό προς διεξαγωγή εκλογών την 28 Μαϊου 1967.

Αντέδρασε στην συμφωνία ο Ανδρέας Παπανδρέου. Από τεχνοκρατικός σύμβουλος της ΕΡΕ, αδρά  αμειβόμενος, είχε μεταστραφεί σε ριζοσπάστη αριστερό (!). Ο επιγραμματοποιός πατήρ απείλησε πως  η “στοργή μεταλλάσσεται σε οργή”. Ο υιός και οι φίλοι του συνετίσθησαν.

Σχηματίσθηκε η υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωαν. Παρασκευόπουλου. Έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης. Άρχισε η ψήφιση του εκλογικού νόμου. Η Ένωση Κέντρου ζήτησε διάταξη παρατείνουσα την βουλευτική ασυλία μέχρι την συγκρότηση της επόμενης βουλής. Αυτό ώστε  να μη συλληφθεί – εν τω μεταξύ – ο Ανδρέας για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Επί των ημερών μας οι προφυλακίσεις των βουλευτών της “Χρυσής Αυγής” έγιναν χωρίς άδεια της βουλής.

ΙΙΙ. Η ασυνεννοησία των κομμάτων “φούσκωσε” ένα ασήμαντο συμβάν, που ήταν ο ΑΣΠΙΔΑ. Έτσι διαλύθηκε η πολιτειακή οργάνωση της χώρας. Τελικά, ακρωτηριάσθηκε και ο κυπριακός Ελληνισμός (!!!).

Η υπηρεσιακή κυβέρνηση ανετράπη. Ανεδείχθη, καθ’ υποτροπήν, αδυναμία συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας ο Παναγ. Κανελλόπουλος, χωρίς δυνατότητα ψήφου εμπιστοσύνης. Το σχήμα ως απλό ενδεχόμενο ο Κων. Τσάτσος είχε  χαρακτηρίσει με επιστολή του προς Κων. Καραμανλή από 22.1.67 ως “ισοδύναμο εκτροπής” που θα “προκαλέσει επαναστατικές αντιδράσεις” (Κωνστ. Καραμανλής Αρχείο τόμος 6^ος σελ. 320). Έχει αξία πως ο Τσάτσος σ’ αυτό το σχήμα ανέλαβε, τελικά, καθήκοντα υπουργού Δικαιοσύνης.

ΙV. Ενός δεινού μύρια έπονται. Η ασυνεννοησία έδωσε  την θέση της σε γενικό “ξήλωμα”. Την 21.4.67 ξηλώθηκε ο κοινοβουλευτισμός. Ακολούθησε την 13.12.67 ο βασιλικός θεσμός. Την 25.11.73 ανετράπη η ομάς Γ. Παπαδόπουλου. Υποκαταστάθηκε από την εξουσία Δ. Ιωαννίδη.

Ως επιστέγασμα επήλθε η καθαίρεση του Μακαρίου στην Κύπρο τον Ιούλιο 1974. Η εισβολή των Τούρκων και η εκεί παράνομη αλλά πάντα διατηρούμενη τουρκική κατοχή. Επήλθε, δηλαδή, και εθνικός ακρωτηριασμός.

V. Οι λαοί που δεν λαμβάνουν μαθήματα εκ της ιστορία τους, είναι καταδικασμένοι να υποφέρουν από την επανάληψη των ιδίων σφαλμάτων τους.