Ηθική απαξίωση

Ι. Ο Σύριζα αιμορραγεί. Εγκαταλείπεται μαζικά από στελέχη κοινοβουλευτικά και κομματικά. Όλοι καταγγέλλουν πως ο κ. Τσίπρας τους περιέπαιξε. Άλλα έλεγε ως αντιπολίτευση. Τα αντίθετα έπραξε, ως εξουσία. Η ηθική αποδοκιμασία είναι βαρύτατη. Ανάλογο φαινόμενο εγκατάλειψης πρωθυπουργού, εν ενεργεία, ουδέποτε  έχει συμβεί.

ΙΙ. Η αποδόμηση σ΄επίπεδο κορυφής δεν αντιστοιχεί στην βάση. Εκεί ο κ. Τσίπρας  δημοσκοπικά προηγείται σταθερά. Ως  τακτικιστής ”ξεχνά” ό,τι υπόσχονταν  προ λίγων μηνών.

Πιστεύει ότι έχει αποδεσμευθεί από το παρελθόν του, ακόμη και το πρόσφατο. Έτσι, χωρίς ενδοιασμούς, προβάλλει το δικό του μνημόνιο ως καλλίτερο. Επαίρεται πως επαναπροσλήφθηκαν οι καθαρίστριες (!!!). Δράμα είναι πως η αστική αντιπολίτευση παρασύρεται σ΄αυτή την συλλογιστική (!!!). Συζητά για ποιοτικές διαφορές μνημονίων. Παγιδεύεται και υστερεί (!).

ΙΙΙ. Δεν απαντά ξεκάθαρα πως ο κ. Τσίπρας δεν έγινε πρωθυπουργός για κάποιο καλλίτερο μνημόνιο. Υπέκλεψε την ψήφο του λαού για να καταργήσει τα μνημόνια. Για ν΄ανατάξει την Ελλάδα  “προτού και ανεξάρτητα” από διαπραγματεύσεις με πιστωτές.

Αυτά τα λεβέντικα, τα είπε καθαρά στην Θεσσαλονίκη, μόλις, προ εννέα (!!!) μηνών. Δήλωνε την 13.9.14. …«… Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, με το οποίο θα αντικαταστήσουμε το μνημόνιο από τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας διακυβέρνησης, προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της  διαπραγμάτευσης …»…

Τότε υποσχέθηκε, και κατάργηση του “ΕΝΦΙΑ”. Εξήγησε κατηγορηματικά ότι …«… Ο ΕΝΦΙΑ είναι φόρος υπέρ των εχόντων, διότι δεν αθροίζει την αξία όλων των ακινήτων που διαθέτουν και δεν φορολογεί αυτήν την αξία με προοδευτική φορολογική κλίμακα και αφορολόγητο όριο. Είναι φόρος σε βάρος των φτωχών και των οικογενειών με παιδιά και χαμηλά εισοδήματα, με μόνη περιουσία την κύρια κατοικία τους. Ο ΕΝΦΙΑ, λοιπόν, δεν μπορεί να διορθωθεί, δεν μπορεί να βελτιωθεί, μπορεί μόνον να καταργηθεί …»… Αυτή η κατάργηση έγινε σταθερή διατήρηση (!!!).

IV. Σήμερα μάχονται αποτελεσματικά – τον κ. Τσίπρα – όσοι τον πίστεψαν, τότε. Τώρα δε, καταγγέλλουν την ψευδολογία του. Εν όψει αυτού του προφανούς, τα λόγια περισσεύουν.

Ένα απαιτείται. Να γεμίσουν οι τηλεοπτικές οθόνες με Τσίπρα: να λέει και να ξελέει. Ό,τι συνέβη δεν είναι τυχαίο. Τα μαζικά αποχωρούντα στελέχη, μόνο Τσίπρα άκουγαν. Όχι την αντιπολίτευση (!!!).

Και μετά τον αλληλοδιαψευδόμενο Τσίπρα, σκέτο, να τίθεται το ερώτημα: Σήμερα τον πιστεύετε;

V. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Η εικόνα είναι χωρίς λόγια. Τα λόγια, ίσως, την θολώσουν. Τα λόγια μόνον διευκόλυνση ελιγμών παρέχουν στον τακτικιστή κ. Τσίπρα. Ας μη του δοθεί η ευκαιρία.

Μην παίζετε, κυρίες και κύριοι της αστικής αντιπολίτευσης, στο γήπεδό του.