Ευρωπαϊκή περίσκεψη

Ι. Η σύμβαση της Λισσαβώνας αποκρυστάλλωσε την νομική έννοια της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.  Την όρισε ως χώρο συναλλαγών, όπου ελεύθερα διακινούνται πρόσωπα, υπηρεσίες, κεφάλαια (και) εμπορεύματα. Η σύμβαση κυρώθηκε δια του ν. 3671/2008. Άρα κατ’ αρθρ. 28 § 1 ‘Ελλην. Συντάγματος (η ρύθμιση) έχει καταστατική περιωπή. Υπερισχύει, δηλαδή, παντός τυπικού  νόμου, διατάγματος (και) πάσης υφής ρυθμιστικού πλαισίου που, τυχόν, αντιστρατεύεται την θεμελιώδη αυτή ευρωπαϊκή ελευθερία. Τυχόν επιμονή σε φαλκιδευτικές πρακτικές εφέλκεται αφόρητες συνέπειες. Αναδεικνύει τον οιονδήποτε φαλκιδευτή ως ευρωπαϊκώς απότακτο (!!!).

ΙΙ. Οικονομικώς, ήδη, η αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων αναδεικνύει  την εμπορική ουσία της ενιαίας αγοράς. Αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα η διατήρηση εκτεταμένων βιομηχανοστασίων στην Ελλάδα. Αντίστοιχο πλεονέκτημα είναι η δυνατότητα φθηνής χρηματοδότησης της εδώ δράσης από διεθνείς τράπεζες, εγκατεστημένες σε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Αυτό μάλιστα όταν η βιομηχανική παραγωγή διοχετευόμενη παγκοσμίως πραγματοποιεί, κυρίως, εισπράξεις διεθνώς.

Τέτοια χρηματοδοτική στήριξη ελληνικών εγκαταστάσεων συνιστά την υγιέστερη νοητή εισαγωγή κεφαλαίων. Το χρήμα στην Ελλάδα έρχεται δωρεάν. Ουδέν αντισταθμιστικό όφελος επιδιώκεται (!!!).  Κατοχυρώνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας. Η φθηνή χρηματοδότηση αυξάνει πλούτο εθνικό. Το καταπονημένο ελληνικό όνομα, δια προϊόντων αρτίων ημεδαμής παραγωγής, δρέπει δάφνες (και) εκτός συνόρων. Με τέτοια εγχειρήματα η Ελλάς υπάρχει. Με τέτοια ανοίγματα ελπίζει. Το σχήμα είναι απλό. Αυτονοήτως εύληπτο απ’ όλους. Άρα ουδεμία συγχωρείται παρανόηση (!!!).

ΙΙΙ. Ο κ. Τ. Θωμόπουλος υπήρξε χρόνια υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος. Έπειτα και πρόεδρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. (Τ.Χ.Σ.), ομοίως επί χρόνια. Είναι, άρα, κατ’ εξοχήν αρμόδιος για όσα τονίζει στην Οικον. Καθημερινή της 20.10 τρ.ε. Ότι, δηλαδή : i) …«…Οι τράπεζες, με τα λίγα κεφάλαια που διαθέτουν, ανανεώνουν τα δάνεια για να μην κλείσουν βιομηχανίες, αλλά δεν είναι (   ) σε θέση να αυξήσουν τον δανεισμό για νέες δραστηριότητες…»…. ii) …«…Μετά το κατρακύλισμα του ΑΕΠ η οικονομία (  ) δεν αναμένεται να επανέλθει σε (  ) αναπτυξιακή τροχιά εάν δεν αντιστραφεί η μείωση της μεταποιητικής παραγωγής (-35% σε 6 χρόνια, που είναι κατά πολύ η μεγαλύτερη στην Ε.Ε.) με συνέπεια τη δραματική συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγικής βάσης. Η βιομηχανία είναι βασική συνιστώσα της ανάπτυξης με σημαντικές πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις στην οικονομία, πολύ μεγαλύτερες από τον τουρισμό και τη ναυτιλία. (  ). Υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης απαιτούν αύξηση κυρίως των βιομηχανικών εξαγωγών, ώστε αφενός να πλησιάσουν ως ποσοστό των συνολικών εξαγωγών το 80% (μέσος όρος της Ε.Ε.) από 38% σήμερα και αφετέρου να αυξηθεί το σύνολο των εξαγωγών αγαθών από το 23% του ΑΕΠ στο 33-37%…» iii) …«…η Ελλάδα έχει την τελευταία θέση στην Ε.Ε. στη βιομηχανία που βασίζεται σε γνώση και μόνο 11% των εξαγωγών βιομηχανικών προϊόντων έναντι 45% στην Ε.Ε. Τα κράτη που έδωσαν τη δέουσα προσοχή στη βιομηχανία (  ) έχουν σήμερα τις καλύτερες επιδόσεις (  ) Σε τελευταία έκθεση η Επιτροπή επισημαίνει: no industry no growth no jobs…»…

ΙΙΙ. Εάν τα άνω στοιχειώδη δεν γίνουν βίωμα θα συνεχίσουμε, ατυχώς, να παραδέρνουμε στους μαιάνδρους της ανακολουθίας. Αίφνις : ως χώρα θα μιλάμε για πρωτογενές δημοσιονομικό περίσσευμα. Ταυτόχρονα, όμως, και για χρηματοδοτικό κενό δισεκατομμυρίων (!!!). Ακόμη χειρότερα, αδυναμία επίτευξης συμφωνημένων στόχων προσπαθούμε ν’ αντιμετωπίσουμε ως “πολιτική αναδιαπραγμάτευση”. Δηλαδή : Απορία ψάλτου βηξ.

IV. Όμως, η κόπωση των εταίρων μας γίνεται φανερή. Τα περιθώρια στενεύουν. Εμείς μόνον δυνατόν να σώσουμε εαυτούς. Απλοελληνιστί : μόνον λαμπρές επιδόσεις στο διεθνές στερέωμα, (ως ήδη λαμπρές) δεν χρειάζονται βοήθεια.

Αρκεί ν’ αφήνονται απερίσπαστες, ώστε να συνεχίσουν να λάμπουν. Να συνεχίσουν, δηλαδή, να προκόπτουν επ’ αγαθώ των ιδίων αλλά και της Ελλάδας.