Ιστορίας δίδαγμα

Ι. Είναι ανεπίδεκτη διδαχής η ανθρωπότης. Ουδέν μαθαίνει εκ των παθημάτων της. Πρώτος ο Όμηρος παριστά το δράμα του πολέμου. Η περιγραφή είναι καταπληκτική: Ο Έκτωρ έχει φονεύσει τον Πάτροκλο, ο Αχιλλεύς τον Έκτορα. Ο Πρίαμος ικετεύει για την σωρό του γιου του, προς αξιοπρεπή ταφή. Ο Αχιλλεύς συγκατανεύει θρηνώντας τον φίλο και συμπολεμιστή. Ουδείς είναι νικητής. Καθημαγμένοι είναι αμφότεροι.

Ο εξαίρετος ποιητής (και μη – ; – ορών. Ο μη Ορών = Όμηρος) ανέδειξε την τραγική εικόνα περί το 1.100 π.Χ. (!!!). Έτη μεγίστης ανθρωποφυγής υπήρξαν, εν τούτοις, εκείνα των 1914-18 και 1939-45 μ.Χ. (τρεις και πλέον χιλιετηρίδες μετά). Θρηνήθηκαν, συνολικά, περί τα 60 εκατομμύρια νεκρών (!!!).

Τα της Κριμαίας απηχούν ατμόσφαιρα ζητήματος “Στουδιτών”. Αυτού, δηλαδή (του ζητήματος), που υπό σκηνοθεσία Mussolini κατέληξε στο δράμα του Μονάχου, την 30.9.1938.

Τον κ. Poutin θ΄ αποθάρρυνε, αποκλειστικά, η ισχύς του αντιπάλου δέους, δηλαδή της Δύσης.

ΙΙ. Ζήτημα είναι πως αυτό το “δέος” αυτοτρικλοποδιάζεται (!!!). Η ανάδειξη πλασματικής, άρα, πράγματι ανύπαρκτης ρευστότητας  οδήγησε στην πρώτη συστημική κρίση της  παγκοσμιοποίησης. Από του 2000, περίπου, η αφέλεια των φτωχών διεύρυνε την βάση μόχλευσης των πλουσίων. Αυτό εκδήλως προς κερδοσκοπία.

Οι προκείμενοι φτωχοί, αποτελούσαν τμήμα του αμερικανικού πληθυσμού, χωρίς τακτικό εισόδημα. Αυτών, όμως, είχε αυξηθεί, ως εκ των συνθηκών της αγοράς, η αξία των κατοικιών. Η εν λόγω υπεραξία είναι που ήλκυσε το χρηματοοικονομικό ενδιαφέρον. Προτάθηκε, συγκεκριμένα, χορήγηση προσθέτων στεγαστικών δανείων. Οι κατά  τ΄ άλλα φτωχοί (άρα και αφερέγγυοι), ασμένως αποδέχθησαν να ρευστοποιήσουν την υπεραξία  τους (;) προς κεφαλαιοποίηση του κέρδους (υποτιθέμενου πλούτου τους) !!!. Έτσι αναδείχθηκαν τα λεγόμενα στεγαστικά δάνεια μειωμένης εξασφάλισης (subprimes loans).

Από χειμώνος 2006 εξωτερικεύθηκαν τα προβλήματα. Οι αναξιόχρεοι, επικαλέσθηκαν δυσχέρεια ανταπόκρισης στις οφειλές τους. Οι τιμές των ενυπόθηκων ακινήτων πήραν την κατιούσα. Οι απαιτήσεις, εκ των δανείων επ΄αυτών, ως αξίες, τέθηκαν σε γραμμή  κατάρρευσης. Προκρίθηκε ως φάρμακο, η μαζική τιτλοποίηση. Δηλαδή τα δάνεια, σωρηδόν, μετουσιώθηκαν σε ομόλογα (και συναφείς τίτλους αξίας). Έτσι και διεσπάρησαν οικουμενικώς. Αυτό, υποτίθεται, προς διάχυση, αντίστοιχη, (και) του κινδύνου (!!!).

Όμως, η συνειδητοποίηση της διασποράς έφερε πανικό. Καταιγιστικές ακολούθησαν οι πωλήσεις τιτλοποιημένων αξιών. Πρόκειται για τα έκτοτε γνωστά ως: τοξικά χρηματοοικονομικά προϊόντα. Η δυτική αγορά οδηγήθηκε σε άνευ προηγουμένου έλλειμμα εμπιστοσύνης. Η διατραπεζική αγορά, άρα, το εμπόριο στέγνωσαν από ρευστότητα. Ουδείς εμπιστευόταν πλέον οιονδήποτε  προς άνοιγμα πίστωσης. Οι μεγάλες τράπεζες  αδυνατούσαν να εκτιμήσουν την έκθεσή τους σε τοξικές απειλές. Έτσι και την διαθεσιμότητά τους σε παροχή πιστώσεων (!!!).

Αρχές Οκτωβρίου 2008, το σύστημα κινδύνευσε να σωριασθεί από έμφραγμα ρευστότητας. Στα μέσα του μηνός, τα κράτη ανέλαβαν τα ηνία. Συντονισμένα υποσχέθηκαν κεφαλαιοδότηση των τραπεζών. Υπό την διάθεση αυτή, με κρατικοποιήσεις de facto, διεθνών τραπεζών σώθηκε το δυτικό οικοδόμημα. Σε κατάσταση πλήρους ιδεολογικής σύγχυσης το ιδιωτικό χρέος  της χρηματοοικονομικής απληστίας, έγινε (χρέος) δημόσιο. Δηλαδή έγινε χρέος των πολιτών (!!!).

ΙΙΙ. Το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Δεν νοικοκυρεύθηκε η αγορά, κυρίως, δεν θεσπίσθηκαν κανόνες για χρηματοδότηση υγιών πιστώσεων. Πιστώσεων, δηλαδή, όχι υφής χαρτοπαικτικής. Αντιθέτως υποδομής εμπορικής σοβαρής, ώστε ευλόγως να προεικάζεται η κάλυψη. Αντιστοίχως ν΄απωθείται και ο κίνδυνος κατάρρευσης.=

IV. Η Δύση, λοιπόν, και σήμερα είναι εκτεθειμένη (και) σε νέα συστημική κρίση. Θεσμικά ουδέν βελτιώθηκε. Τουναντίον, ο κίνδυνος αυξήθηκε. Έχει, προστεθεί (και) η απειλή του καραδοκούντος κ. Poutin. Σε όλους τους τόνους διακηρύσσει ότι θέλει (και αυτός) επί πλέον ζωτικό χώρο.