Δημοφήφισμα αυθόρμητο

Ι. Δημοψήφισμα είναι η καθημερινή αγωνία των πολιτών. Στις τράπεζες συρρέουν ώστε, από το βιός τους, να εισπράξουν ό,τι εκάστοτε επιτρέπεται (!). Δεν αθροίζονται έξω από τα γραφεία “Σύριζα” προς συμπαράσταση (!!).

ΙΙ. Οι πλείστοι έχουν ψηφίσει την κυβέρνηση. Τους έπεισε η μεσσιανική αυτοπεποίθηση και το χαμόγελο παντοδυναμίας του αρχηγού. Αποκαλύπτουν ήδη πολλοί με τρόμο την σκηνοθεσία. Κατέρρευσε η ελληνική οικονομία στο εξάμηνο. Κοινώς, Ελλάς και Θεσμοί προβλέπουν ύφεση 3,3% για το 2015. Ο αποπληθωρισμός συνεχίζεται για 29^ο μήνα (Εστία 8.8.15).

Αργά οι κυβερνώντες εξοικειώνονται προς στοιχειώδη. Και δη: Ότι ο χρόνος τρέχει κατά του αδύνατου. Ότι όποιος καταρρέει δεν ανθίσταται. Η φαντασμαγορική αποκάλυψη σημειολογήθηκε την 13.7.15.

Ο Έλλην πρωθυπουργός εμφανίσθηκε προς διαπραγμάτευση με  τράπεζες χωρίς ευρώ. Κατ΄ανάγκη κλειστές (!!!). Ο κ. Hollande έφυγε με ενισχυμένο κύρος. Ανεκηρύχθη ευρωζωνικός ισορροπιστής. Η κα Merkel φόρεσε, αδαπάνως, φωτοστέφανο κατανόησης. Η Ελλάς, όμως, απλώς ανέβαλε την κατ΄αυτής κρίσιμη διαπίστωση. Ότι, δηλαδή, αδυνατεί να προσαρμοσθεί στην Ευρωζώνη. Το ελληνικού ενδιαφέροντος τμήμα (της απόφασης) υπήρξε αμιγώς αναβλητικό. Αποφασίσθηκε, έναρξη πρόσθετων διαπραγματεύσεων ώστε να επανενταχθούμε – ει δυνατόν – στην Ευρωζώνη. Ουδέν πέραν αυτού.

ΙΙΙ. Η στήλη έχει τονίσει και επανάληψη. Η έξοδος από την Ευρωζώνη επέρχεται ως συνέπεια διαπίστωσης. Μόλις, δηλαδή, διαπιστωθεί πως κάποια χώρα αδυνατεί να εξεύρει τα αναγκαία ευρώ. Ό,τι δηλαδή μας συνέβη. Ευρώ αναγκαία δεν διαθέτουμε. Ουδείς μας οφείλει. Το πρόγραμμα διάσωσης μας έχει λήξει από 30.6.15. De facto, λοιπόν, είμεθα χωρίς ευρώ. Άρα και εκτός της Ζώνης του.

Φροντίσαμε την καταστροφή μας να καταστήσουμε (και) πασίγνωστη. Κλείσαμε τις τράπεζες, που αδυνατούν να επιστρέψουν τα χρήματα των καταθετών τους. Ανοίξαμε όμως – προώρως – το χρηματιστήριο. Ακτινογραφήθηκε, έτσι, η τραπεζική κατάρρευση (!!!).

Παραβλέφθηκαν και πάλι στοιχειώδη: Η χρηματιστηριακή πτώση είναι – πάντα – το μισό της ανόδου. Από το 100 στο 50, η πτώση ισοδυναμεί προς 50%. Επάνοδος, όμως, στο 100 προϋποθέτει αύξηση του “50” κατά 100% (!!!).

Άρα οι τράπεζες δύσκολα θα επανέλθουν στις προ “αργίας” τιμές (!!!). Δυσκολότερα καταθέτες θα επιστρέψουν σε τράπεζες που κήρυξαν παύση πληρωμών. Οδυνηρότατο, έτσι, καθίσταται το ζήτημα του κόστους χρηματοδότησης της οικονομίας από τράπεζες χωρίς καταθέτες.

Η Ελλάς κατρακυλά.

IV. Κατ΄ευφημισμό η κυβέρνηση μιλά για διαπραγμάτευση νέου μνημονίου. Η Ελλάς, σήμερα, βρίσκεται – ουσιαστικά – εκτός Ευρωζώνης. Οι αγορές έχουν προεξοφλήσει το πρόβλημα. Άρα η Ελλάς στερείται διαπραγματευτικής δύναμης. Θα υπογράψει, ασφαλώς, ό,τι της αξιωθεί (!!!). Άλλως θα μείνει μόνη και εκτός (!!!). Ακόμη και το Podemos έχει απομακρυνθεί. Γίναμε στον Νότο η Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Χωρίς διέξοδο, δηλαδή, εν Ταύροις. Δεν αλλάξαμε την πορεία της Ευρώπης. Αυτή μας στραμπούλιξε.

V. Πέτυχε, ο Σύριζα, το ανεπανάληπτο. Ταχύτατα διέλυσε το πιστωτικό σύστημα. Κατέστησε, την οικονομία πολεμόπληκτη. Αυτό … δίχως πόλεμο (!). Μ΄όλον τούτο πρωτεύει ο κ. Τσίπρας, δημοσκοπικά. Έκδηλη, λοιπόν, η ανεπάρκεια της Αντιπολίτευσης, μάλιστα της Αξιωματικής. Μετέχει των συζητήσεων της Βουλής. Μισο – ανεκδοτολογεί. Ενισχύει, κατ΄αποτέλεσμα, τον κ. Τσίπρα.

VI. Ό,τι απαιτείται είναι ένα: Μελέτη οικονομική και φερέγγυα. Εκεί να αναλύεται τι στοίχισαν στην Ελλάδα οι ημέρες του Σύριζα. Κυρίως, το κόστος των νέων μέτρων για κάθε έλληνα συνταξιούχο και εργαζόμενο. Έτσι κάθε ψηφοφόρος του Σύριζα να εκτιμήσει πόσο του κόστισε η επιλογή του.

Και αν αυτό του άρεσε ας τον ξαναψηφίσει.