Μετά το “κούρεμα”

Ι. Ο κ. Παπανδρέου προεκλογικά συνθηματολόγησε: “χρήματα υπάρχουν – έχουμε σχέδιο”. Πράγματι, είχε δίκιο: Χρήματα ήσαν εκείνα των ομολογιούχων. Σχέδιο αποτελούσε η αρπαγή τους. Αδιευκρίνιστη, ακόμη, η πρόσθετη (και περιττή) βλάβη του κράτους. Η συμμετοχή στην πρόταση μείωσης  των ομολόγων (καθ’ οιονδήποτε τρόπο έγινε) έφθασε σε ποσοστό περί το 95%. Μ΄όλον τούτο – τελικά – εφαρμόσθηκαν (για το λοιπό 5% –!-) και οι αυθαίρετοι, ως εκ των υστέρων τεθέντες, υποχρεωτικοί όροι συλλογικής δράσης. Ετσι  κηρύχθηκε  το κούρεμα για το 100% των ομολογιούχων. Η Ελλάς πτώχευσε και τυπικά. Το κυριώτερο: Εκείνοι – οι ακόμη άδηλοι – που είχαν στοιχηματίσει την πτώχευση της χώρας κέρδισαν πάρα πολλά χρήματα (!!!).

ΙΙ. Η επόμενη του P.S.I. δεν υπήρξε καλλίτερη. Το γερμανικό I.F.O. διαπιστώνει την οικονομία μας  σε τριτοκοσμικό επίπεδο. UBS και Pimco προβλέπουν “νέο κούρεμα”. Τα σ’ αντικατάσταση νέα Ομολ.Ελλ.Δημ. (ΟΕΔ) είναι υπηγμένα στην διαβάθμιση  “σκουπίδια”. (Εστία – Καθημερινή 17.3.). Οι αγορές τα “κούρεψαν” και επί πλέον κατά 80%. Η κυβέρνηση, έτσι, πανηγυρίζει τον εντελή εκμηδενισμό της Ελλάδας (!!!).

Οι καταναλωτικές δαπάνες μας που από ετών καλύπτονταν με δανεισμό θα μείνουν εφ΄εξής ακάλυπτες. Η διαφημιζόμενη προοπτική άμεσης ανάπτυξης αποτελεί αστειότητα. Η δημεγερτική “αλλαγή” από τριαντακονταετίας διέλυσε την ελληνική μεταποίηση. Το σύστημα έφερε μαζικά τους αγρότες ως υπεράριθμους στο δημόσιο. Δεν υπάρχει  μαγικός τρόπος ανασύστασης  των παραγωγικών δομών. Ούτε υπάρχει οιαδήποτε σοβαρή πιθανότης εισαγωγής κεφαλαίων. Κράτος που κλέβει τους ομολογιούχους του δεν ξαναβλέπει επενδύσεις.

Η περίπτωση του Quatar είναι χαρακτηριστική. Ο Εμίρης πηγαινοέρχεται. Το κόκκινο χαλί στρώνεται και ξεστρώνεται. Χρήμα είναι που δεν φαίνεται. Ούτε το τραπεζικό σύστημα δυνατόν να βοηθήσει. Οι καταθέσεις έφυγαν. Ουδείς υφίσταται λόγος να επιστρέψουν. Το σχήμα Παπαδήμου γιγάντωσε την Αριστερά. Θα κυριαρχεί στην επόμενη Βουλή. Θ’ αντιμάχεται το νέο μνημόνιο στο πεζοδρόμιο. Όπως ο κ. Βενιζέλος ψεύτισε στους ομολογιούχους, υπό την αυτή λογική βάση, η Αριστερά θ’ αξιώσει να ψευτίσουμε και στο νέο μνημόνιο. Το τελευταίο δεν θα εφαρμοσθεί.  Δεν θα επιστρέψουμε τίποτε στους δανειστές μας. Η Αριστερά ό,τι παγκοσμίως απέτυχε  θα προσπαθήσει να το καταστήσει, τώρα, πράξη στην Ελλάδα. Θα έχουμε την πλέον κομμουνιστοκρατούμενη  Βουλή από εποχής Soviet. Η προσπάθεια, ελπίζω, ν’ αποτύχει. Η διαδικασία, όμως, θα είναι οδυνηρή. Εκ των πραγμάτων, δεν θα βρίσκουμε ευρώ. Φοβούμαι θα φύγουμε και από την Ευρώπη.

ΙΙΙ. Ο αρμόδιος υπουργός κ. Φ. Σαχινίδης σκεπτόμενος στα πλαίσια  του δικού του αξιακού συστήματος, δεν διέκρινε απάτη της Ελλάδας σε βάρος των ομολογιούχων της. Δεν πρόσεξε τι μας απέδωσε ο πρόεδρος Sarkozy στις 27.10.11 χωρίς αντίλογο Κ. Σημίτη. Εξηγώντας λοιπόν δική του πεποίθηση, ο υπουργός αυτός επισήμανε …«… Αν σήμερα η Ελλάδα κατάφερε να οργανώσει με επιτυχία  την μεγαλύτερη απομείωση χρέους, αυτό το κατάφερε επειδή είχε στήριξη απ΄τους θεσμικούς πιστωτές και θεσμούς. Αλλιώς δεν  θα υπήρχε η συμμετοχή που καταγράφηκε  στο P.S.I. …»… Η ομολογία καταπληκτική. Η δράση υλική και ψυχική υπήρξε κοινή.

Ευρωπαϊκή Τράπεζα (ΕΚΤ) Διεθνές  Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), ομού μετά της Ελλάδας  αποφάσισαν τον σφαγιασμό του χρέους των ομολογιούχων, του ιδιωτικού δηλαδή. Αλλ’ αυτή η παγκόσμια κοινή δράση θεμελιώνει και διεθνή αδικοπραξία. Άρα ευθύνη νομικών προσώπων όπως και κάθε εκπροσώπου. Δηλαδή ατομικώς των κ.κ. Draghi, Lagarde και Barroso. Αυτή η κύρωση θα είναι καθαρτήρια, κυρίως, για την Ευρώπη. Ηδη τα επιτόκια της Πορτογαλίας απογειώθηκαν. Οι διαβεβαιώσεις πως ό,τι έγινε στην Ελλάδα είναι ανεπανάληπτο δεν πείθουν κανένα. Η Κίνα δεν ακουμπά πλέον χρέος ευρωζώνης, ως εκ της αναξιοπιστίας της ζώνης αυτής.

Η Ελλάς έδειξε τον χειρότερο εαυτό της. Εν τούτοις και οι ευρωπαίοι υπερέβησαν τον δικό τους σ’ αλαζονεία. Υπήρξαν (και) άδικοι με τους ομολογιούχους. Θα λογοδοτήσουν στα εκτός Ελλάδος δικαστήρια. Θα πληρώσουν αποζημίωση. Θα αναγκασθούν να ζητήσουν (και) συγγνώμη.