Ο μέγας ασθενής

Ι. Η συνέντευξη του κ. Hollande, την 14^η τρέχοντος, προς την διεθνή κοινή γνώμη, υπήρξε πολλαπλά αποκαλυπτική. Επιβεβαιώθηκαν αδυναμίες του ίδιου του ηγέτου. Επίσης, αντίφαση της χώρας του προς τα ευρωπαϊκώς συμφωνημένα. Εν τέλει, συναφώς (ανεδείχθη) και εγγενής αδυναμία της ευρωπαϊκής πορείας, διεθνώς.

ΙΙ. Ο ηγέτης έδειξε έλλειψη αγχίνοιας. Του αποδίδεται ερωτική σχέση νέα, παράλληλη προς την καθιερωμένη. Εξ ακριτομυθιών είχε γνωσθεί ότι ο Πρόεδρος δεν θ΄απαντούσε  σ΄ερωτήματα  αφορώντα  τον προσωπικό του βίο. Ο ευφυής δημοσιογράφος, που άνοιξε τον κύκλο των ερωτήσεων, αιφνιδίασε. Ρώτησε εάν η πρώτη κυρία της Γαλλίας διατηρείται στα καθήκοντά της. Ο κ. Hollande ανερχόμενος στα Iλίσια επεφύλαξε επίσημη (εκεί) υποδοχή της καθιερωμένης συντρόφου του. Της παραχώρησε ιδιαίτερο γραφείο, εντός του Ανακτόρου, γραμματεία και εκπρόσωπο τύπου. Ο Ηγέτης προσέδωσε, δηλαδή, στην σύντροφο επίσημο status. Επομένως η (δημοσιογραφική) ερώτηση εάν αυτό το status διατηρείται ουδένα ενείχε ιδιωτικό χαρακτήρα. Αφορούσε στην οργάνωση της κορυφής της εξουσίας. Αυτά τα  στοιχειώδη δεν τα είχε  σκεφθεί ο Πρόεδρος. Έτσι έμεινε εμβρόντητος ενώπιον απρόοπτης ερώτησης. Η Γαλλία σε κρίσιμη καμπή της πορείας της στερείται στιβαρής πνευματικά ηγεσίας.

ΙΙΙ. Το τελευταίο δεκαοκτάμηνο η Γαλλία εμφανίζει σοβαρή επιδείνωση. Τονίζεται η μείωση παραγωγικότητας που τροφοδοτεί  την διογκούμενη ανεργία. Αυξάνεται η έξοδος των Γάλλων προς αναζήτηση εργασίας, σε άλλες χώρες. Για την ανακοπή της προβλεπόμενης επιδείνωσης, ο Πρόεδρος εμφάνισε ό,τι πομπωδώς αποκάλεσε “Σύμφωνο Εμπιστοσύνης”. Η ουσία του ανάγεται στο ότι καλείται η εργοδοσία να συμφωνήσει με το Κράτος πως, έναντι περιορισμού του εργατικού κόστους, εκ φορολογικών και συναφών κρατήσεων, οι επιχειρήσεις θ’ αναλάβουν ποσοτικοποιημένες δεσμεύσεις προσλήψεων εργαζομένων.

Πρόκειται για κλασσική περίπτωση αφελούς μεγαλοστομίας. Προκόπτει σε βασικές αρχές οικονομικής λογικής. Επίσης και σ΄ευρωπαϊκές  δεσμεύσεις. Απήντησαν οι εργοδότες  ότι το εργασιακό κόστος δεν νοείται να έχει χαρακτήρα τιμωρητικό (!!!). Αυτό ώστε,  κατά τις περιστάσεις, να αυξομειώνεται. Κόστος, αυτονοήτως, συνιστά αποκλειστικά ό,τι το αναγκαίο προς εξασφάλιση αποδεκτής στην αγορά παραγωγής. Τίποτε περισσότερο. Ακολούθησε πάρθιον το βέλος: ότι, δηλαδή, η γαλλική εργοδοσία αναμένει αύξηση της παραγωγικότητάς της, ώστε – τότε και μόνο – να προσλάβει, επί πλέον, εργαζομένους. Οι τελευταίοι, δηλαδή, θα κληθούν μόλις αυξηθούν οι παραγγελίες (!!!). Έτσι επί της ουσίας η πρόταση, ναυάγησε πριν πλεύσει (!!!).

Ακόμη τέτοιες συλλήψεις  μοχλεύσεων, δια της χρήσης μέτρων δημοσιονομικών, φέρουν έντονα εθνικό χαρακτήρα. Φύσει αποκλείουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Άρα συνιστούν κρατική ενίσχυση (national aid). Επομένως (συνιστούν) και αντίφαση προς την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Εκεί πρυτανεύει το made in Europe, όχι το made in France.

IV. Προ εκατό ετών, τον Αύγουστο του 1914, άρχισε ο τραγικώτερος εμφύλιος ευρωπαϊκός πόλεμος. Στην αφετηρία του η ήπειρος κατείχε σκήπτρα σ’ όλους τους τομείς. Η δυναμική έλευση των Αμερικανών (1917) προς τελείωση των επιχειρήσεων, σήμανε και ευρωπαϊκό εκθρονισμό. Εξωευρωπαϊκές δυνάμεις, οι Αμερικανοί, εφ΄εξής θα αναμειγνύονται αποφασιστικά στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (!!!).

Η αντιμετώπιση της βιούμενης οικονομικής κρίσης ανατέθηκε συλλογικά στο G-20. Η ευρωπαϊκή εκεί συμμετοχή είναι – πλέον – περιορισμένη. Δεσπόζουσα αναδεικνύεται, ήδη, η δύναμη της Κίνας και της Ινδίας. Έναντι του νέου δυναμισμού, εκτόπισμα διαθέτει μόνο ο ευρωπαϊκός Βορράς. Εκεί διαπιστούται τεχνολογία αιχμής, ανύπαρκτη αλλού. Ο ευρωπαϊκός Νότος είναι εκ των πραγμάτων σ’ αναζήτηση ρόλου. Η ευρωπαϊκή ομογενοποίηση προσκόπτει, λοιπόν, και σε παράγοντες εξωγενείς. Μετά τον Μάϊο πρέπει να ετοιμαζόμαστε  για αναδιοργάνωση της Ευρώπης. Ό,τι υπάρχει σήμερα, συνολικά, είναι κατώτερο των οικουμενικώς διαμορφούμενων συνθηκών.