Έτος: 2013

Ι. Η χώρα μας γονάτισε υπό τα πλήγματα ανορθολογισμού. Εάν η ορθοφροσύνη δεν αποκατασταθεί η χώρα δεν θα σηκωθεί (!!!).

Ι. Πενταπλασιασμός απαιτείται των απολαβών διακοσίων  χιλιάδων επίλεκτων. Αυτοί αρκούν να στελεχώσουν το κράτος. Δεν είναι γραφειοκράτες οι άριστοι. Έχουν αυτοπεποίθηση. Αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.

Ι. Ήδη επί Σημίτη προτάθηκε τομή εξορθολογισμού του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Θυελλώδεις υπήρξαν οι αντιδράσεις. Προβλήθηκε, προς τα έξω, η συμπαθής εκδοχή της προστασίας κεκτημένων.

Ι. Περί φοροδιαφυγής ο λόγος. Είναι αδιανόητη η πάταξη αυτού που επισήμως έχει καθιερωθεί. Αυτού νοείται απλώς μεταβολή (!!!).

Ι. Η άσκηση εξουσίας εγείρει αντιδράσεις. Ο πολιτικός πρέπει ν’ απολαμβάνει  της αναγκαίας προστασίας έναντι κατηγοριών ενίοτε (και) κακοβούλων. Αυτό προς απερίσπαστη αφοσίωση στα υψηλά του καθήκοντα.

Ι. Σημαντικό τμήμα της ελληνικής ιδιωτικής οικονομίας αναδιαρθρώθηκε με βάση τους μηχανισμούς της Ενωμ. Ευρώπης. Αυτό μάλιστα (και) προς μεγίστη εθνική ωφέλεια.

Ι. Μεταξύ Βορρά και Νότου διευρύνεται το ρήγμα. Η Γαλλία υπέστη, την τελευταία εβδομάδα, πλήγματα απανωτά. Οι στόχοι της: για αναστροφή της καμπύλης της ανεργίας, περιορισμό του ελλείμματος και μείωση του χρέους, δεν επιτυγχάνονται.

Ι. Η ευρωπαϊκή σύγκληση, χωρίς πολιτική ενοποίηση, έχει αναδειχθεί λειτουργικά ημιτελής. Και το ημιτελές – φύσει – είναι πρόσκαιρο.

Ι. Η σύμβαση της Λισσαβώνας αποκρυστάλλωσε την νομική έννοια της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.  Την όρισε ως χώρο συναλλαγών, όπου ελεύθερα διακινούνται πρόσωπα, υπηρεσίες, κεφάλαια (και) εμπορεύματα.

Ι. Η αμερικανική δημοσιονομική διένεξη ανέδειξε κόπωση της Δύσης. Το δολάριο εκδίδεται στις ΗΠΑ. Δεν ανήκει, όμως, στην Αμερική. Τον Ιούλιο 1944 συνεκλήθη, εκεί, στο Bretton Woods η ομώνυμη παγκόσμια διάσκεψη 44 κρατών. Ο χρόνος δεν ήταν ανύποπτος (!!!).

Ι. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς τελεί διαρκώς επί ποδός πολέμου. Αγωνίζεται να προσελκύσει επενδυτές. Όμως η συγκομιδή είναι αναιμική. Η κρίση είναι παγκόσμια.

Ι. “Εάν ήτο δυνατόν δια της θεσπίσεως ωρισμένων νόμων να προάγεται η οικονομία (   ) όλαι αι υπανάπτυκται χώραι αυτομάτως θ’ ανεπτύσσοντο αντιγράφουσαι τα μέτρα των (ανεπτυγμένων)”.

Ι. Η Δημοκρατία ουδενός είναι ιδιοκτησία, ούτε η Ελλάς. Την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της τελευταίας αναδεικνύει το εκλογικό σώμα. Άρα, η όποια τρίτη κατ’ αριθμητική τάξη κοινοβουλευτική έκφραση έχει κοινωνική ρίζα. Μάλιστα ατόφια όταν αναπτύσσεται ερήμην ρουσφετολογικών διορισμών.

Ι. Προ τριετίας κηρύξαμε αδυναμία πληρωμής των ομολόγων μας (P.S.I.).Την φοβερή απόφαση εξωραΐσαμε ως λύση του προβλήματος του δημοσίου χρέους. Τέτοια ανακοίνωση έκανε, τότε, ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος προς την κοινοβουλευτική του ομάδα.

Ι. Το ανακοινωθέν του τελευταίου G-20 εκτάθηκε επικριτικά και στην πρακτική διεθνών επιχειρήσεων να επιλέγουν προς εγκατάσταση τόπους χαμηλής (ή και μηδενικής) φορολογίας. Κατά τούτο, το G-20, ήλθε σε αντίφαση προς πάγιους κανόνες διεθνών συναλλαγών.

Ι. Τρεις ακόμη δημόσιες επιχειρήσεις με τεράστιες ζημιές εκπέμπουν σήμα κινδύνου. Το δημόσιο μηρυκάζει εκδοχή “εκκαθάρισης εν λειτουργία”. Η τρόικα αντιδρά. Εχει μάθει τα της  Ολυμπιακής. Υπό ανάλογες μεθοδεύσεις ιδιαιτέρως διευρύνθηκε το δημόσιο χρέος (!!!).

Ι. Το κράτος ζητεί επίδειξη φορολογικής συνείδησης από τους πολίτες. Ανιστόρητο ελέγχεται το αίτημα. Το κράτος υποχρεούται σε αυτοφρονιματισμό.

Ι. Αντιπολίτευση και Κυβέρνηση, κατ΄αποτέλεσμα ταυτίζονται. Αμφότερες επαγγέλλονται επιστροφή στην προ του 2009 μακαριότητα. Η Αντιπολίτευση οραματίζεται μεγιστοποίηση του κράτους. Απειλεί και τραπεζικές εθνικοποιήσεις.

Ι. Η κρίση των πολιτισμών εκδηλώνεται στην σύγχυση του ουσιώδους προς το ανούσιο. Είναι ουσιώδες ότι μεταξύ 2030-2050 προβλέπεται πως η Ασία θα έχει καταστεί κυρίαρχη δύναμη.

Ι. Παροιμιώδης  η φράση του J.P. Sartre: Κακοί (και ένοχοι) είναι (πάντα) οι άλλοι. Έχει καταστεί γνώμων πολιτικής συμπεριφοράς.

Ι.  Διαρκής η δαιμονοποίηση της φοροδιαφυγής.  Έτσι το κράτος ξεσπά, αντισυνταγματικά, σε υπεφορολόγηση των πάντων, μάλιστα (και) διαρκή (!!!).

Ι.  Παλιές αμαρτίες πληρώνει η χώρα.  Τσακίσαμε τους επενδυτές.  Αποδεκατίσθησαν οι επενδύσεις.  Η επίπλαστη ευημερία χρηματοδοτήθηκε από τους αγοραστές “Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου” (Ο.Ε.Δ.), αλλοδαπούς και ημεδαπούς.

Ι.  Μία εικόνα αναδεικνύει χίλιες λέξεις.  Η προκείμενη υπήρξε “νιτσεϊκής” περιωπής.  Μόνος επί οχήματος θωρακισμένου διέσχιζε έρημη την πρωτεύουσα ο κ. Σόϊμπλε.

Ι. Ομοβροντία ειδήσεων κακών: η Εστία, η Wall Street Journal, αλλά και η Die Welt, οι Irish Times και ο Economist προβλέπουν αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους. Εντεύθεν και ενίσχυση Σύριζα.

Ι. Εργασίας επιλογή είναι το ζητούμενον. Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛ. ΣΤΑΤ) πληροφορεί από 21.6. τρεχ. ετ. ότι στην ακαθάριστη προστιθέμενη αξία του 2012 η συμμετοχή των επί μέρους κλάδων έχει ως εξής:

Ι. Ή το κράτος θα συρρικνωθεί ή  η Ελλάς θα κινδυνεύσει πολύ. Χιλιοτονισμένη η άμεση συνέπεια. Το κόστος συντήρησης του κράτους  επιρρίπτεται στον ιδιωτικό (παραγωγικό) τομέα. Και τον συντρίβει.

Ι. Ασφαλώς ο “κουμπάρος” (!!!) ως εκλεγόμενος ή εκλέγων. Αυτός – διαπλεκόμενος – ανέδειξε θέσεις μισθοδοσίας εν ανυπαρξία ανάγκης εργασίας. Εάν το δημόσιο πλήρωνε μόνον ό,τι το παραγωγικώς αναγκαίο, η Ελλάς θα συγκαταλεγόταν στις πλουσιώτερες χώρες του κόσμου (!!!).

Ι. Ό,τι συνέβη στην κρατική ραδιοτηλεόραση κάλλιστα είναι ενδεχόμενο και για το ίδιο το κράτος. Σαφής (είναι) η γενναία ομολογία του Θ. Παγκάλου στο “Μαζί τα φάγαμε”.

Ι. Η Ελληνική οικονομία διαχρονικώς πάσχει από χαμηλή παραγωγικότητα, άρα (και) από αδύναμη ανταγωνιστικότητα. Ο Βενιζέλος το 1928 επανήλθε επισήμως στην πολιτική.

Ι. Στην σκιά των ευρωπαϊκών θεσμών δεν προάγονται τα ελληνικά συμφέροντα. Δια του ν. 3671/2008 καταστήσαμε εσωτερικό μας  δίκαιο την Συνθήκη της Λισαβόνας.