Επί τα χείρω

Ι. Ξημερώματα της 27.10. τ.έτ. ο πρόεδρος Sarkosy τόνιζε διεθνώς ότι η Ελλάς είναι λαθρεπιβάτης του ευρώ. Ότι η συμμετοχή της πραγματοποιήθηκε με faux (κάλπικα – κίβδηλα) οικονομικά στοιχεία.Ο παρών κ. Παπανδρέου δεν αντέδρασε. Η ένοχη σιωπή του πρωθυπουργού, στον χρόνο εισδοχής, κ. Κ. Σημίτη, δείχνει επιβεβαίωση. Το εν κυκλοφορία περιοδικό “Le point”,  μας προσάπτει βαριά απάτη.

Ο κ. Παπαδήμος στις κρίσιμες στιγμές (προετοιμασίας και ένταξης) ήταν διοικητής της “Τραπέζης της Ελλάδος”. Εκτίθεται συνεπώς για αυτός. Οι ευρωπαίοι δεν  θα του χαρισθούν.

ΙΙ. Πάντως, ο κ. Παπαδήμος έρχεται πολύ αργά και για ελάχιστο χρόνο. Δημοσιογραφικά είχε σωστά προ καιρού υποστηρίξει ότι το  “κούρεμα” του χρέους έπρεπε να διατηρηθεί στην αρχική συμφωνία του 21%. Όπως τόνισε ο κ. Μιχ. Σάλας, η μείωση κατά 50%  εξουθενώνει τις ελληνικές τράπεζες – ομολογιούχους του δημοσίου, ομοίως και τα ασφαλιστικά ταμεία. Συνάμα – εσωτερικώς – ούτε το κράτος φαίνεται σοβαρά να ωφελείται. Αυτό, βέβαια, διότι θ΄αναγκασθεί να χρηματοδοτήσει αυτούς που (το κράτος) καταστρέφει, ακριβώς, επειδή δεν εξοφλεί ό,τι τους οφείλει, ήτοι ημεδαπές τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία. Τώρα, όμως, που ωρίμασε η λύση Παπαδήμου το ελληνικό αυτό ψυχόδραμα, έχει ολοκληρωθεί. Απoφασίσθηκε από 27.10 “κούρεμα” 50%. Ακόμη έχει ήδη εξανεμισθεί η κεφαλαιακή βάση και των τραπεζών μας και των ταμείων.

Ό,τι συνιστά εξορθολογισμό είναι σαφές. Έγκειται στην άμεση απότμηση της κρατικής σπατάλης. Ακριβώς αυτό, όμως, είναι ό,τι,  αδυνατεί να πράξει το νέο σχήμα, μάλιστα στο τρίμηνο που θ΄ασκεί την εξουσία. Είναι αμφίβολο εάν θα καταφέρει να καταργήσει επιδόματα ρουσφετολογικά και πλασματικές υπερωρίες (!). Στο γενικό ξεχαρβάλωμα τα στελέχη του κράτους απειθούν έναντι της πολιτικής ηγεσίας. Ουδείς, άρα, θα πειθαρχήσει στον μεταβατικό κ. Παπαδήμο.

ΙΙΙ. Οι οικουμενικές λύσεις είναι – φύσει – αντιδημοκρατικές. Η λογική (πλεονέκτημα) του κοινοβουλευτισμού ανάγεται στο ότι από την άσκηση της εξουσίας φθείρονται τα πρόσωπα που κυβερνούν. Όχι, (κυρίως) τα θεμέλια του συστήματος. Εάν, όμως, κυβερνούν όλοι (ή περίπου) η δημοκρατία εμφανίζεται μονοκομματική. Έτσι φθείρεται η ίδια, ως  σύστημα. Σήμερα η άνοδος όλων των αστικών δυνάμεων στην αρχή, παραδίδει το κατ’ εξοχήν στοιχείο του Πολιτεύματος που είναι η “Αντιπολίτευση” στην Αριστερά.

Η αρχή της “ανάγκης” έχει καθιερώσει και οικουμενικές λύσεις. Αλλ΄αυτό, κυρίως, όπου καταργήθηκαν οι εθνοσυνελεύσεις, λόγω ξένης κατοχής ή δικτατορίας.

IV. Το νέο και πληθωρικό σχήμα των 48 μελών, είναι απότοκο κομματικών προεκλογικών υπολογισμών. Το ΠΑΣΟΚ παρά την αποτυχία και τον εξοστρακισμό του Αρχηγού, διατήρησε μέγα αριθμό υπουργείων. Η Ν.Δ. χωρίς εκλογική της νίκη πέτυχε βαρύνουσα ποιοτική συμμετοχή. Το ΛΑΟΣ, για πρώτη φορά, αναδείχθηκε δύναμη εξουσίας.

Ο κ. Παπαδήμος φεύγοντας δεν θα έχει, καν, αποστηθίσει τα ονόματα των υπουργών του. Όλοι, κομματικά επιστρατευμένοι, θα μάχονται κατ΄ αλλήλων. Θα διαγκωνίζονται να προβούν σε δημοφιλείς ανακοινώσεις. Αντίστροφα, αντιδημοτικά μέτρα θα επιρρίπτουν οι μεν στους δε. Σ΄ένα θα συμφωνούν: Στο ν΄αδιαφορούν για τον κ. Παπαδήμο και ν΄ανάγονται στους κομματικούς αρχηγούς. Αυτοί μετά δίμηνο θα καταρτίσουν εκλογικούς συνδυασμούς (!!).

V. Σχετική ανάπαυλα, ίσως, εξασφαλίσει το νέο σχήμα. Απειλή άμεσης διάλυσης της Ελλάδας δεν πιέζει την Ευρώπη. Έτσι η τελευταία στρέφεται στο μείζον ζήτημα της Ιταλίας. Θα εισπράξουμε, φαίνεται, την έκτη δόση. Αυτός είναι και γενεσιουργός λόγος του νέου σχήματος. Όταν, όμως, ο κ. Παπαδήμος εγκαταλείψει την Αρχή, τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Ετσι, συνέβη και με τον προηγούμενο διοικητή της “Τραπέζης της Ελλάδος”, Ξ. Ζολώτα. Έφτασε, τότε, ο πληθωρισμός μας στο 25% ετησίως (!!!).

VI. Η προσπάθεια μετάθεσης στον κ. Παπαδήμο ευθυνών που ο ίδιος αδυνατεί – εξ ορισμού – ν΄αναλάβει, ως στερούμενος κοινοβουλετικής ομάδας, συνιστά πράξη δειλίας του όλου πολιτικού μας συστήματος. Οι Έλληνες πολιτικοί στην κρίσιμη αυτή στιγμή εγκαταλείποντας το πηδάλιο, αυτοαναιρούνται. Η υπόσταση της χώρας κινδυνεύει πολύ σοβαρά πλέον.