Ο παραλογισμός των διαδηλώσεων

Ι. Καταστρέφουν την χώρα οι κινητοποιήσεις. Είναι και παράλογες. Οι διαμαρτυρόμενοι ζητούν “ευρώ”. Αλλ΄η Ελλάς ούτε παράγει ούτε, διαθέτει, πλέον, “ευρώ”. Οι αγορές  έπαυσαν ουσιαστικά να μας δανείζουν. Εξαρτώμεθα από την βοήθεια της “τρόικα”. Τελειώνει, όμως, και αυτή.

Ο πλούτος μας, ως παραγωγή και ως κατανάλωση, μεταναστεύει. Χίλιες πεντακόσιες επιχειρήσεις μας μετεγκαταστάθηκαν – μόνον – στην Κύπρο (Εστία 22.4.11). Άλλες, ίσως, και περισσότερες, σε Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία κ.ο.κ. Εξακόσιες χιλιάδες κάτοικοι ακριτικών περιοχών “μεταναστεύουν” μηνιαίως για ψώνια. Πάνω από μισό δισεκατομμύριο ευρώ διαρρέει ετησίως προς τις γειτονικές  Βουλγαρία, ΠΓΔΜ και Τουρκία (Καθημερινή 27.9.11).

Οι Έλληνες φτωχαίνουν. Οι εσωτερικές αξίες (ακίνητα – επιχειρήσεις) πέφτουν. Άρα ούτε η φορολογία αποδίδει “ευρώ”. Μεγαλύτερη πίεση θα οδηγήσει σε πλειστηριασμούς. Το κράτος έτσι, πιθανόν, ν’ αποκτήσει ακίνητα ιδιωτών. Και πάλι όμως “ευρώ” δεν θα συλλέξει. Θα έχει απλώς συγκεντρώσει ακίνητα μηδαμινής εμπορικής αξίας, τα οποία ουδείς θα ενδιαφέρεται ν’ αγοράσει, ώστε – επί τέλους – στο δημόσιο ταμείο να εισρεύσουν “ευρώ”.

Είναι άλογο να μην επισημαίνεται ότι η ασκούμενη πίεση αυξάνει τις πιθανότητες επιστροφής στην δραχμή. Έτσι και μείωσης των απολαβών των εργαζομένων στο ισότιμο κάποιων δεκάδων “ευρώ” μηνιαίως (10.000 δρχ. = 30 €).

ΙΙ. Την 18 Οκτωβρίου 1981 ανήλθε στην εξουσία η γνωστή δημεγερτική καταιγίδα. Καθιέρωσε  την αντίληψη ότι η διασπάθηση των εθνικών πόρων αποτελεί δημοκρατική κατάκτηση. Ἐκτοτε άρχισε η άμετρη εκτόξευση ελλειμμάτων και χρέους. Υπ΄αυτή την θεώρηση της σπατάλης, το ΠΑΣΟΚ ουδέποτε σταμάτησε να κυβερνά. Ως “πράσινο” άσκησε την εξουσία επί 22 χρόνια. Ως “μπλε” (την άσκησε) επί οκτώ. Τα σχήματα άλλαζαν το χρέος διογκώνονταν. Έτσι επήλθε η σημερινή καταστροφή.

Μεταξύ των συνθημάτων των διαδηλωτών δεσπόζουν εκείνα της παροχής εργασίας. Είναι ψευδεπίγραφα. Οι διαμαρτυρόμενοι δεν ζητούν εργασία. Ζητούν, πράγματι, μισθοδοσία κάπου στο δημόσιο. Ούτως δε ή άλλως απασχόληση στον τομέα των υπηρεσιών. Αλλά η αιτία της σημερινής κακοδαιμονίας είναι η υπερδιόγκωση – κυρίως – του δημοσίου. Οι αθρόοι, εκεί, διορισμοί επέφεραν την κατάρρευση. Τα μικρά ποσά που επί χρόνια εισέπραττε ο τεράστιος όγκος των υπεραρίθμων προκάλεσαν, τελικώς, πολύ μεγαλύτερη βλάβη στο κράτος από εκείνα που ανερυθρίαστα “τσέπωσαν” οι μεγάλοι αρχικλέφτες. Συνεπώς πρέπει οι διαδηλωτές να πεισθούν ότι το δημόσιο μισθοδοτεί ήδη περισσότερους απ’ όσους χρειάζεται. Ανεξαρτήτως, όμως, αυτού δεν διαθέτει χρήματα για προσλήψεις, ούτε και έχει δυνατότητα να προμηθευθεί αντίστοιχα κεφάλαια. Κατ’ αναλογία, το αυτό ισχύει και για τον τομέα παροχής υπηρεσιών. Η παραγωγικότητα των υπηρεσιών είναι συναρτημένη προς την παραγωγικότητα των αγαθών που διακινούνται δι’ αυτών (υπηρεσιών). Αλλά στην Ελλάδα  η γεωργική και η βιομηχανική παραγωγή είναι πολύ χαμηλά. Άρα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει απορρόφηση των προσφερομένων υπηρεσιών. Χιλιάδες είναι οι χωρίς αντικείμενο πτυχιούχοι.

Σήμερα, στην χώρα μας, λειτουργούν 499 τμήματα 24 πανεπιστημίων και 16 ΤΕΙ (!!!). Δηλαδή τα πτυχία περισσεύουν (και) οι θέσεις εργασίας λείπουν.

ΙΙΙ. Χαρακτηριστική αντινομία: Διαδηλώσεις “ανέργων” στις πόλεις, εγκαταλελειμμένα χωριά φερ΄ειπείν στην ορεινή Κορινθία. Στην γεφύρωση είναι, επί του παρόντος, η λύση του δράματος. Όταν η ελληνική ύπαιθρος πρασινίσει θα μειωθούν οι εισαγωγές γεωργικών προϊόντων. Θ’ αρχίσει να γίνεται πιστωτικό το δημόσιο ταμείο. Όταν οι Έλληνες των παραμεθορίων περιοχών ξαναρχίσουν να ψωνίζουν εδώ, επίσης και όταν οι ελληνικές επιχειρήσεις αρχίσουν να επιστρέφουν – τότε (μόνον) – και η ανάκαμψη θα έχει αρχίσει.

IV. Η οργάνωση της χώρας ως διεθνούς κέντρου διακίνησης αγαθών αλλού παραγομένων. Κέντρου, δηλαδή, τραπεζικών, ασφαλιστικών, ναυτιλιακών, εμπορικών εν γένει υπηρεσιών, αλλά και κέντρου πολιτισμού, όπως και αντιστοίχων δράσεων, αποτελεί άλλο ζήτημα καίριου ενδιαφέροντος, όμως, και απωτέρου.