Έτος: 2012

Ι. Η εν θέματι πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Η αποεπένδυση πληγώνει την χώρα. Εν τούτοις ό,τι εδώ συμβαίνει εξανεμίζει οιοδήποτε  επενδυτικό ενδιαφέρον.

Ι. Παγκοσμίως οι Έλληνες έχουν χαρακτηριστεί (και από την στήλη) πρωταγωνιστές φοροδιαφυγής. Εγγύτερη μελέτη οδηγεί σ΄αντίθετο συμπέρασμα.

Ι. Ψήφιση νόμου που θα αίρει την υποχρέωση πίστης που υπέχουν οι διοικήσεις των τραπεζών, προς τους μετόχους τους, αντιφάσκει τόσο προς την ευρωπαϊκή όσο και προς την ημεδαπή καταστατική έννομη τάξη.

Ι. Απέτυχε ο μνημονιακός σωφρονισμός. Απογειούται το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Αποτελούμε τους απροσάρμοστους της Ευρωζώνης. Παρά τις εξουθενωτικές προσπάθειες του Πρωθυπουργού, διαλυόμαστε χωρίς νέα βοήθεια.

Ι. Η ασυνείδητη δράση των ταγών της 35ετίας έπληξε την αξιοπιστία του πολιτεύματος. Η οικονομική κατάρρευση υπήρξε περαιτέρω συνέπεια. Η αδυναμία ανόρθωσης όμοια ρίζα έχει. Η δημοκρατία είναι δύσκολο σύστημα.

I. Ο ορίζων σκοτεινιάζει επικίνδυνα. Εστία 8.11: Ομόφωνη η απόφαση των αρεοπαγιτών ότι η περικοπή των δικαστικών αποδοχών είναι αντισυνταγματική. Συνάγεται, έτσι, ότι πάσχουν και οι λοιπές βαθιές οριζόντιες περικοπές.

Ι. Το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ εξελίσσεται σ΄εφιάλτη. Κατά Maastricht το ανώτατο όριό του εξαντλείται στο  60% του ΑΕΠ. Μνημονιακώς δεσμευθήκαμε για εξισορρόπηση στο 120% το 2020. Η πραγματικότης  εξοβέλισε τον στόχο.

Ι. Ο επίσημος εξορκισμός της φοροδιαφυγής συνιστά κορύφωση κρατικής υποκρισίας. Η αδιάστικτη, κατ΄άρθρ. 4 § 4 του Συντάγματος επιταγή ότι άπαντες οι Έλληνες – κατά δύναμη έκαστος – συμμετέχουν, εξ ίσου, στα δημόσια βάρη, αναδεικνύει μοναδικότητα.

Ι. Ουδενός η θέση στην Ευρωζώνη καθιερώνεται από οιεσδήποτε δηλώσεις συμπαθείας, ή από οιεσδήποτε προσπάθειες, οιουδήποτε, λαού.

Ι. Επίδειξη πυγμής, ενδογερμανικής, αποτέλεσε η – εξάωρη – επίσκεψη της κ. Merkel. Πλήρης αυτοπεποίθησης αγνόησε  μαζική της αποδοκιμασία. Σε ουδέν υποχώρησε.

Ι. Εστία 2.10.12: …«… Δυσανάλογα υψηλές οι τιμές στην Ελλάδα …»…, …«… η χώρα μας είναι η πιο ακριβή σε γαλακτοκομικά με αποκλίσεις που υπερβαίνουν τον μέσο όρο της ΕΕ κατά 31,5% …»… (!!!).

Ι. Το 1992 – προ εικοσαετίας – παραιτήθηκα της θέσης μου στο δ.σ. του Δ.Σ.Α. Διαμαρτυρήθηκα, έτσι, διότι μικροκομματικές σκοπιμότητες εμπόδιζαν τον εξορθολογισμό ανάδειξης δικηγόρων. Έθεταν, παράλληλα, βάσεις εκτεταμένης περιθωριοποίησης χιλιάδων, εν γένει, πτυχιούχων.

Ι. Η επιμήκυνση της προθεσμίας, μερικής έστω, προσαρμογής στις δημοσιονομικές υπαγορεύσεις της συνθήκης του Maastricht απειλεί την πλήρη αποκοπή μας από την Ευρωζώνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ι. Διευρύνεται η δυστυχία, αυξάνει ο ραγιαδισμός. Μονοπωλείται στα πρωτοσέλιδα η συμπεριφορά των ξένων. Αγαλλίαση εάν η κ. Merkel εύχαρις συνάντησε Ελληνα αξιωματούχο. Θρίαμβος διότι άλλος επιβεβαίωσε την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα.

Ι. Βαθύτατα πολιτικά υπήρξαν τα μέτρα οικονομικής σταθεροποίησης που εξήγγειλε ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤΕ). Προϋπόθεση υπαγωγής σ΄αυτά είναι η, αντίστοιχη, προηγούμενη υπαγωγή (της ενδιαφερόμενης χώρας) σε “μνημόνιο” τύπου της ήδη γνωστής “τρόικα”.

Ι. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η κρίση στερεώνει – προσωρινώς – την θέση μας στην Ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, όμως, καθιστά αυστηρότερη την τήρηση των υποχρεώσεών μας.

Ι. Αν ο κ. Junker είχε δεχθεί τον κ. Τσίπρα έπρεπε επισήμως να καταγραφεί και αρμοδίως να δηλοποιηθεί ότι: ο Αρχηγός της Αντιπολίτευσης, ο πλειοψηφών στους δημοσίους υπαλλήλους, ο κατευθύνων αυτούς, αποκρούει, ως στραγγαλιστικό για τον λαό, ό,τι αποδέχεται το τρικομματικό σχήμα.

Ι. Το φαύλο κράτος οδήγησε στα σημερινά χάλια, αθροίζοντας ελλείμματα επί 1/3 και πλέον αιώνος (!). Αλλά το κράτος αυτό, είμαστε “εμείς”. Εμείς, λοιπόν, φέρουμε (και) την συνέπεια της ασωτείας. Όχι οι ξένοι, όπου (όμως) προσπαθούμε να την επιρρίψουμε.

Ι.  Αρχή του ελβετικού δικαίου είναι ότι η απλή διαφυγή φόρου συνιστά μόνον πταίσμα.  Παρέχεται, σχετικώς, εξήγηση κοινωνικώς συμπαθής, μάλιστα δε και αποδίδουσα αίσθημα πραγματικότητας.  Ότι, δηλαδή, ανθρώπινη  αδυναμία παρωθεί στην διαφυγή αυτή, τους πάντες.

Ι. Το δίκαιο είναι στοιχείο της εμπειρικής πραγματικότητας.  Μορφοποιείται από την τελευταία.  Δεν συμβαίνει το αντίστροφο.  Δια του ν.δ. 1247/1942 επιβλήθηκε η ποινή θανάτου για συναλλαγή σε χρυσές λίρες. 

Ι. Την 18.7. η “Καθημερινή” τονίζει: “Παλεύουμε να εξασφαλίσουμε την ενδιάμεση χρηματοδότηση έως τον Σεπτέμβριο”.  Την επομένη 19.7. η Citigroup δημοσιοποιούσε πιθανότητα (50-75%) επιστροφής στην δραχμή μέχρι Ιανουαρίου 2013. 

Ι. Σημαντική η συμβολή της ελληνικής Δικαιοσύνης στην αποξένωσή μας από την Εν. Ευρώπη. Ειδησεογραφεί η Εστία της  30.6. ότι με ισχυρότατη πλειοψηφία το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο απεφάνθη ότι υπό παρούσες οικονομικές  συνθήκες ανατρέπονται  οι συνταγματικές εξασφαλίσεις ιδιωτικών συμφερόντων.

Ι. Έπαινος ανήκει στον πρωθυπουργό. Είχε το σθένος να παραμερίσει σοβαρό κίνδυνο της όρασής του, έτσι δε και να μην αναστείλει το αγωνιστικό του φρόνημα.

Ι. Το μνημόνιο προβλέπει εσωτερικώς όρους εξισορροπιστικής  προσαρμογής. Τροποποίησή του, πέραν αυτών, σημαίνει ανατροπή συμπεφωνημένων. Όμως, παγίως η ευρωπαϊκή ομογενοποίηση εξελίσσεται  με διαρκή, επί παντός, διαβούλευση και με σεβασμό των υπεσχημένων.

Ι. Οι καταναλωτές απολαμβάνοντας την πίστωση, υποβαθμίζουν το χρέος.  Έτσι, η διεύρυνση των πιστώσεων, έγινε καταιγιστική.  Τα πάντα, αγαθά κεφαλαιουχικά όπως π.χ. ακίνητα, αλλά και αμιγώς αναλωτά, όπως ταξίδια αναψυχής, έφθασαν ν’ αποκτώνται επί πιστώσει. 

Παροιμιώδης η ανεπάρκεια των επιδόξων κυβερνητών. Ι. Ο Σύριζα δογματίζει ότι η Ευρώπη θα συνεχίσει να μας συντηρεί (και) ως παραβάτες του μνημονίου. Είναι, λέει, μεγάλο το ευρωπαϊκό λαβείν, ώστε να το θυσιάσουν δια της  εγκατάλειψής μας.

Ι. Τα πράγματα οδηγούν σε μετεκλογική κυριαρχία του κ. Τσίπρα.  Εάν πρωτεύσει ο Σύριζα ο επικεφαλής του θα δεσπόζει των κυβερνητικών εξελίξεων.  Εάν όχι, οιοδήποτε σχήμα προκύψει, χωρίς συμμετοχή του, θα συνιστά:

Ι. Απέραντο φρενοκομείο η χώρα. Ό,τι απειλεί να καταγγείλει ο κ. Τσίπρας είναι ήδη καταγγελμένο. Η ελληνική κρίση δημοσιοποιήθηκε κατά Σεπτέμβριο του 2009, με την προκήρυξη των εκλογών.

Ι. Ως αντίδραση στην αναξιοπιστία των καθιερωμένων δυνάμεων απογειώθηκε ο κ. Τσίπρας. Οι δυνάμεις αυτές φοβούνται, δεν καταγγέλλουν ένα Σύριζα που λογικώς παραπατά και απροκαλύπτως παρανομεί. Ετσι δε (και) μας οδηγεί στην καταστροφή.

Ι. Κατεδαφιστικά εκδηλώθηκε η οργή του λαού. Μέχρι του 1980 η οικονομία εξελίσσεται υγιώς παρ΄ότι τελεί  (ήδη από του 1974) υπό το σφυροκόπημα της “αλλαγής”. Η τελευταία επαγγέλλεται καθολική ανατροπή.