Σωσίβιον πνιγμού

Ι. Ομοβροντία ειδήσεων κακών: η Εστία, η Wall Street Journal, αλλά και η Die Welt, οι Irish Times και ο Economist προβλέπουν αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους. Εντεύθεν και ενίσχυση Σύριζα.

ΙΙ. Στον αντίποδα, η κυβέρνηση επισπεύδει ψήφιση νέου φορολογικού νόμου. Αλλ’ αυτός δεν σώζει. Πνίγει. Δεν διευρύνει την παραγωγική βάση. Επιταχύνει την εκροή κεφαλαίων. Αυξάνει τους φόρους.

Η εξίσωση “αντικειμενικών” αξιών ακινήτων προς αγοραίες αναβάλλεται για το 2016. Μέχρι τότε η φορολογία δυνάμει “αντικειμενικών”, άρα, εξωπραγματικών αξιών, δημεύει απροκάλυπτα την ιδιοκτησία. Τον ιδιοκτήτη που αδυνατεί να πληρώσει οδηγεί σιδηροδέσμιο σε ποινική προσωποκράτηση. Προσβάλλεται, λοιπόν, βάναυσα ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Εκεί η περιουσία προστατεύεται. Η προσωπικότητα του πολίτη είναι απαραβίαστη. Ουδείς οδηγείται στην φυλακή διότι αδυνατεί να καταβάλει.

Διευκολύνεται ιδιαιτέρως ο Σύριζα. Αποτελεί αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι, άρα, κατά το πολίτευμα κυβέρνηση εν αναμονή. Αν έλθει, τελικώς, στην εξουσία, θα έχει απλή την εξήγηση σε κάθε ενδοευρωπαϊκή στραβοτιμονιά. Θα πει, δηλαδή, ότι η Ελλάς (οικονομικά ασυνεπής και πολιτισμικά απροσάρμοστη) ήταν ήδη, από της συγκυβέρνησης,  ουσιαστικά, εκτός Ευρώπης (!!!).

ΙΙΙ. Διαβάζουμε στο αρθρ. 2 του υπό ψήφιση νόμου ότι υπόκειται σ’ αυτόν …«… κάθε μόρφωμα εταιρικής ή μη οργάνωσης ανεξαρτήτως νομικής προσωπικότητας και κερδοσκοπικού ή μη χαρακτήρα που δεν είναι φυσικό ή νομικό πρόσωπο, όπως ιδίως συνεταιρισμός, οργανισμός, υπεράκτια ή εξωχώρια εταιρεία, κάθε μορφής εταιρεία ιδιωτικών επενδύσεων, κάθε μορφής καταπίστευμα ή εμπίστευμα ή οποιοδήποτε μόρφωμα παρόμοιας φύσης, κάθε μορφής ίδρυμα ή οποιοδήποτε μόρφωμα παρόμοιας φύσης, κάθε μορφή προσωπικής επιχείρησης ή οποιαδήποτε οντότητα προσωπικού χαρακτήρα, κάθε μορφής κοινή επιχείρηση, κάθε μορφή εταιρείας διαχείρισης κεφαλαίου ή περιουσίας ή διαθήκης ή κληρονομίας ή κληροδοσίας ή δωρεάς, κάθε φύσης κοινοπραξία, κάθε μορφής εταιρεία αστικού δικαίου, συμμετοχικές ή αφανείς εταιρείες, κοινωνίες αστικού δικαίου …»…

Επομένως όλες αυτές οι κατασκευές τίθενται υπό ελληνικό φόρο (και) πάντως σ’ εκείνον επί του εισοδήματος. Δηλαδή σε φόρο ύψους 45%, επί διανεμητέων κερδών, μετ’ έλεγχο δε τουλάχιστον σε 55%. Αλλ’ αλλού στην Ευρώπη τέτοιες  δραστηριότητες είναι αφορολόγητες. Διαβάζουμε, φερ’ ειπείν, στο ΦΕΚ Λουξεμβούργου 14.5.07 (κατά μετάφραση) ότι: “Η S.P.F. (εταιρεία οικογενειακών συμμετοχών) εξαιρείται του φόρου επί του εισοδήματος και της περιουσίας”. Ανάλογες ρυθμίσεις ισχύουν σ’ όλη την Ε.Ο.Χ. (Ευρωπαϊκός Οικονομικός Χώρος) μάλιστα και σε  Ην. Βασίλειο, Monaco, Ελβετία και αλλού. Η ρύθμιση επομένως  δεν φέρνει κεφάλαια. Τα απωθεί εσπευσμένως (!!!).

Επιτυχώς στην Ελλάδα έχουν δραστηριοποιηθεί τέτοιες εξωχώριες κατασκευές. Πρόκειται για εκείνες του α.ν. 89/67 (ως ισχύει). Δημοφιλείς είναι, ιδίως, στην ναυτιλία. Το δημοφιλές συγκεντρώνεται στην αφορολόγητη εδώ εγκατάσταση εταιρειών που φροντίζουν υπερπόντια συμφέροντα. Η αδιάστικτη συμπερίληψη στις νέες ρυθμίσεις και “εξωχωρίων εταιρειών κάθε μορφής”, πνίγει τακτική πηγή χρηματοδότησής μας με χρήμα φρέσκο. Με χρήμα ελεύθερο, δηλαδή, επιτοκικών επιβαρύνσεων.

Θυμίζεται: ο επιπόλαιος ΄Ελλην νομοθέτης κατάργησε και άλλοτε, προσφάτως, τις απαλλαγές των, εδώ, εξωχωρίων εταιρειών. Αυτό έγινε δια του ν. 3842/23.4.10. Πριν όμως εφαρμοσθεί η κατάργηση, εξαλείφθηκε η καταργητική διάταξη αναδρομικώς (!!!) δια της  υποπερίπτωσης ξξ της § 12 άρθρ. 21 ν. 3943/2011.

IV. Τα παιδία – νομοθετικώς – παίζει. Αλλά παίζει με την μοίρα του ελληνικού λαού. Αυτόν οι κατά καιρούς “αρπακολατζίδικες” εμπνεύσεις των εκάστοτε σωτήρων οδηγούν σε εξαθλίωση.

V. Η δυσμενής πορεία πυκνώνει παράπονα ότι οι συνταγές της τρόικα περιέχουν λάθη. Παραγνωρίζεται έτσι το κρίσιμο. Ότι η βαρύτατη οικονομική μας νόσος προϋπήρξε της τρόικα. Είναι δημιούργημα δικό μας. Ανάγεται – κατ’ εξοχήν – στην κακίστης μνήμης “αλλαγή”. Κυρίως παραγνωρίζεται ότι εάν συμβεί οιαδήποτε θεραπεία ν’ αποτύχει, αλλάζει, τότε, ο γιατρός. Εκείνο που αποκλείεται είναι να εκδίδει, αποσπασματικά, συνταγές ο υπαίτιος της νόσου ασθενής (!!!).

Επί τέλους: το  πελατειακό πολιτικό σύστημα υπερπληθώρισε τον τομέα των υπηρεσιών. Το 80,02% του ετησίου προϊόντος είναι υπηρεσίες. Άρα έχουμε εκτεταμένο έλλειμμα παραγωγής. Θέλουμε να ζούμε τσάμπα. Χωρίς να παράγουμε. Εκεί είναι η ουσία της κακοδαιμονίας. Είναι ανεπίτρεπτο η τρόικα  να μας χρεώνει με κόστος εισαγωγής πατάτας από το πλούσιο Βέλγιο. Αυτό δε διότι οι δικοί μας πτωχοί (;) άνεργοι απέχουν της  γεωργικής παραγωγής (!!!).

Εάν το παραγωγικό μας έλλειμμα – αμέσως – δεν καλυφθεί, μας περιμένει καταστροφή.